“Nee blijf bij die geparkeerde auto’s uit de buurt!” “Keren, daar moet je keren!” “Remmen! Achteruit trappen voordat je tegen de stoeprand knalt!” “Pas op een auto!” … Adem in adem uit… Nee, ik ben geen ontspannen mama. Ik zie overal gevaar. En toch vind ik het belangrijk dat de kinderen leren fietsen. De adrenaline giert nu nog door mijn lijf. Pfff…
Als ik ergens gestresst door raak dan is dit het wel. Het oefenen om te leren fietsen, zodat de meiden het uiteindelijk zonder zijwieltjes kunnen. Ooit. Eigenlijk vind ik dit ook meer een papa-ding. Maar goed, papa werkt fulltime en in het weekend is papa vaak moe of heeft hij er geen zin in. Morgen staat het voor hem op de planning, onder voorbehoud van het weer uiteraard. Stresskip mama ziet echter elke dag 3-jarigen het schoolplein op racen op de fiets. Zonder zijwieltjes. Zelfs op straat rijden sommige kleintjes al naast hun mama zonder zijwieltjes. Ongelooflijk. Mijn kinderen zijn niet zo behendig. Ook niet met een loopfiets trouwens. En dat komt omdat papa te weinig tijd en puf heeft, en mama het doodeng vindt om ze dit soort fratsen aan te leren.
Hoe doen andere mensen dat toch? Zijn die niet bang voor schadeclaims van geparkeerde auto’s waar een fiets tegenaan kan vallen of rijden? Of van de smakkerts die de kinderen kunnen maken wanneer ze in volle vaart tegen een stoeprand tot stilstand komen? Ik sta duizend angsten uit, maar ik weiger mijn kinderen zo’n suf helmpje en kniebeschermers om te doen. En dus ben ik zwaar gestresst. Want ik heb twee kinderen die het gelijktijdig aan het leren zijn. Achter één kind aanlopen dat leert fietsen is voor mij al dramatisch. Dan heb ik al de hele middag nodig om de adrenaline te laten zakken… Maar goed, ik heb het toch 10 minuten volgehouden. Daarna jankende kids omdat mama het niet meer aan kon zien en een pissige husband die het onzinnig vond dat ik er zo gestresst van raak. Even invoegen: ze fietsen dus beiden nog met zijwieltjes en ja dat vind ik heel eng! Tips anyone?
En als we dan op vakantie gaan dan wil je natuurlijk graag dat de kinderen daar lekker kunnen fietsen. De fietsen mee op een fietsendrager dus. Hoeveel fietsen je hierop kunt meedragen op je auto verschilt. Een inklapbare fietsendrager lijkt het handigst. Zo eentje die je op een trekhaak kunt monteren. Maar je hebt ook fietsendragers voor auto’s zonder trekhaak.
Gelukkig ontdekte ik gisteren dat mijn kleine peuter van bijna 3 voor het eerst spontaan enkele letters uit haar naam op papier had gezet. Zucht van verlichting. Leren schrijven, jippie! Dat is een stuk minder stressvol. Een stuk leuker ook dan fietsen. Ik kan zelf niet eens goed fietsen. Schrijven ook niet, maar dat ziet niemand als ik stukjes tik 🙂
Lees ook:
Thule Chariot: is het een kinderwagen of is het een fietskar?
België: Fietsen en biken in en rond Koksijde-Oostduinkerke
Lekker met je kindje op de fiets!
Elektrisch fietsen in de grote stad: waar moet je op letten?
Nieuwe fiets: 2 inchmaatjes groter
Vond jij het ook spannend om je kind te leren fietsen?
Reacties
Heeeeel herkenbaar, ik hou nog elke dag mijn hart vast als ik mijn kinderen de bocht om zie scheuren op hun fietsen. Vooral de oudste (5) kan er wat van. Onze jongste van 3 heeft besloten dat ze zonder zijwieltjes wil. Dat gaan we nog maar niet doen, eerst maar fatsoenlijk leren remmen. Ik moet er niet teveel naar kijken.
Dochter heeft met 3 jAar een.fiets gehad. Kon ze gelijk mee weg!! Op de stoep en.in t park. Toen ze in.april ruim 4 opeens zei, kan papa de zijwielen er niet afhalen??????? Slik. Papa ding dus gingen ze samen park in. Na wat oefenen fietste ze los. Ze zag zich zelf al op t fietspad….nee nee!! Na wat vlieg uren, mocht ze mee boodschappen doen. Engggggg. We wonen in rotterdam!! Maar t gaat goed. samen op de weg super gezellig. Nu in augustus voor,5e verjaardag een nieuwe, marktplaats, fiets. 16 inch ipv 12 inch. En.schrijven, letters kon ze ook rond 3! Leuk he!? Fijn dat ze groter mag worden, maar wat gaat t snel….
Hihih, zelf nog niet aan begonnen hier. Ik wil eerst dat ze met zijwieltjes behendig genoeg is. Goed kan remmen, sturen en ook achteruit als ze vast zit. Wel meewerken kinderen het als je zelf gestrest bent dus adem in..adem uit.. en gaan! Vooral pas aan beginnen als de kinderen het zelf willen en er dus aan toe zijn. En als je het heel eng vindt zeker met 1 beginnen. Kan de ander er lekker op zijwieltjes naast! Kies een weggetje/stoepje uit waar niet heel veel auto’s langs de kant staan en lekker oefenen 🙂 eerst vast houden en hun aan het evenwicht laten wennen. Daarna met een hand en daarna als ze fietst loslaten. Succes!!
Uhm… Ze fietsen beiden nog met zijwieltjes. EN dat vind ik dus al eng…
Ooowh Haha! Ik dacht dat je ze allebei zonder wilde! Met Nina gewacht tot ze het zelf wilde, de fiets staat vanaf dec in de schuur maar ze vond het doodeng. 2 weken geleden (we gaven haar elke keer de optie om met dr eigen fiets te gaan) wilde ze opeens! Nu wil ze niet anders meer. Ik hield haar eerst vast bij dr jas en toen ging het hard. Zodra ze zelf fietste haar leren laten remnen. We maakte er een spelletje van. Hard fietsen tot de volgende paal En dan stoppen. Even doorbijten, komt vast goed. Maar ook hier, ik zou met 1 beginnen. Succes! 😉