Poe hee, wat een week weer! En vooral: wat een warmte! Deze week heb ik niet veel foto’s gemaakt, maar wel weer heel veel gedaan. Al zeg ik het zelf dan, haha. Door de warmte had ik weinig puf om te fotograferen en ook niet alles wat je wekelijks meemaakt is foto worthy natuurlijk. Leuk dat je weer mee leest!
Rupsen knutselen
Zaterdag begon creatief. De jongste had dansles en aan de moeders was via de app gevraagd wie er tijdens de les rupsjes wilde knutselen voor de dansvoorstelling binnenkort. Het leek mij wel leuk en gelukkig waren er nog een paar mensen die gezellig mee knutselden. Met elkaar hadden we de benodigde 26 rupsjes heel snel klaar. Wat een leuk idee ook: een paar kant en klare rondjes op elkaar plakken, oogjes erop en aan de achterkant een wc-rolletje in gekleurd papier gewikkeld waaraan de kindjes hem kunnen vasthouden tijdens de dans.
Thuis de laatste items ingepakt voor de oudste, die deze dag scoutingkamp had. Blijven slapen wilde ze niet, dus ik zou haar aan het eind van de dag ophalen in het clubhuis. Er werd een app aangemaakt voor de foto’s en dochterlief had er veel zin in. Ze hebben ontzettend leuke dingen gedaan zoals picknicken bij de Zegerplas, kinderboerderij een watergevecht, spookverhaal in de tent en ’s avonds pannenkoeken eten met z’n allen. Het werd een latertje, maar ik heb haar voor het slapengaan toch eerst in bad gezet. Daarna vertelde ze me gelukzalig alle leuke verhalen over wat ze had meegemaakt.
Moeder-dochterdate
Verder had ik een moeder-dochterdate met de jongste omdat papa een eetafspraak had voor vaderdag. Wij besloten om met z’n tweetjes naar de Pannenkoekerie te gaan, het was tenslotte stralend weer! We hadden niet gereserveerd en dat was eigenlijk wel nodig geweest. Gelukkig was er nog net 1 tafeltje vrij. Dochterlief ging direct springen op het springkussen, in de draaimolenfietsen en knuffelen met het paardje. Tussendoor had ze wel even tijd om te eten, waar er normaal getreuzeld wordt was nu de pannenkoek in 5 minuten op. Dat ging later met haar toetje hetzelfde! Ik had gelukkig genoeg leesvoer meegenomen en er was wifi, dus ik vermaakte me wel.
Werken op zondag
Zondag ging papa met de meisjes de hort op en heb ik de hele dag gewerkt en wat huishoudelijke klusjes gedaan. De dag vloog om en voor ik het wist was het tijd om naar mijn ouders te fietsen, waar ik aan kon schuiven voor de barbecue. We ontdekten deze dag ook weer heel veel nieuwe babyvisjes, echt een stuk of 9! En dat naast de 5 babyvisjes van 2 weken oud. Dat wordt een kommetje vol als het elke maand raak is…
Grappige mystery visit
Maandag was niet heel spannend. Werk, werk, werk. De jongste had een speeldate en de oudste vermaakte zich thuis. Ik ging ’s avonds sporten. Verder leverde ik het rapport in van mijn mysterie visit bij Peugeot. Ik had geen idee dat ze dit met mijn naam erbij door zouden geven aan de dealer, maar ik kreeg een mailtje waarin ik door mijn contactpersoon werd bedankt voor de uitgebreide feedback en tips om te klantervaring te verbeteren. Hij dacht natuurlijk dat zijn kansen op een verkoop verkeken waren… Maar ik had zondag alle offertes met elkaar vergelijken en Peugeot kwam er voor mij toch als beste optie uit vanwege de 0% rente financiering op de 108. Dus ik gaf aan heel graag de betreffende auto aan te willen schaffen, haha. Verder was het een kwestie van doorrekenen en overleggen met mijn boekhouder. De oude auto moet worden afgevoerd naar de sloop en er moet een hoop geregeld worden bij het aanschaffen van een auto op afbetaling. Omdat deze dealer voor mij wel heel ver weg zit (als mystery shopper kon het helaas niet dichterbij), gaat de auto tzt bij mij thuis worden afgeleverd. Want ik heb zelf natuurlijk geen vervoer…
Klantafspraak op dinsdag
Dinsdag deed ik eerst snel boodschappen en werkte ik wat mail weg. Toen stond Linda voor de deur, die zo lief was om mij op te halen de gezamenlijke klantafspraak die ik had geregeld. Zonder auto zitten is dan toch best lastig, dus ik was er blij mee! We hadden onderweg flink wat file en kwamen daardoor behoorlijk te laat. Gelukkig had ik onderweg kunnen bellen. Joyce en Esmee waren er al toen wij aanschoven. Het was een leuk gesprek en hopelijk gaan er mooie samenwerkingen uit voort vloeien. Op de terugweg bezochten we de Burger King in De Meern voor een snelle, maar gezellige lunch. We hebben heel fijn kunnen bijpraten, dat is het grote voordeel van carpoolen. En ook met Joyce en Esmee was het fijn even te meeten, want deze week ging de website live van ons event Blogger by Nature! De eerste inschrijvingen zijn binnen, superleuk! We gaan natuurlijk voor en uitverkocht event en denken met sprekers als Yoast een interessant programma neer te zetten. Heb jij al een kijkje genomen op de site?
Woensdag wimperdag
Woensdag was wimperdag. Het was hard nodig om ze te laten opvullen dit keer. En omdat ik geen auto had, moest ik op de fiets naar Reeuwijk. Sportief dagje dus! Ik heb mijn kilometers wel gemaakt en eerlijk is eerlijk, de polder zag er prachtig uit vanaf de fiets met alle weidebloemen in bloei en de koeien in de wei. ’s Middags was de zwemles van de meisjes, dus van werken kwam pas ’s avonds iets…
Klankbordgroep onderwijsvernieuwing en rapporten
Donderdag was het weer ontzettend warm. De meisjes mochten hun zwemspullen meenemen naar school, want ’s middags zou de brandweer helpen om er een groot waterfestijn van te maken voor de kinderen. Superleuk natuurlijk! De oudste had daarna een playdate en de jongste was bekaf en had vanwege een botsing met een klasgenootje een tand door de lip. Daar moest dus een lekker koud ijsje op!
Ik was een beetje somber, want samen met mijn vader bezocht ik de garage om mijn lieve trouwe ouwe Ford Ka leeg te halen… Nieuw gekocht in 2003 en nu helemaal niets meer waard door die kapotte brandstofpomp. Alle spulletjes heb ik er uit gehaald en met de garage doorgesproken door wie hij zou worden afgevoerd (dat regelt Peugeot gelukkig voor me). Dag lieve auto…
Ik ben me kapot geschrokken van het rapport van mijn jongste dochter, waarvan ik dacht dat ze mogelijk meer in het ‘normale’ plaatje zou passen. Haar CITO-scores en vaardigheden liegen er niet om. Vooral rekenen is heel ver boven de bovenlijn, zo hoog heeft haar versnelde zus nooit gescoord. De sociale scores zijn wat lager, maar zoals een andere HB-moeder tegen me zei: dat is niet zo raar als ze zo hoog scoort. Welke aansluiting heeft ze dan met haar klasgenoten? Maar even een gesprekje om te polsen hoe dit zit en hoe dit straks in groep 2 zal gaan want het gepersonaliseerd leren gaat starten in de bovenbouw. Qua karakter vind ik ook niet dat ze al in groep 3 thuis hoort, al wil ze dit zelf wél heel graag. (Want dan komt ze bij haar zus in de combi-klas 3/4.) In ieder geval moet ik er bij haar meer bovenop zitten, zoals ik bij haar zus ook deed maar wat ik nu niet echt nodig achtte… Ook grote zus had overigens weer een pracht rapport met een bizar CITO-score verschil in begrijpend luisteren. Op de M3 toets scoorde ze daar het absolute minimum en maakte ik me zorgen wat dat betekende. Nu blijkt dat ze de oefening gewoon niet snapte, want ze scoort bij E3 ver boven de bovenlijn. Een hele rare grafiek.
’s Avonds ging ik zelf naar school voor de klankbordgroep van de onderwijsvernieuwing die volgend jaar wordt ingezet. We gaan over op gepersonaliseerd leren, dat juist zou moeten helpen bij kinderen zoals de mijne die niet binnen de gemiddelde kadertjes vallen. We konden onze zorgen uiten en ideeën opperen en gaan daar het komende schooljaar samen met de leerkrachten mee aan de slag. Enkele ouders (nee, it wasn’t me) maakten zich zorgen over het eindniveau van Snappit. Dit is een nieuw software systeem dat de leerlingen gaat helpen om in hun eigen tempo te leren. Het systeem biedt echter niets boven / buiten het groep 8 niveau… wat als een kind in groep 6 of 7 al door de stof heen is? Ik vind het onwenselijk als mijn kinderen met 10 jaar al naar het voortgezet onderwijs zouden moeten. Dan zou het fijn zijn als Snappit meer biedt boven het groep 8 niveau of juist verrijkingsstof. Verder werd er gesproken over de benodigde financiële middelen voor de juiste lesmaterialen en het verbouwen van de school, naar meer open ruimtes zodat leerkrachten altijd zicht op de gehele groep houden en niet alleen op de kinderen die op dat moment instructie krijgen. Kinderen zullen door de ‘instructie op aanvraag’ om het zo maar even te noemen, veel meer door de school heen bewegen en op verschillende plekken werken. Ook de overlap in instructies (bijvoorbeeld 2 groepen 5 in lokalen naast elkaar die gelijktijdig dezelfde instructies krijgen) moet in de toekomst gaan verdwijnen, zodat leerkrachten elkaar meer kunnen aanvullen en tijd vrij krijgen voor hulp op maat. (Wat dankzij het Snappit programma eerder inzichtelijk is.) Het was zoals je in deze hele beknopte samenvatting leest rázend interessant! Ik heb me voor 2 van de 3 werkgroepen aangemeld en wil graag meedenken over onderwijs (en communicatie) en over de leermiddelen. Voor nu ga ik actief de school informeren over alle gratis lespakketten die ik via persberichten onder ogen krijg van commerciële instanties. Perfecte verrijking van de lesstof én low budget. Heb jij nog leuke tips?
Boekhouder en bloedprikken
Vrijdag was het net zo chaotisch als de rest van de week. Ik begin me toch wel een beetje zorgen te maken wanneer ik mijn werk kan afkrijgen, er liggen een aantal gesponsorde verhalen te wachten om geschreven te worden en ik wil er wel wat boeiends van maken. Maar goed, deze dag begon met een kleuterdriftbui. De eindejaarsvermoeidheid slaat toe, dus ze bleef thuis bij papa die vanuit huis werkte. Zelf had ik een afspraak bij de boekhouder voor de benodigde uitleg van het systeem.
’s Middags was de 3e groeper in tranen, want ze had graag een speelafspraakje met haar vriendinnetje gedaan. Helaas stond op de kalender dat ze vandaag de herhaling van het bloedprikken moest doen in het ziekenhuis, vanwege een onduidelijke uitslag de vorige keer… Tja, dat is niet leuk. En het doet pijn. En mama had het expres niet vooraf verteld, zodat ze niet te zenuwachtig zou zijn. Eenmaal daar werd ze steeds nerveuser, maar toch was ze zo lief om een dame in een rolstoel te helpen. Ze werd prompt beloond met een snoepje! Daardoor ontspande ze wat, maar in de kinderprikkamer vond ze het echt niet leuk. Gelukkig was het snel voorbij. Daarna reden we naar de speelgoedwinkel en mocht ze iets uitzoeken, ze koos een heel mooi kleurboek en voor kleine zus namen we glitterplakkers mee. Toen was het verdriet snel vergeten.
Komend weekend staat er een dansvoorstelling van de jongste op het programma, in de schouwburg. Best een beetje spannend. Heb jij weekendplannen gemaakt?
