We staan erbij en we kijken ernaar… overal in de wereld worden normen en waarden verwoest. “All the leaves are brown… and the sky is grey” uit de tijd van de hippies en de flowerpower, zong ik vandaag knoerthard samen met mijn dochter in de auto. Waar is de tijd van liefde gebleven?
Verandering is nodig. Mondiaal is het één ellendige modderkolk van leugenaars, pestkoppen en haters aan de top. Ik luister graag spirituele energie updates en daar komt in ieder geval nog een sprankje hoop in naar voren: verandering is op komst en die komt van onder. Vanuit ons ‘het volk’, vanuit de mensen met een hart.
Deze week las ik het boek “The Go Giver – Leader” uit (geschreven door Bob Burg en John David Mann) en ook daarin is het duidelijk: leiderschap draait niet om egotripperij, het draait om de mensen waar je het voor doet.
Het contrast tussen liefde en haat groter dan ooit
Menselijkheid lijkt volledig verdwenen als ik mijn social media tijdlijnen bekijk. Rottende baby’s achtergelaten in couveuses in Gaza, uithongering, kinderen met geamputeerde ledematen, nieuw gebouwde concentratiekampen in Amerika waar ook Europeanen volop zonder pardon worden opgesloten, maar waar vooral opgepakte kindertjes het zonder hun ouders moeten redden, chemische wapens die in de Oekraïne burgers laten lijden, om niet eens te spreken over de regimes die bewust vrouwen monddood maken… Of over Westerse media en ‘leiders’ (leiers is een beter woord) die niet ingrijpen of erger nog als een pestkop inspringen op mensen die zich hier tegen uitspreken. Die roepen om verandering!
Ik heb geprobeerd mijn steentje bij te dragen aan het verbeteren van de wereld. In eerste instantie natuurlijk door zo goed mogelijk mijn kinderen op te voeden. (Waar waren in godsnaam de ouders van de ‘daders’ die nu onze aarde terroriseren? Waar zijn de ouders van de pipo’s die een dorpje als Coevorden terroriseren en de auto’s van hardwerkende Nederlanders in de fik steken omdat ze bang zijn voor ontheemde 15-jarige weesmeisjes uit een ander land? Hebben die ouders hun kinderen geen liefde geleerd?) Recent door protestbrieven te schrijven, te eisen dat onze overheid zich houdt aan internationale mensenrechten, geldt te doneren aan de mensen van de Gaza Circus School en mee te lopen in de Rode Lijn namens een groot aantal goede doelen.
Het heeft geen effect.
Ik voelde de enorme golf van mensenliefde tijdens de mars met 150.000 mensen.
Ik voelde de hoop.
Maar het had geen zichtbaar effect op de geld en ego beluste machthebbers in ons land.
Het moorden en de ellende gaan door. Mensenliefde lijkt ver weg. In plaats van dat ons mooie Nederland zich uitspreekt, is het kabinet bezig om naastenliefde te verbieden… Wonen is enkel nog toegankelijk voor de richkids, zorg is niet meer vanzelfsprekend, politici proberen onze inwoners te polariseren. De kloof tussen “mij en jou” te vergroten. Het is WALGELIJK wat er gaande is.
Naast wat er in de wereld gaande is, zien we het ‘domestic terrorisme’ door sleutelfiguren binnen de overheid en hokjesdenkende domme mensen die het globale plaatje missen, allemaal toenemen… en zijn we geschokt. Pestkoppen winnen terrein, zo lijkt het.
Het intense verdriet, de onmacht, de woede om mijn eigen machteloosheid en hoe ik te lang heb gedacht dat het goede toch wel zou overwinnen zonder dat ik persoonlijk iets hoefde te doen… het grijpt me aan. Ik voel het tot in het diepst van mijn wezen.
Vier het feit dat je leeft
Celebrate your aliveness. Zie het goede en het mooie in mens en natuur. Focus je niet puur op het voor jouw perfecte plaatje, maar kijk een stukje verder. Ga voor de greater good. Of je dat nu vanuit je opvoeding, je geloof of je hart doet, hoort helemaal niets uit te maken! Respect, naastenliefde, het een stukje mooier maken van de wereld met je tuintje, je woorden, je daden, je kunst, je muziek of op andere manieren – het zou vanzelfsprekend moeten zijn. Goed burgerschap. (Wat je inderdaad enkel kunt nastreven als er ook fatsoenlijk leiderschap is, ik weet het.) Een mondiale blik waarin het mooie van de mens kan samenkomen, waarin technologie ons ondersteund om de planeet te redden en laten floreren. Hoe mooi zou dat zijn?
Ik voel me een beetje machteloos.
We zijn nu meer globaal verbonden als mensheid dan ooit…
Maar zoveel mensen zijn bezig met negatieve dingen. En dat terwijl ik met de Rode Lijn mars tot in het diepst van mijn wezen heb gevoeld hoeveel mooie mensen er zijn, alleen al hier in Nederland! Ondertussen ga ik tegenwoordig vaak live op tiktok en voel je ook internationaal, wereldwijd verbondenheid met anderen.
Serendipity
Uiteraard zie je daar ook de hokjesdenkers. Zo zijn er best wat mensen op tiktok die mij een ‘menace to scoiety’ vinden omdat… hier komt ie… mijn vriend 24 jaar jonger was / is dan ik. Liefde is volgens die mensen enkel toegestaan als het binnen hun eigen perfecte sociaal culturele plaatje valt. Nou lieve mensen, ik geloof meer in de kracht van het universum. Dit was een gevalletje serendipity.
En voor de trouwe bloglezers die mij niet volgen op tiktok even de toelichting:
- Hij heeft een prachtige ziel.
- Woont in Belgïe.
- Marokkaanse cultural heritage.
- Wij delen niet dezelfde geloofsovertuiging.
- Hij is bang dat zijn familie niet meer van hem houdt als ze weten dat hij een vriendin heeft. Met kinderen. Ik denk van niet, want volgens mij is ook daar veel liefde. Maar dit was uiteindelijk na 4 maanden een (voorlopig?) breekpunt. ‘De mening van andere mensen.’
- Mijn kinderen vinden dat hij een ‘goede vibe’ heeft. Mijn familie vindt het mooi dat iemand me gelukkig heeft gemaakt, want dat gunnen ze me.
In ieder geval: serendipity. Puur toeval en heel random dat wij met elkaar in contact kwamen en zo bleken te klikken. Ondanks alle verschillen. Als je bovenstaand lijstje leest, dan zie je dat het er veel zijn. En dat ze niet uitmaken en tot mooie gespreksstof leiden. Zeker als dat vanuit wederzijdse liefde gebeurt.
Anyweg lieve bloglezer, je weet hoeveel shit mijn liefdesleven heeft gekend, ik was positief verrast om mee te maken hoe het ook anders kan. Ik hoop dat onze paden toch weer synchroniseren, maar dat laat ik aan het universum over.
Hoe gaat het verder?
Tja, heavy shit. Maar ik voel me toch een stuk lichter dan vorig jaar toen mijn complete leven als een kaartenhuis op alle fronten in elkaar stortte. Ik voel me geliefd, als mens. Door mijn vaste baan heb ik mijn financiële shit weer een beetje op orde en zicht op een vast contract. Voor het eerst in mijn leven. De ‘blog en business’ zijn weer meer hobby, zodat ik vooral content kan maken vanuit mijn ‘spark of joy’, mijn innerlijke geluksvonkje. En in mijn tiktoklives mensen kan inspireren met mijn kijk of het leven en de wijsheden die ik zoal heb opgedaan.
Ik heb mijn AI Geletterdheid certificaat gehaald bij het NIMA, dat was ontzettend interessant en heeft me heel erg geïnspireerd om er in mijn werk als marketing manager meer mee te doen. Op mijn eigen kanalen houd ik de focus op authenticiteit, ik heb geen extreme aantallen volgers maar wie me (soms al jaren) volgt doet dat omdat ik ‘echt’ ben. En dus ook fouten maak, waar ik indien nodig op terug kan komen.
En ja, met mijn vakantiegeld kon ik een vakantie boeken. Vorig jaar met mijn jongste dochter op bucketlist persreis naar Finland, dit keer met mijn oudste op (zelfbetaalde) rondreis door Marokko met Koning Aap (samen met andere single parents en hun tieners).
Er kwam een vraag voorbij om je kandidaat te stellen voor de Tweede Kamer. Ik vind het vreselijk wat er nu gebeurt en ben bereid om daar iets aan te gaan doen. Als single mama weet je ook: je kunt zaken gewoon niet aan anderen overlaten als je wilt dat het goed gebeurd. Dus ik heb mijn sollicitatie ingestuurd. Inclusief de disclaimer van mijn enorme online presence die geheid juice-voer zal zijn voor media die van die inhoud willen afleiden. Als Generatie X vrouw heb ik in tegenstelling tot mijn moeder het voorrecht gehad om een studie te volgen, ik heb het geluk dat ik dankzij een voorrangsregeling nog een sociale huurwoning kon krijgen met mijn kinderen en ik heb het talent om ingewikkelde zaken begrijpelijk te maken voor een grotere groep. Op de basisschool werd ik gepest en daarvan heb ik geleerd: pesters kunnen je vooral pesten omdat er NIEMAND voor je op durft te komen. Daarom wil ik opkomen voor de mensen die dat niet kunnen, niet precies weten hoe, die het inzicht van het globale plaatje niet kunnen zien omdat hun wereld altijd heel klein en beperkt is geweest. Maar ja, ik ben natuurlijk niet heel diplomatiek of subtiel…
Dus. We gaan het meemaken.
Het is tijd om in jezelf te zoeken naar wat je kunt doen om de wereld mooier te maken.
Want als je doet wat je deed… nou ja, we zien hoe dat de zaken verergerde in een wereldwijde ego en geldtrip die zijn weerga niet kent.
Daarom sluit ik af met Roger Glover en Ronnie James Dio met Love is All:
Love is all, can’t you hear the call?
Lees ook mijn andere blogs:
Brief aan de Provincie Zuid-Holland
