Ik was er altijd een beetje bang voor, het spiraaltje. Toch vond ik van mezelf dat ik stoer moest zijn en het moest proberen. Hoe groot is nu helemaal de kans dat het misgaat? Of dat het twee keer misgaat? Net zo groot als in de prijzen vallen, leert de ervaring helaas. Dit keer een persoonlijk verhaal, waarin ik iedereen die net zo bang is voor het spiraaltje als ik vooral afraad om er een te nemen!
What happened? Toen wij zwanger wilden raken, reageerde ik best heftig op het afkicken van de anticonceptiepil. Ik nam mezelf voor nooit meer te beginnen aan die ‘hormonentroep‘. Zo’n negen maanden na de laatste pil, raakte ik zwanger. Afgezien van wat kwaaltjes was deze zwangerschap een roze wolk. Na de geboorte reageerde ik wederom erg heftig op alle hormonen die daarbij vrijkomen, dat ging gelukkig over toen ik stopte met borstvoeding. Mijn man en ik besloten een beetje te timen wanneer ik ongeveer vruchtbaar was en in die periode condooms te gebruiken. Ik was erg regelmatig ongesteld en kon de eisprong vaak ook voelen.
Lees ook: Menstruatieondergoed, wat een uitkomst! + kortingscode
Vanzelfsprekend is een ‘beetje timen‘ niet helemaal betrouwbaar. Of eigenlijk helemaal niet. Toen onze dochter 7 maanden was, bleef mijn menstruatie uit. En een dag later deden mijn borsten pijn en bleef ik naar het toilet rennen. Ik had nog een zwangerschapstest liggen en die was positief. Pfff… Wel gewenst, niet gepland zat daar dochter twee ineens in mijn buik. Dat was psychisch moeilijk en lichamelijk vanwege de jonge leeftijd van de eerste. Zij kon nog niet lopen en moest veel getild worden. Op mijn werk kon ik gelukkig na iedere lunch een half uurtje plat liggen in een kelderruimte, om mijn buik en rug rust te geven. Na de geboorte kwamen wederom die irritante hormonen langs, waarbij je denkt dat je kinderen beter af zijn zonder moeder. Complete onzin natuurlijk. Daarom nu nog sneller gestopt met borstvoeding, zodat ik die nare gevoelens niet meer zou hebben.
Gesprek met de huisarts over anticonceptie
Uiteraard ging ik langs bij de huisarts voor een gesprek over anticonceptie en het hele hormoonverhaal. Diverse opties werden besproken. Dat ik eigenlijk niet meer aan de pil wilde en het spiraal doodeng vond. En de andere opties ook niet mijn ‘ding’ waren. Zij probeerde me gerust te stellen over het spiraal. Dat dit bijna altijd goed gaat. Hoe klein de kans dat het misgaat. En dat zij het ding zelf kon zetten vanaf 10 weken na de bevalling, wanneer de baarmoeder genoeg gekrompen zou zijn. En toen vond ik dus van mezelf dat ik me niet aan moest stellen met mijn angst en gewoon stoer, net als al die andere vrouwen, zo’n spiraal moest nemen.
Afijn, het ding besteld bij de apotheek en netjes afgewacht tot mijn meisje 10 weken oud was. Oudste dochter was bij de gastouder, babylief mocht wel even bij oma kroelen. En ik verzamelde moed en ging op pad. Vooraf kreeg ik nog de waarschuwing dat ik na het inbrengen best een paar paracetamols mocht slikken voor de pijn, maar dat niet iedereen daar last van heeft. Na twee zwangerschappen is het in je blote gat op een behandeltafel liggen niet zo gênant meer als daarvoor en ben je die eendenbek ook wel gewend. Maar man, man, man… het inbrengen deed best pijn! Snel mijn kleine meisje ophalen, zodat we samen thuis een dutje konden doen.
Lees ook: Fout uitstrijkje: In 2020 ging mijn baarmoeder er uit
Foetsie spiraal verdwenen
Bij mijn moeder thuis op de bank ging ik echter bijna van mijn graadje van de pijn. Auw! Ik dacht nog dat dit erbij hoorde, zoals verteld. Achteraf is het hier meteen al misgegaan. Een flinke hoeveelheid paracetamols, mijn lieve baby naast me en de rest van de middag bleven we samen in bed. Ik had erg veel pijn. Het bloedde ook een aantal dagen, maar dit was eveneens normaal en vooraf verteld. De periode daarna was ik aan 1 stuk ongesteld en had ik de ‘bijbehorende’ buikpijn.
In de bijsluiter van de Mirena stond het advies om na zes weken te controleren of hij nog goed zit. Ik kon hem zelf niet vinden en maakte een afspraak bij de huisarts. Die hem ook niet kon vinden. Ze gaf nog aan dat hij er wellicht uitgegleden kon zijn, zonder dat ik dat merkte. Aangezien de menstruatie en buikpijn aanhielden, wist ik al dat dit bij mij niet het geval was. Ik kreeg een doorverwijzing naar het ziekenhuis.
Lees ook: Menstruatie na corona ziekte
Lege baarmoeder
Daar zat ik dan, in dezelfde wachtruimte waar ik zoveel maanden eerder zat voor de eerste inwendige echo’s. Tussen de zwangere dames. Dezelfde gynaecoloog voerde deze echo nu ook weer uit. Waar ik de vorige twee keren nog een mooi kloppend hartje te zien kreeg, was mijn baarmoeder nu leeg. De gynaecoloog wees twee stipjes aan. “Kijk, daar hebben de eicellen van je kindjes zich eerder genesteld.” Het spiraaltje was nergens te bekennen. Ik kreeg een interne doorverwijzing naar de röntgenafdeling, waar ik meteen naartoe mocht. Nou, heb ik dat ook eens meegemaakt. Ze gaven aan dat de uitslag enkele dagen op zich zou laten wachten. De gynaecoloog belde mij al vrij snel op, met nieuws dat ik eigenlijk al wist: “hij zwerft door je buik, we moeten hem operatief verwijderen”.
Ik probeerde mijn zegeningen te tellen. Dat ik nog niet eerder op een operatietafel had gelegen. Dat het een kleine ingreep zou zijn. Dat ik hierdoor iets interessants heb meegemaakt. Dat ik geen nare ziektes heb. Dat alles na de operatie snel weer voorbij zou zijn. Met de gynaecoloog besproken dat tijdens de operatie een nieuw spiraal zou worden geplaatst. Dan zou ik er niets van merken. Hoe groot is de kans dat het twee keer misgaat?
Het herstellen van deze operatie was best pittig, met twee kleine kinderen die je eigenlijk niet mag tillen maar dat is onvermijdelijk. Toch was het ene litteken slechts een kleine centimeter onder de bikinilijn dus onzichtbaar. Tweede litteken was mijn navel, en ze hadden die mooi strak dichtgetrokken zodat de flubber-afterzwangerschaps-buik er netter uitzag dan before.
Spiraal voelen tijdens het vrijen
Ik bleef de vier maanden daarna ongesteld. En het voelde ook niet helemaal prettig. En het ging steeds vervelender voelen. En mijn man voelde ook iets tijdens het vrijen. En dat voelde niet fijn. De verplichte controle-afspraak stond gelukkig al heel lang in de agenda. Daar zat ik weer. In datzelfde wachtkamertje tussen de zwangere stelletjes. De gynaecoloog benadrukte nog hoe dapper ze mij vond om tijdens de operatie een nieuw spiraal te laten zetten. De echo kreeg ik nu niet. Ze zag direct het spiraal zitten. Verzakt ditmaal. Not good. Dat verklaarde de pijn. Pijnloos haalde ze het onding eruit. We waren het erover eens dat het verstandiger was om nooit meer een spiraal te laten zetten. Mijn lichaam is er niet voor gemaakt. Dus ging ik weer aan de pil. Ook ondingen.
>> Lees ook over de morning after pil
Moraal van dit spiraalverhaal: doe het niet! Denk nooit “hoe groot is nu de kans dat…” Ik viel twee keer in de prijzen.
Uitgelichte afbeelding: Shutterstock
Reacties
Ik heb in 2008 de Mirena laten plaatsen, bij controle waren de touwtjes niet te vinden. Op de echo in het ziekenhuis bleek mijn baarmoeder leeg. Waar ik hier lees over röntgenfoto’s werd ik gewoon naar huis gestuurd met de mededeling dat het spiraaltje er gewoon uit zou zijn gevallen. Kan gebeuren… Waarop ik weer met de pil ben begonnen. Na een foutief uitstrijkje en bijhorende lisbehandeling op aanraden van de gynaecoloog gestopt met de pil. En later gesteriliseerd. In 2020 foto’s laten maken, omdat mijn klachten steeds erger werden en daar pronkte de Mirena in mijn buikholte. Bij de gynaecoloog geweest en zij stelde dat het geen kwaad kon en de spiraal gewoon kon blijven zitten waar hij zat. Ik heb er toch op aangedrongen deze te verwijderen. Nu zijn we inmiddels 2 jaar verder en vanwege corona ben ik nog steeds niet geopereerd. Uiteindelijk ben ik via mijn zorgverzekering bij een privé kliniek terecht gekomen en volgende week gaat het eindelijk gebeuren en word ik na ruim 13 jaar verlost van de Mirena.
Wow, wat heftig! Nee zo’n ding moet zeker niet blijven zitten… je hebt daar zoveel klachten van. Ik hoop dat je heel snel aan de beurt bent… wat een naar verhaal… sterkte!
Wat vervelend zeg 2 van die slechte ervaringen. Ik krijg paniekaanvallen van hormonen dus had qua anticonceptie ook niet veel keus. Ik heb nu mijn 2de koperspiraal en ze hebben beide altijd zonder problemen gewerkt gelukkig
Goed dat er een keer een blog is van iemand die (negatieve) ervaringen heeft met de Mirena. Overal, op internet, in tijdschriften etc. lees je alleen maar berichten over dat de Mirena een hemels product is dat echt je leven veel mooier gaat maken.
Mirena is pas sinds 2000 op de markt (bron: https://www.drugs.com/availability/generic-mirena.html) en er hebben een tijd financiele belangen gespeeld bij het maken van (sluik)reclame voor de Mirena.
Zelfde geldt trouwens voor de Yasmin die er pas sinds 2001 is: https://www.drugs.com/availability/generic-yasmin.html
Toen ik tiener was (tien jaar geleden) stonden de meidenbladen vol met dat de Yasminpil tegen je puisten helpt. Dan wil je die ook wel, google je erop, en schrik je van wat je ziet.
Overal over dit soort “nieuwe” anticonceptiemiddelen lees je alleen maar succesverhalen, terwijl er geen enkel medicijn/medisch hulpmiddel is waar iedereen enthousiast over is. (Bv. ibuprofen of paracetamol zijn zat mensen al allergisch voor, maar er is een taboe op dat bespreekbaar maken)
Ja, tuurlijk zal de meerderheid prima ervaringen hebben met nieuwe anticonceptiemiddelen, maar dat deze producten te kort worden gebruikt om wat te kunnen zeggen over bv. de lange termijn en onverwachte bijwerkingen (ik lees bij de Mirena vaak iets over cystes), dat hoor je niet.
Er wordt zo luchtig gedaan over het plaatsen van een (Mirena) spiraaltje alsof het maar niets is!
(Al geldt dat voor elk (nieuw) medicijn)
Op mijn studie hebben we trouwens de Implanonarresten behandeld: dit staafje blijkt heel vaak niet ingebracht te zijn of “verdwijnt”. Ook weer iets waar maar niet over gepraat mag worden, vrouwen praten met elkaar alsof dit nieuwe product alleen maar voordelen kent.
Bij mij hetzelfde verhaal, maar de tweede geeft mij weinig last, ik raad het dus wel aan iedereen aan.
Pffff heftig om al die verhalen te lezen… Mijn dochter is inmiddels 3 en heb het spiraaltje nu dus bijna net zolang. Maar merk de laatste maanden dat m’n menstruatie heftiger wordt en ik krijg echt buikpijn dan (nooit gehad) Nu wil ik m dus eruit laten halen maar dat vind ik ook weer best een dingetje…. Maar na deze blog en reacties te hebben gelezen toch maar even bellen voor afspraak.
Jeetje wat heftig!! Ik heb geen ervaring met het spiraal maar wel met de pil als onding…..Uiteindelijk de keuze gemaakt om definitief te stoppen met de pil en omdat ik volgens de gyn toch niet natuurlijk zwanger kan worden had ik noooooooit kunnen denken dat ik drie maanden na stoppen zwanger zou zijn! Heel onverwacht en tegelijk erg mooi dat het ons toch nog gegund was!
Omdat ook deze zwangerschap in een keizersnede eindigde heb ik me direct laten steriliseren. Twee kids is een zegen en we zijn meer dan tevreden. Geen hormonen door mijn lijf meer door de pil of zwangerschap!!
Mag ik dan wat tegengas geven? Ik heb na de geboorte van mijn tweede kind een mirenaspiraal laten plaatsen en ben er eeg blij mee. Wel bij de gynaecoloog en een echo na afloop, maar het deed bij mij geen pijn en na een paar weken licht vloeien, heb ik nu een heel lichte cyclus. Heerlijk!
Nu ik dit lees ben ik blij dat ik in eerste instantie van pil ben veranderd. Op deze pil reageer ik minder geprikkeld, dus ben hier voorlopig even blij mee. Al blijven het ondingen
Wat vervelend dat je lichaam zo slecht op een spiraal reageert. Ik kan niet tegen hormonen en na alles geprobeerd te hebben heb ik nu een koper spiraal. Mijn lichaam moest er een aantal maanden aan wennen maar nu ben ik er erg blij mee
Wat een ellende! Gewoon gaan zwerven.. tjee.. Ik ben zelf een keer mee geweest met het zetten van de spiraal bij een vriendin. Die viel flauw. Nee, voor mij geen spiraal.
Wat een heftige verhalen allemaal. Gelukkig gaat het soms ook wel goed ;). Ik heb al mijn derde spiraaltje en gelukkig zonder problemen. De eerste keer inzetten was wel een nachtmerrie en pijnlijk, maar de andere 2x zijn gedaan na mijn bevallingen en dat ging een stuk beter.
Ellende, die anticonceptie. Heb zelf koperspiraal omdat ik zoveel last heb van de pil, maar is ook niet alles. Hele heftige menstruaties, bloedarmoede.. Wordt eens tijd dat ze iets beters verzinnen ?
Wat een heftig verhaal!! (en daarna nog meer heftigs in de comments) Ik twijfelde al over wel of niet een spiraal, maar ben nu overtuigd: ik doe het niet. Maar ja, wat dan wel…? Misschien moet m’n vent maar een knipje laten zetten 🙂
Verstandig Nanouk. Ik vond als gezegd altijd dat ik me niet moest aanstellen, maar dat liep niet zo fijn af. Ik ben nog steeds aan de pil dus…
Het leek mij ook helemaal niets! Zeker niet na het lezen van jouw verhaal 😉
Ik heb zelf al enkele jaren een spiraal. Nadat er kankercellen werden aangetroffen in mijn baarmoederhals wilde ik absoluut geen hormonen meer slikken en na de operatie heb ik een tijdje gewacht. Voor sterilisatie was ik te jong volgens de artsen en dat moest ik ook nog zelf betalen. Dus koos ik voor een koperspiraal. Ik heb al enkele grote operaties achter de rug, maar ik heb nog nooit zoiets pijnlijks meegemaakt als het inbrengen van zo’n spiraaltje. Ik dacht dat ik dood ging van de pijn en heb alles bij elkaar geschreeuwd. Op de terugweg naar huis dacht ik steeds dat ik zou omkiepen, zo misselijk en duizelig. Er werd mij verteld dat de pijn zou komen van het littekenweefsel dat na de operatie bij mijn baarmoederhals zou zitten. Het ding moet er komende november uit om vervangen te worden. Daar maak ik me nu al paranoia over. Ik vind het op zich ideaal, het doet zijn werk. Maar die pijn? Liever nooit meer!
Jeetje wat een horrorverhaal (of verhalen eigenlijk)
Ik heb toen een jaar of 20 was een spiraal laten zetten, ook de mirena.. mijn ha zei dat ik wat “menstruatie pijnen” kon krijgen, geen idee wat dat was want ik heb nooit pijn gehad.
Eerste jaar werd ik maandelijks ongesteld,m de 5 jaar (ja iets te lang laten zitten maar hij werkte nog) niet meer.. nergens last van gehad gelukkig.
sorry…beetje lang verhaal geworden…
Dat geeft niet, het is ook heel heftig wat er bij jou allemaal gebeurt is! Bij mij speelde dit pas na dochter 2, omdat ik zo snel weer zwanger raakte, maar inderdaad die dingen kunnen echt nare rotzooi in je lichaam veroorzaken 🙁 Fijn dat je jouw verhaal wilde delen en een dikke knuffel! Heftig hoor…
Bij dit soort verhalen voel ik me altijd even geroepen om ook mijn duit in het zakje te doen!
Mocht je door dit verhaal nog niet overtuigd zijn van de ellende die een spiraal heet….lees dan even verder!
Ik kreeg mijn eerste spiraal toen ik 19 was, hij heeft 4 jaar keurig gezeten, nooit last van gehad. Tot ik terug kwam van een vliegvakantie, in het het vliegtuig helse pijnen en thuis leek het alleen maar erger te worden. NA 3 x bij de huisarts te zijn geweest kon ik eindelijk bij de gynaecoloog langs in het ziekenhuis. Na een echo bleek er een ‘gezwel’ zoals de man het noemde op mijn rechter eileider te zitten. Oké…dat kunnen we hebben, hup diezelfde avond nog een operatie en klaar.
Ook na het verwijderen van het spiraal heb ik 3x een cyste gehad, waardoor mijn rechter eileider helemaal stuk was. Maar goed, ook met 1 eileider en eierstok kun je nog van alles dus niets aan de hand.
Daarna ben ik maar aan de pil gegaan.
Vlak na de bevalling van mijn dochter opnieuw een spiraal laten plaatsen, deze is diezelfde dag nog verwijderd omdat ik van ’s ochtends tot ’s avonds een soort ‘weeën’ had, het spiraal bleek niet goed te zitten en moest er dus uit.
Ik bleef volhouden, nog maar een keer een spiraal, na een paar maanden voelde ik me niet goed …naar de huisarts waar een zwangerschapstest aantoonde dat ik zwanger was….mijn spiraal was onvindbaar. In het ziekenhuis moest deze direct verwijderd worden, hij zat ergens in de buikholte met mijn organen te spelen…De operatie betekende ook dat de zwangerschap afgebroken moest worden. Het vruchtje had al een groei achterstand en zou het gedoe aan de baarmoeder niet overleven. Dus en een operatie en een curettage waar ik helemaal niet om gevraagd had.
Helaas bleek later bij een controle ook nog eens dat er kwaadaardige cellen in mijn baarmoeder zaten, daardoor moest ik weer een operatie aan mijn baarmoeder en nu…..nu kan ik geen kinderen meer krijgen. Als ik al ooit op een natuurlijke wijze zwanger zou worden…wat knap lastig is met 1 half werkende eierstok kan mijn baarmoeder door al het littekenweefsel de zwangerschap niet dragen…dus tja….wij zullen voor altijd met z’n drietjes blijven!
Ik ben ervan overtuigd dat als ik geen spiraal gehad zou hebben mijn voortplantingsorgaan en een stuk beter voor zou staan en een broertje of zusje voor mijn meisje wellicht wel een optie was geweest.
Verschrikkelijk zeg! En dat allemaal door een spiraal. Verdrietig dat hierdoor je toekomst bepaald is.