Keek op mijn Week: bioscoop, boekhouder, disco en heb ik de pleuris gekregen?

Zo, er is weer een week voorbij en ondanks dat ik voor mijn gevoel weinig doe… is er veel gebeurd. De grote vraag is nu: heb ik de pleuris gekregen? Waarschijnlijk wel. Dus het rustig aan doen en dagelijks één of meer siësta’s houden, moeten we nog even doortrekken. Watskeburt deze week? 

Relaxt en op de foto voor het AD

Zaterdag hebben we niet veel gedaan. De oudste zat bij haar vriendin next door en de jongste had het zusje op bezoek. Ik genoot van 2 kleurende en knutselende meisjes aan de keukentafel. De knutselspullen hadden we daar al neergelegd omdat het regende én er een fotograaf van het Algemeen Dagblad langs zou komen. (Lees hier het artikel waarin ik tips voor een leuke staycation mocht geven.) Voor deze fotograaf hebben we in de tuin ook nog even zakgelopen en … dat was dus geen goed idee. Dertig seconden inspanning resulteerde in een dag vol pijn waarin ik gewoon maar lekker op bed heb geleden en een sudoku heb gemaakt in mijn nieuwe Denksport puzzelboek. Waarmee nog een winactie komt.

Wraak van de Ninja

Zondag reserveerden wij bij Cinema Gouda precies de laatste plekken voor De Wraak van de Ninja. Voor mijn blog had ik 2 vrijkaarten ontvangen en we kochten er nog een kaartje bij zodat beide dochters mee konden. Lees hier de review. Daarna thuis lekker relaxt. De oudste deed een typeles, de jongste las mij een hoofdstuk voor uit Puks Pizza en Pudding Paleis. En in de avond mochten ze weer naar hun papa.

Fysio

Maandag bezocht ik mijn speciale covid19-fysiotherapeut weer. Naar aanleiding van hoe het ging, dit keer geen sportoefeningen. Een spier in mijn oksel werd gemasseerd omdat ik mijn arm moeilijk kon gebruiken. Dat gaf verlichting. Verder lekker gewerkt, 2x kort siësta gehouden en ’s avonds de serie Dark op Netflix gebingewatched. Dark is een intelligente serie waar je echt even bij moet blijven met je gedachten en er stonden al 3 seizoenen op Netflix, dus daar kun je dan even mee vooruit. Jullie deze serie ook al gezien? Duitstalig en het speelt in het dorpje Winden waar een kernreactor staat. Fascinerend hoe alle puzzelstukjes samen lijken te hangen! Alleen kijken als je The Matrix lekker kijkvoer vond. 😉

Boekhouder en Checkin PR

Dinsdag had ik een goede dag. Iets minder pijn en ik kon rustig opstarten. Werk liep lekker, daarna lunchen en siësta zodat ik fit zou zijn voor de afspraken van die middag. Voelde me zo goed, dat ik er op de fiets heen ging! Een klein stukje, maar toch. Hopelijk breekt snel de tijd aan dat ik daar net als vroeger mijn hand niet meer voor omdraai. Bij de boekhouder besprak ik mijn jaarcijfers en de privé belastingaangifte over 2019. Daarover krijg ik iets terug, maar hij adviseerde me ook om even met de uitkeringsinstantie van de TOZO te bellen, omdat ik later alsnog een uitkering kreeg van mijn AOV. Even checken hoe dat zit. Spannend dus. Maar je wilt geen gedoe achteraf, dus zoals altijd kun je maar beter eerlijk zijn. Ik houd zelf ook niet van achterbakse mensen. 

Daarna ging ik een paar 100 meter verder op de thee bij Checkin PR. Even bijpraten over hoe alles in de PR op z’n kop stond de afgelopen maanden. En natuurlijk over hun plannen en mijn plannen voor de komende maanden. Thuis nog even een extra siësta ingelast, wat werkzaken opgepakt en ’s avonds was ik gezellig uitgenodigd bij mijn ex voor een barbecue met onze kinderen. Kortom: het was een gezellige dag!

Tevreden klanten én meester

Woensdag gezellig met mijn meisjes aan de ontbijttafel de dag gestart. Toen ze naar school waren, haalde ik een boodschapje en ging aan de slag. Positiviteit met leuke nieuwe opdrachten, mailtjes van enthousiaste klanten over geleverde brainstorms, teksten, de Blogboot en met nieuwe opdrachten. Fijn is dat!

Nog snel even siësta voor de kinderen weer uit school gehaald werden. We haalden broodjes kroket, wat we meestal op woensdagmiddag doen om de vrije middag te ‘vieren’. De oudste deed netjes een typeles terwijl de jongste mij een hoofdstuk voorlas uit haar boek. Daarna ging de jongste chillen met roblox en de oudste deed meidendingen met haar vriendin. 

Verder belde de meester naar aanleiding van het rapport. Voor de jongste hadden we daar al een videocall over gehad. Of ons iets was opgevallen… tja, het was een raar schooljaar en deze meester viel pas halverwege het schooljaar in waarna we al vrij vlot op thuisonderwijs moesten overschakelen. Toch had hij al heel snel zijn ‘pappenheimers’ in de smiezen. Waaronder dus mijn kleine moppie, die wat motivatie nodig heeft om daadwerkelijk iets te doen. En alsnog op alle cito’s ver boven niveau I scoort. Onze vraag begin dit schooljaar was dan ook: hoe gaan jullie ervoor zorgen dat ze iets doet… leren leren. Tja, een raar schooljaar met tijdelijke leerkrachten en een pandemie. Maar deze meester heeft een plan en zo te horen komt dat volgend jaar helemaal goed!

’s Avonds bracht ik de meisjes bij hun vader waar ze een nachtje mochten slapen omdat ik donderdag heel vroeg in het ziekenhuis moest zijn.

Longscintigrafie, CT scans en disco

Donderdag ging bizar vroeg de wekker. Snel douchen, eten enzovoorts want om 7.15 uur stond mijn lieve papa voor de deur. Ik vond het met de longscintigrafie op het programma toch een beetje spannend om zelf te rijden, omdat ik niet wist hoeveel last ik ervan zou hebben. Gelukkig heb ik dus een vader die wilde rijden. 

De verpleging in het ziekenhuis was gelukkig ontzettend lief en geduldig en ze hebben zelfs een paar foto’s gemaakt, zodat ik die op mijn blog kan delen. Een paar mensen reageerden dat ze het enge foto’s vinden, maar je ziet verder geen bloed en dit is gewoon een onderzoek wat verder niet vervelend was. Voor de pandemie deden ze zo’n longscintigrafie eens per maand zeiden ze, deze week hadden ze er al 6 op de planning staan. Die social distancing is er niet voor niets… Ik kreeg een scintigrafie voor perfusie en ventilatie.

Wat ze doen is een infuus inbrengen en daar spuiten ze een radioactieve stof in terwijl je ondertussen diep moet zuchten, zodat het zich goed over de longen verdeeld. Een beetje een gekke ‘koude’ sensatie in je lijf, maar dat is heel kort en ik heb dat niet als vervelend ervaren. Met infuus prikken zijn ze bovendien een stuk voorzichtiger dan op de bloedprikpoli. Daarna werden er filmpjes gemaakt van de bloedverdeling. Een scintigrafie wordt gemaakt om kleine longemboliën te ontdekken. Vervolgens kreeg ik een masker waarmee ik krypton kon inademen om de luchtverdeling in de longen zichtbaar te maken.

Op die van de bloedverdeling had ik zelf ook wel een paar gekke plekken gezien (en ik ben geen expert), dus het verbaasde me niet dat er met een arts werd overlegd en ik aanvullend extra scans kreeg. Fijn dat ze zo doorpakken. Ik appte mijn vader dat het wat langer zou duren. Met de armen omhoog moest ik gaan liggen en werden er via een CT scan en spectraal CT scan beelden gemaakt die ze dan in de computer over elkaar heen kunnen leggen en met elkaar kunnen vergelijken. Van deze scans voel je verder ook niets, je ligt gewoon heel stil op een tafel met je armen omhoog.

Daarna zat ik uiteraard in spanning voor de uitslag. Beetje werk gedaan. Siësta gehouden. Kinderen uit school gehaald. Voor de nodige afleiding namen we meteen maar 2 vriendinnetjes mee en hebben de kinderen lekker met elkaar kunnen spelen die middag. Vervolgens bestelde ik als troostvoer patat en trokken de dames hun glitterjurken aan. Het was disco als eindfeest bij scouting! Iedereen ging op sjiek, er waren suikerspinnen, cola, feestverlichting en ze konden Just Dance spelen. Lekker moe in bed getukt dus!

De pleuris?

Vrijdag de meisjes weer naar school en daarna met toch wel wat zenuwen aan het werk. Vandaag zou ik tenslotte de uitslag krijgen. Op de longscintigrafie waren qua bloedverdeling inderdaad afwijkingen gezien, maar op de beide CT scans niet. Gelukkig zijn er dus geen enge dingen aan de hand in mijn longen! De longarts wijt de afwijkingen op de eerste scan daarom aan ‘glitches’ in het systeem.

Waar de pijn dan vandaan komt, was niet te zeggen. Een optie is nog dat ik na de longontsteking een longvliesontsteking heb gekregen. Oftewel: pleuritis. In de volksmond heb ik waarschijnlijk dus de pleuris gekregen. En behalve heel veel rust nemen en pijnstillers om oppervlakkige ademhaling te voorkomen, kun je daar niets aan doen. De pijnstilling die ze normaal voor dit soort zenuwpijnen voorschrijft, wil ze gezien mijn jonge leeftijd en de bijwerkingen liever niet voorschrijven. En de pleuris verklaart wel waarom ik meer pijn heb na tig maanden dan andere patiënten en waarom het af en toe heftiger wordt. Plus dat ik na sessie 6 in de zoutkamer niet veel merkte, wat logisch is als het aan de buitenkant van je long zit en niet meer aan de binnenkant.

Ze adviseert mij om vol in te zetten op de behandeling door de longfysiotherapeut en op vakantie te gaan voor de rust. Als zzp-er is dat natuurlijk wat lastiger, maar toch. Rust. In september heb ik weer een afspraak, hopelijk is het dan beter.

En dit weekend zijn de kinderen bij hun papa, dus neem ik vooral… rust. Ben verder nog op zoek naar een vaste gastblogger om mij iets te ontlasten met de nieuwe content op mijn blog, hoewel via zoekmachines veel mensen Marstyle gelukkig toch weten te vinden. Maar ik heb zoveel plannen! Hoop snel weer in staat te zijn vol gas alle leuke dingen te doen, regelen, organiseren en schrijven die ik in mijn hoofd heb. 

Wens jou ook de nodige rustmomenten toe dit weekend, zodat ook jij je lijf kunt ontlasten en opladen.

Mooie dag gewenst, liefs,

Marguerita