Keek op mijn Leven: kittenmama en toestanden

Mijn leven als mama van een kitten. Ik begin er een beetje aan gewend te raken. Ze wordt groter en brutaler en ook krachtig genoeg om nu rechtstreeks op het aanrecht of gasfornuis te springen. En als het vuur aan staat is dat linke soep. Bloempotten omgooien, op z’n kop aan een stoelleuning of het stapelbed van mijn dochter hangen, uit de tuin ontsnappen… Jingle is echt een boef!

Wel een gezellige boef. Ze spint veel. Ze begroet me elke dag enthousiast als ik de deur van de woonkamer open doe. Ze ligt regelmatig op haar ruggetje te rollen, omdat ze op haar buikje geaaid wil worden. En ze bespringt je, als ze wil spelen. Wat ze veel wil. 

Van een tante van mijn dochters kregen we een flinke voorraad kittenspeelgoed, waar we heel veel plezier van hebben. Een krabpaal met balletjes, een soort babygym voor kittens en nog veel meer. Ze is er weg van en kan er elke dag uren mee spelen.

Pas had ik wat geld gespaard om voor het eerst met haar naar de dierenarts te kunnen. We zijn meteen dezelfde dag maar 2x geweest. Ze kreeg een vaccinatie en een chip. De eerste chip kwam er al direct uit en de tweede chip zagen we bij thuiskomst in haar vachtje hangen… Tijd voor rigoureuze maatregelen, de dierenarts heeft een klein plekje geschoren, chipje er in en daarna dichtgemaakt met huidlijm. Dat bleek wel effectief voor deze speelse kitten. Ontworming heeft ze inmiddels ook achter de rug. 

En iedereen in ons huishouden is verliefd op haar. Tijdens een verjaardag deed ze het ook heel goed, alle kinderen wilden haar kroelen en ze vond het geweldig. Op dit moment werk ik nog vanuit huis, en is ze heerlijk gezelschap. Ondanks haar boevenstreken zoals over het toetsenbord lopend en tegen je pen duwen als je iets probeert op te schrijven.

12 jaar

Sinds de laatste ‘keek‘ is mijn dochter jarig geweest. En op scoutingkamp. Tijdens dit kamp kreeg ik van Epicx het aanbod om op hun vestiging in Zoetermeer haar kinderfeestje te organiseren. Ze vroeg al tijden of ze een partijtje mocht, zo’n beetje de laatste denk ik, nu ze naar de brugklas gaat. Heel eerlijk had ik er geen geld voor, maar aangezien we dit konden barteren voor de blog was het ineens toch mogelijk.

Terwijl zij een fantastische tijd had met haar scouting vrienden, contactte ik de moeders van de kinderen waarvan ik wist dat ze die graag op haar feestje zou willen uitnodigen. Ik prikte een datum waarop iedereen kon – mooi tussen de vakanties door – en stemde het af met Epicx Zoetermeer. We kregen Party Gold, dus er zat ook nog patatjes en een snackje bij. Naast onbeperkt limonade. Yay! Van de 7 kinderen, zijn er 4 die op geen enkel kinderfeestje waren uitgenodigd het afgelopen jaar (inclusief mijn jarige), wat het voor mij extra speciaal maakte. 

Had ik vooraf bedacht dat ik het feestje een verjaarsverrassing wilde laten zijn, verklapte ik het in de auto al aan de meiden toen ik ze in Drenthe op ging halen. Luid gejuich op de achterbank!

Wat wel een verrassing was? De muurschildering met draken op haar slaapkamer. Samen met haar zus heb ik de restjes gesponsorde Flexa verf opgezocht, alles afgeplakt en zijn we aan de slag gegaan. Gezellig, creatief en met een geweldig resultaat! Al doende verzonnen we allebei hoe dit het mooist zou zijn en de jarige was diep onder de indruk toen ze het zag.

Boodschappen doen, blijft een worsteling. Vooral omdat we anders gewend zijn. Maar een partijtje, een prachtige kamer (vooral aan de efforts van haar grote zus te danken) en een verjaardagsontbijtje met aardbeien, poffertjes en slagroom, maakten een fantastische birthday. Ik had verder geen cadeaus voor haar, maar met de reis naar Rovaniemi erbij opgeteld is ze toch behoorlijk verwend! Mijn vriend heeft haar in de Westfield Mall kleding laten shoppen en bleek ook nog een mega groot kattencosplay verkleedpak voor haar besteld te hebben…

Op haar verjaardag kwam de nodige visite. Normaal is iedereen op vakantie, maar dit jaar was het gezellig druk. Iedereen wilde onze Jingle even bewonderen en kroelen. Alle kinderen waren gek op haar, zo leuk.

Perspakket Koreaanse snacks van Bibigo

Tijdens de verjaardag serveerde ik ook wat zeewierchips van het merk Bibigo. Een Koreaans streetfood merk, dat mij een perspakketje toestuurde. Koreaans eten wint aan populariteit in Nederland, ons land is zelfs de op drie na grootste importeur van Koreaanse ramen en de op twee na grootste importeur van kimchi blijkt uit cijfers van 2023. Zelf ben ik er nog niet zo bekend mee, maar de bibigo-producten zijn verkrijgbaar bij Albert Heijn, Jumbo en Hoogvliet.

De K-cultuur, inclusief K-pop en K-film en nu dus ook K-food wordt massaal omarmt zo las ik in het persbericht. Zelf ben ik niet echt een ontdekkende eter, dus kimchi en dat soort dingen ken ik eigenlijk helemaal niet. Afijn, tijd om de zeewierchips te proeven. Langwerpige groene plakjes. 

Zelf houd ik niet van vis, sushi of schaaldieren, dus ik nam zelf de eerste hap en vond het eigenlijk niet zo lekker. Een sushi liefhebber op het feestje vond het wel heerlijk. Een andere gast heeft geproefd en alles direct uitgespuwd. K-food is duidelijk iets met een specifieke smaak die je moet liggen. Als je van sushi houdt, is de vegan bibigo zeker het proberen waard. Houd je er net als ik niet van, dan zou ik het overslaan. 

Wel heel leuk om dit perspakket te ontvangen, ik voel me vereerd maar K-food is niet ons ding. De rijstballetjes en kimchi heb ik nog niet durven proberen, ook omdat ik niet goed weet hoe je dit klaarmaakt. Weet jij het? 

Wandelcoaching

Verder modder ik een beetje voort. Zakelijk voelt het alsof niemand op me zit te wachten en met mijn relatie precies hetzelfde, of nou ja wel als caseworker, PA, moeder en huishoudster maar dat is niet hoe een relatie werkt. Het geeft me veel stress om me ongewenst te voelen. Aan de ene kant doe ik mijn best om klanten te werven, om mooie evenementen te organiseren waar veel mensen blij van worden, aan de andere kant stroomt het niet. De markt is ingeklapt. Misschien is het beter als ik gewoon iets heel anders ga doen. Ik word nogal emotioneel heen en weer geslingerd. 

Aan de ene kant is er veel waardering. Aan de andere kant vallen mijn inkomsten dusdanig tegen en hoor ik zo vaak ‘nee’, dat ik me constant moet afvragen of ik de rekeningen wel kan betalen en vooral of het mogelijk is om boodschappen te doen. Twee keer in de week krijg ik wandelcoaching om wat meer in het hier en nu te zijn en mijn zorgen te vergeten. In een prachtig, groen natuurgebied. Dit helpt me echt heel goed, zeker bij de zoveelste domper en tegenvaller. Zoals een valse melding die uit de lucht kwam vallen. Ben ook een paar keer bij de praktijkondersteuner geweest voor praktische tips, maar zij kan me niet verder helpen.

Dus hier bungel ik dan aan de rand van de afgrond. De koelkast kan alleen met schilderstape dicht, de kitten mag niet ontsnappen dus de buitendeur kan niet open, een tuintafel heb ik niet meer, een kast voor mijn dochter kopen is te duur, ik ruim de rommel van anderen op. Ik probeer mijn stinkende best te doen om een goede moeder te zijn, een goede partner en natuurlijk een ondernemer… maar dat ene kleine zetje dat ik nodig heb, die interimklus of andere opdracht… die is er ondanks al mijn inspanningen nog steeds niet.

Nou ja. In ieder geval is de bril van mijn dochter gerepareerd en kon ik dankzij de verzekering hierop ook de dierenarts betalen. Mijn btw-achterstand is bijna afbetaald. Het terugbetalen van toeslagen lukt me elke maand ook net. Mijn ex kon de laptop van de brugpieper voorschieten. De afgebroken slotjes van dochterlief zijn gerepareerd. Er zijn zoveel recruiters die inmiddels weten dat ik beschikbaar ben (maar nee, niet fulltime, dat trek ik gewoon niet ondanks dat iedereen dat van je eist – ik heb teveel verantwoordelijkheden), zoveel gesprekken en projecten waarbij ik input heb geleverd… het tij zal toch echt binnenkort wel keren?

Dagje Dierentuin

Waar ik verder erg van genoot, was het dagje Burgers Zoo voor de blog. Met mijn meiden reed ik naar Arnhem om in deze mooie dierentuin de nieuwe musical ter bescherming van het schubdier te bekijken. Even er op uit en van de bijzondere dieren genieten. Wandelen, kijken en je geen zorgen maken. Hoewel…

Mijn kinderen liepen weg omdat ze niet naar de mangrove en wel naar de capibara wilden. Pubers hè? Pffff… Nou ja, gaf stress maar het kwam wel weer goed. Ik had in ieder geval geen krijsende kleintjes in de kindewagen, hahaha. Toch vond ik het een hele fijne dag, erg leuk om weer eens in deze grote dierentuin te zijn.

Technische gadgets reviewen

Verder mag ik nog enkele interessante technische gadgets reviewen. Op de blogboot met EZVIZ kreeg ik een security camera mee, waarmee we bijvoorbeeld de kat in de gaten kunnen houden. (Shop m hier, affiliate linkje.) Ook ontving ik van AVM Fritz een apparaat met sim-kaart waarmee ik tijdens elke vaart, in de camper of de auto of waar dan ook mijn eigen wifi-netwerk bij me heb. (Shop m hier, affiliate linkje.) Superhandig natuurlijk, vooral omdat de glasvezel er onlangs uit lag door een landelijke storing. Dan kun je dus je werk niet meer doen, geen televisie kijken, niks…

Nou je leest het, geen reisjes of vakantie maar toch veel te doen hier in huize Marstyle. De eerste schoolboeken zijn inmiddels ook binnen, er moeten nog behoorlijk wat tickets worden verkocht voor het Publisher Event in oktober, er moet er moet er moet… Maar ondertussen doe ik 1 ding tegelijk. Elke stap vooruit is er eentje!

Mooie zomer gewenst en tot de volgende keek,

Liefs,

Marguerita