We zijn weer een paar weken voorbij de vorige Keek en terwijl ik dit schrijf sta ik echt aan de vooravond van een nieuw begin. In de tussentijd ben ik flink ziek geweest, ik hoopte dat positief te zien. Paar dagen niet eten en alles eruit gooien zou vast een paar kilo schelen toch? Maar helaas. Vervolgens kwamen alle emoties er uit van de afgelopen maanden. Scheelde overigens ook geen kilo’s. Dus dan houd ik ze maar gewoon. Tis ff goed allemaal…
De ouderavond die ik bij zou wonen, heb ik dus compleet gemist. Jammer. Verder wilde ik een Flowerboat rapportje opleveren, maar ook dat is nog niet gelukt. Eén van de genodigden heeft nog niks opgeleverd en verplaats ik dus bij deze naar mijn zwarte lijst. Erg jammer, het was zo’n leuke dag, er waren al zoveel no shows en dan ook nog iemand die niet levert en ook niet op berichtjes reageert. Bah!
Verder zou ik op 5 oktober een event organiseren, maar dat gaat gewoon even niet. Was best pijnlijk om iedereen te bellen en om begrip te vragen, de meesten reageerden begripvol gelukkig. Slechts 1 persoon wilde echt niet de telefoon opnemen en heb ik het uiteindelijk maar via een lullig spraakberichtje laten weten. Dankzij Hulc heb ik iedereen kunnen crediteren afgelopen week. Voelt kut, maar goed, over een paar maanden organiseer ik het alsnog!
Omdat mijn leven toch al niet zo lekker loopt, komt het allemaal extra hard aan. Ondertussen heb ik de gemeente dringend verzocht om met spoed een adresonderzoek naar mijn ex-partner te starten, zodat ik mijn toeslagen weer kan aanvragen. Hij is al even weg en ik heb het – ondanks dat het veel beter is gezien alles wat er gebeurd is – daar best heel moeilijk mee gehad. Tis toch een soort rouw. Afscheid van een periode en van alle dromen die ik had waaraan hij simpelweg niet wilde voldoen. Het waren niet eens grote dromen, trouw, iemand die er voor mij is, die een rol wil spelen in het leven van mijn kinderen, iemand die me in het huishouden en de financiën wat ontlast en die fijne +1 die ik voor mijn werk naar dingen kan meenemen. In plaats daarvan blijf ik achter met een lege spaarrekening en de smeulende puinhopen van zijn schuldeisers.
Ik wil gewoon verder met mijn leven! Met mijzelf en mijn kinderen.
Dus kastje voor kastje haal ik alle spullen er uit. Wat van hem is, gaat in een tasje voor als ie zijn post komt ophalen. Schoonmaakdoekje er doorheen en alles weer netjes neerzetten. Zoals ik het in de kastjes wil hebben.
In de Jaarbeurs bezocht ik alvast een vakbeurs voor mijn nieuwe werk. Even snuffelen aan de branche en natuurlijk kletsen met de nieuwe collega’s. Netjes voor de dag komen, betekende voor mij hakken aan… Niet heel handig als je naar de Jaarbeurs gaat, nee. Dus ik kwam thuis met een paar blaren op de voeten. Doodmoe, maar wel met een goed gevoel. Ik ben er welkom en ik heb er zin in om te beginnen!
Lukte het me het afgelopen jaar nauwelijks om naar de sportschool te gaan, heb ik zowaar afgelopen week al 2 pilates lessen en een lesje yoga gevolgd. Trots op mezelf. Hopelijk houd ik dit vol nu de druk even van het ZZP-en af is.
Dan hadden we ook nog het afscheid van mijn ex-man. Die gaat enkele maanden naar het buitenland en zal de kinderen dus even moeten missen. Ik was uitgenodigd voor een gezellig afscheidsetentje en hij had ook een mooie cadeaumand gevuld voor de meiden, met voor elke week een pakje met een brief. Erg leuk gedaan, maar alsnog waren de dames flink in tranen bij het afscheid. Zelf weet ik nog hoe het vroeger was, toen mijn ouders ooit voor 3 weken naar Amerika gingen voor mijn vaders werk. Dat was best heel erg lang. Gelukkig kan ik als mama toch deels het thuishonk zijn, dus blijft het deels vertrouwd.
Al met al waren de afgelopen weken een emotionele rollercoaster.
Nu even rust met de eerste dagen op mijn nieuwe werk en met fulltime de kinderen. Op de blog is een virtuele reisrubriek verschenen, omdat ik in alle heftige hectiek gewoon even lekker wil wegdromen bij mooie reizen die ik waarschijnlijk nooit in het echt zal maken… Alleen het wegdromen geeft me namelijk al een goed en rustgevend gevoel.
Hoop dat je meeleest en het jou ook iets moois mag brengen. Voor de SEO en daarmee grote bezoekersaantallen hoef ik het niet te doen. Ben ook even klaar met de continue prestatiedruk om voor potientiële opdrachtgevers zoveel mogelijk bezoekers te trekken. Voor nu is het gewoon even mijn persoonlijke dittemedatjes voor al mijn vaste lezers! (Enneh, stiekem zijn dat toch ook ruim 200 mensen die trouw deze Keek rubriek volgen, dankjewel daarvoor.)
Liefs,
Marguerita
