Buiten de comfort zone is “where de magic happens” zeggen ze. Het blijkt wederom een zo ontzettend ware uitspraak. Ik ben deze herfstvakantie zwaar buiten mijn comfort zone gegaan. Vind het namelijk ontzettend eng om in het buitenland te rijden. Klein stukje over de grens gaat nog wel, maar ook dan breekt het zweet me al uit. En nu… mocht ik voor de blog helemaal naar Zuid-Tirol in Italië rijden!
Mensen die op een verre autovakantie gaan, vind ik altijd zo stoer. Ik luister graag naar hun verhalen en leuk om hun foto’s te zien. Al ben ik vooral zelf degene die graag overshared geloof ik, haha. Fotospammen op whatsapp is aan mij wel besteed.
Zoals vaste volgers weten, was ik 18 jaar samen met iemand die het vooral heerlijk vind om thuis te zijn. Die er op uit gaan meestal tijd- of geldverspilling vond, want thuis hadden we alles toch ook prima voor elkaar? Ik ben wat meer de avonturier, die het geweldig vind om nieuwe indrukken op te doen. Maar die het tegelijkertijd heel erg eng vindt om dat in haar uppie te doen. Samen voelt toch veiliger.
Alleen ik ben nu eenmaal niet samen. Of: niet samen met een partner. Ik ben met mijn kinderen. En die kinderen hebben net als hun mama regelmatig nieuwe indrukken nodig (iets met HB). Dus samen op reis, daar gaan we heel goed op in dit single parent gezin. We genieten daar ontzettend van.
Misschien ook wel omdat ik thuis vaak vooral aan het werk ben. De trips die we voor de blog maken, dat is onze kwaliTIJD. Dan ben ik met mijn aandacht meer in het moment. Probeer ik de kinderen met leuke weetjes voor dingen die we tegenkomen te interesseren. Ik ben een lopende encyclopedie vol nutteloze weetjes en wat we niet weten? Dat zoek ik op. Zoals nu: het verschil tussen de Dolomieten en de Alpen (ruige rotswanden en punten versus de meer gelijkmatige begroeide bergen die we vanaf hier allebei kunnen zien). of het verschil tussen een arend en een adelaar (we hebben er één gespot, het blijkt een andere term voor hetzelfde te zijn).
Dus hoe spannend is het? Zo’n verre autovakantie
Afijn, zo’n verre autovakantie is dus zwaar buiten mijn comfortzone. Lang achter elkaar autorijden. Op de Duitse autobahn scheuren ze soms als gekken langs je heen. De heuvels en later in Oostenrijk en Italië de tunnels en haarspeldbochten. De enge weggetjes naast een afgrond. Dat je als enige verantwoordelijk bent voor je kinderen. Dat je een andere taal moet spreken, waarin je niet alle woorden zo goed kent. Dat je het enige informatiepunt en referentiekader voor je kinderen bent. Best heel spannend, vind ik zelf.
Ik zat met klamme zweethanden achter het stuur. Moest af en toe mijn ademhaling even tot rust brengen. Geen hyperventilatie, dan gaat het mis. Dat je exacte bestemming niet op de navigatiekaart staat. Dat het eten anders is dan thuis. Dat soort dingen.
Maar hoe magisch is het?
Tja, toch blijkt het gezegde van “buiten je comfort zone gebeurt de magie” wederom zo waar! We zitten ontzettend hoog op een berg bij Flaas, Jenesien in Italië. Het uitzicht vanuit ons appartement op de Roter Hahn boerderij is fantastisch! Zo mooi! Ook op de route zagen we al de mooiste dingen.
En dat niet alleen. De band met mijn kinderen is versterkt, want ik heb het overwinnen van mijn eigen angsten uiteraard als leermoment gebruikt. Als ouder ben je tenslotte hun rolmodel en moet je voorleven wat je in hen graag terugziet. Dus vertelde ik hoe spannend ik het vond en vind. Hoe ik ook regelmatig aan hen vraag om iets nieuws te proberen, wat ze spannend vinden. En hoe ontzettend we nu met elkaar ervaren dat het zo de moeite waard is.
Stuntelen en overwinnen
Terwijl ze me zien stuntelen in de auto. Maar langzaam rijdend kom je er heus ook. Dat ik “Die Kaiserin” op Netflix heb gekeken om er qua taal en uitspraak ‘even in te komen’. Dat de mensen hier ontzettend warm en hartelijk zijn en we met elkaar ons best doen in een mix van Engels en Duits om elkaar te begrijpen.
Hoe lief de dame van Roter Hahn met wie we een lunchafspraak hadden op een uur rijden van hier, ons oppikte om ons op te pikken voor het laatste stukje enge bergweg. Hoe we lokale gerechten kunnen proberen. Hoe we gezellig kunnen kletsen met een Duits gezin met 2 dochters dat hier voor de 2e keer vakantie viert. Hoe we met een open blik en enthousiasme een heel eind komen. En wat een avonturen we op ons conto kunnen schrijven. Zoals in het donker (en dan is het hier dus echt DONKER) met het lampje op je mobiel over een drassig bergpad wandelen. Hoe de kinderen steeds handiger worden met de paarden en andere dieren op de boerderij.
Op slow tourism bestemmingen leer je levenslessen
Slow tourism is perfect voor deze levenslessen. Zeker als je kinderen de tienerleeftijd hebben. Genieten van de schoonheid van de natuur. Van de dieren. Je eigen angsten overwinnen en daardoor je verborgen krachten vinden. Herinneringen bouwen en ondertussen magisch mooie foto’s maken.
We zijn er echt even helemaal uit. Al hebben we – minus de whatsapp storing – gewoon wifi. Er volgt uiteraard nog een uitgebreide review, maar wie geniet van mijn foto’s in de insta stories even ons logeeradres:
Roter Hahn – 4 sterren boerderij
Reiterbauernhoff Oberfahrer
Jenesien, Flaas, Zuid-Tirol
Ik heb – toen ik van Roter Hahn voor de blog een accommodatie mocht uitkiezen – vanwege mijn tienerdochters gekozen voor een paardenboerderij waar ze ook Kneipp wellnessbehandelingen aanbieden. We hoeven dus ook verder even helemaal niets, want hier heb je eigenlijk alles. Perfect om je tieners op vakantie van de schermpjes af te krijgen. En jezelf ook trouwens.
Roter Hahn heeft in totaal zo’n 1600 boerderijen met Bed&Breakfast in Zuid-Tirol. Waar de overheid in NL vooral schaalvergroting faciliteerde, heeft men in Zuid-Tirol juist in 1998 Roter Hahn opgericht om slow tourism als extra inkomensbron voor de boerengezinnen hier te stimuleren. Met de verhuur van vakantieappartementjes en de aanverwante activiteiten, kunnen zij een betere boterham verdienen. Wij kozen een paardenboerderij, maar er zijn ook bijvoorbeeld wijnboerderijen, authentieke historische kasteelachtige locaties, akkerbouw, veeteelt etc.
Zeker nu in de herfstvakantie is het een geweldige bestemming: prachtig met de herfstkleuren! Bovendien: in de zomervakantie moet je echt wel een jaar vooruit boeken omdat Roter Hahn zeer populair is bij de Duitsers en de Italianen eigenlijk alleen in die periode op vakantie gaan. In de herfstvakantie is het een stuk rustiger en alsnog heerlijk weer.
Ik ga nog even verder genieten. Er staat zo een koetsrit op het programma en ik mag later deze week nog een wolbad nemen. De kinderen hebben vanmorgen weer 1,5 uur mogen paardrijden. Vanavond gaan we weer kalfjes spenen en kijken of de zwangere koe al bevallen is.
Ideaal als alleenstaande ouder dus: je hoeft verder niets en er is meer dan genoeg te doen! Je bent bovendien niet alleen, omdat je bij een gezin op de boerderij verblijft.
Lees ook:
- Op vakantie gaan is hard werken als alleenstaande ouder
- Tijd voor jezelf, waar krijg jij energie van?
- Als single parent op vakantie
- Singlemomlife: werken aan meer zelfvertrouwen
- Ponyrijden op vakantiepark Landal Land van Bartje
Ben jij al eens in Zuid-Tirol geweest? Was je toen ook bij Roter Hahn? Heb je vragen die ik in mijn review kan beantwoorden?
