Tja, dat was weer een rustig weekje… Eigenlijk wel heel fijn, zo’n periode. Je raakt niet zo snel overprikkeld en ik kwam erachter dat de corona toch wel nare naweeën heeft, die niet zo opvallen als je rustig blijft. Volgende week start de drukte weer op met scouting, school en thuisonderwijs, afspraken bij de tandarts en fysiotherapeut… Maar nu hoefden we even weinig!
Lego
Zaterdag had ik de meisjes nog even bij me. Zo was dochterlief meer dan 48 uur klachtenvrij voordat ze haar vader weer zag. De meisjes houden erg van uitslapen en dat hebben we dus lekker gedaan. Verder rommelden ze met de Lego die we vrijdag hadden gekocht en was de woonkamer één grote speelgoedontploffing. Lekker bouwen samen, heerlijk.
Dodenherdenking docu…
Zondag probeerde ik het huis enigszins op te ruimen en ging bij mijn ouders op de thee. ’s Middags keek ik een documentaire over Truus Weismuller die eigenhandig meer dan 10.000 Joodse kinderen in veiligheid heeft gebracht. Een onbekend maar extreem aangrijpend verhaal, omdat ‘haar’ kinderen een deel van het verhaal vertelden. Ik had zelf ook wat verdrietig nieuws te verwerken en de combinatie met corona-herstel bleek best heftig. Benauwd en hyperventileren. Not pretty. Vroeg naar bed gegaan dus met een ongecompliceerde feelgood romantische film van WithLove aan.
Gekke snapchatfilters uitwisselen met de meisjes die bij papa waren.
Dodenherdenking
Maandag hing de vlag halfstok en heb ik lekker op het werk gefocust. Rustig aan. Lekker schrijven. Bellen met zakenrelaties om bij te praten. De laatste maandafsluiting bestanden naar de boekhouder gestuurd. En voor het eerst in tijden naar de supermarkt geweest… Een surrealistische ervaring. Je kunt gewoon ter plekke bedenken wat je nodig hebt. Mensen kijken elkaar allemaal een beetje raar aan, maar het was rustig dus dat ik er wat meer tijd voor nodig had dan normaal valt dan niet op. ’s Avonds keek ik uiteraard naar de Dodenherdenking en de indrukwekkende speech van de koning.
#helpdehoreca biefstukje van De Zoete Afhaal. Inclusief waxinelichtje.
Spik en span
Dinsdag was bevrijdingsdag. Daar heb ik verder niet zo bij stil gestaan, de vrijdag ervoor voelde meer als bevrijding. Maar ik heb wel uitbundig liedjes gezongen. Heerlijk om te kijken hoever je met je longen weer kunt gaan. De aanleiding was de trouwdag van mijn ouders, waarvoor ik een paar liedjes had ingezongen. Niet heel zuiver, maar ik had er plezier in, dat telt ook! ’s Middags kwam de schoonmaakster voor het eerst sinds tijden weer langs. Mijn huis was dus weer spik en span voordat de meisjes thuis kwamen en het was gezellig om even bij te kletsen.
Stoepkrijt en kikkervisjes
Woensdag genoten van mijn dochters en lekker kunnen werken. Ik heb ze geholpen om met schilderstape een stoepkrijtsjabloon te maken, dat ze samen hebben ingekleurd. Het was heerlijk weer en ze hadden geluk dat de buurmeisjes er ook waren. De eerste keer in tijden dat ze weer met andere kinderen mochten spelen en alle 4 genoten ze er ontzettend van. Het resultaat van een middag samen spelen, was een geweldig filmpje dat de buurvrouw ons einde dag toestuurde van een dansje dat ze met elkaar hadden verzonnen en ingestudeerd. Erg leuk en heerlijk om te zien! Bovendien had het spul samen kikkervisjes gevangen in de sloot, die nu in een kom in de tuin staan.
Gezellig op visite
Donderdag was gezellig. Mijn ouders vierden hun 44-jarig huwelijk, wat een tijd! Ik stuurde mijn enthousiast (doch vals) ingezongen liedjes door via whatsapp en deed er halverwege de dag nog een youtube filmpje van Ron’s Honeymoon Quiz tussendoor. Samen gingen we er langs om een taartje te eten. Gezellig in de zon gezeten, al was het niet zo’n warme dag als in 1976 het was erg mooi weer.
De kinderen mochten even bij opa en oma blijven zodat ik boodschappen kon doen. Ik besloot dat het om wat conditie op te bouwen wel even lopend kon. Dat ging prima, tot ik met 4 volle boodschappentassen weer terug wilde wandelen. Max 5 kilo boodschappen in elke hand gok ik. Een stukje van een paar honderd meter waar je misschien maximaal 2 minuten over loopt. En dat bleek too much. Ik was helemaal kapot: zweten, buiten adem en ik moest eerst even zitten en uithijgen met een glaasje water voor ik weer iets kon. Pfff… had ik me daar even op verkeken! Toen ik later met de meisjes en de boodschappen naar huis gefietst was, kwam er weer keelpijn opzetten. Nog iets later het gevoel dat je keel een beetje wordt dichtgeknepen. En een paar uur later het gevoel dat mijn longen in brand stonden. Alsof je immuunsysteem denkt dat het opnieuw aan de slag moet om de corona te verslaan. Dat je lijf wat tijd nodig heeft om weer conditie op te bouwen had ik wel verwacht, maar dit dus niet. Die avond vond ik een lotgenotengroep waar bleek dat dit niet alleen bij mij zo werkt, maar dat veel mensen (die niet in het ziekenhuis hebben gelegen) dezelfde ervaringen hebben. En nee: ik ben dus niet opnieuw ziek of besmettelijk. Uit alle medische documentatie blijkt dat het virus na 14 dagen (bij thuis uitzieken) dood is en wat je daarna ervaart het resultaat is van ‘shedding’ (lichaam werkt dood virus eruit), blijvende schade (aan longen of neurologisch systeem) of een (soms op tilt geslagen) immuunreactie (waardoor mensen soms zelfs 8 weken koorts hebben). Even heel kort door de bocht, google it als je meer wilt weten. (In dit artikel dat ik zelf schreef ook veel relevante bronnen en ik kreeg veel fijne reacties van lotgenoten.)
Afijn, vervelend maar er stond nog meer gezelligheid op het programma. Heb wat mails weggewerkt en werk dingen gedaan en daarna gezellig op de koffie geweest bij een buurvrouw. Hoe fijn om gewoon weer eens over alledaagse ditjes en datjes met iemand te kunnen kletsen! De meisjes speelden een kaartspelletje met de buurmeisjes, studeerden hun dansje nog een keer in voor een show aan de mama’s en vermaakten zich samen in het zonnetje.
Enorme vakantiefoto en pubquiz
Vrijdag deden we weinig bijzonders. Ik had een belafspraak over een mooie samenwerking en daarnaast natuurlijk de gewone ditjes en datjes over ‘hoe is het bij jou thuis in deze gekke tijd’. Gewoon een werkdag voor mij en een vakantiedag voor de meisjes. Samen nog een beetje in de tuin gezeten. Ze maakten een boodschappenbrief voor moederdag.
Er werd een enorm pakket bezorgd van Beste Canvas met daarin de uitvergroting op acryl die ik voor een samenwerking had besteld. Met kortingscode MARSTYLECANVAS15 krijg je een leuke extra korting op alle reeds afgeprijsde canvassen. Ik wacht nog even op de levering van de mondkapjes die we daar ook besteld hebben voor ik het artikel kan schrijven. Was eigenlijk de bedoeling dat het op moederdag online zou komen, maar ook daarna is het natuurlijk nog leuk!
De verpakking van de acrylfoto werd ingepikt en omgetoverd tot schilderij.
Verder lekker spaghetti gemaakt naar een recept van mijn moeder. Om 8 uur zaten we weer klaar met de laptop op schoot voor de pubquiz van ReisCreaties. Ook nu best moeilijk, maar heel erg leuk om te doen en best spannend. Ik eindigde op plek tweehonderdzoveel. Toen de kinders naar bed en ik keek de leuke film My Spy op Prime.
Bijna is de meivakantie ten einde… Zullen de meisjes de enigen in de klas zijn die zelf met corona te maken hadden? Of zouden er meer kindjes met de ziekte geconfronteerd zijn binnen hun gezin?
