Het is vrij rustig op mijn blog hè? Nou ja, sinds de hele lisexcisie excersitie lukt het me gewoon niet meer alle ballen in de lucht te houden. Schreef ik in mijn laatste Keek ook al. “Je leven ziet er altijd zo gezellig uit,” hoorde ik op een familiereünie. En dat is ook de bedoeling, als ik hier alleen maar zeur- en klaagverhalen schrijf, wil niemand meer lezen toch? Dus ik schrijf graag over de dingen waardoor je de moed er in kunt houden. Of nou ja, hoe ik het probeer.
Inmiddels is de AOV verzekering op huisbezoek geweest en als het goed ik krijg ik binnenkort wandelcoaching voor een stukje mindfullness en om te helpen bij prioriteiten zetten enzo. De uitkering was enkele dagen stopgezet omdat ik nog niet direct bij de huisarts terechtkon en dat betekent concreet nog meer stress, want de ziekenhuisrekening is binnen en die moet betaald worden. Net als de BTW, terwijl ik nog een achterstand heb van vorig kwartaal en ik eigenlijk ook wel graag boodschappen zou doen deze maand… Alleen, van welk geld?
Er is knoertharde sales en promotie nodig. Ik kan heel veel maar het voelt alsof er niemand op me zit te wachten. In sollicitatiegesprekken op freelance klussen komt je gesprekspartner ook vaak genoeg helemaal niet opdagen of zoals laatst kun je alleen in aanmerking komen als je op een heel specifiek tijdstip kunt (waarop ik in het vliegtuig zat)… Kortom, ik word er depressief van en gestresst. Er gaan veel sollicitaties en open sollicitaties uit, om iets naast mijn andere werk te doen. Als er al iets uitkomt, willen ze liever een stagiair of een starter (maar wel met mijn 30 jaar ervaring).
Dus. Doe ik mijn best om mijn zegeningen te tellen. (En had ik deze week gelukkig wat positievere gesprekken op interimgebied, dus wie weet.)
Reis naar Finland gewonnen
De allerallergrootste zegening van afgelopen tijd, was de persreis die ik won naar Rovaniemi. Het was werkelijk fantastisch! Samen met mijn jongste dochter heb ik de mooiste herinneringen gemaakt. Werkelijk alles was voor ons geregeld, ik hoefde alleen de consumpties op de luchthavens en souvenirs te betalen. Echt zo tot in de puntjes verzorgd worden is zeldzaam. Ik neem je in een andere blog uitgebreider mee in ons geluk.
De reis zelf was toch wel een beetje vermoeiend, maar uiteindelijk is alles goed gekomen. Vooraf slapen lukte me door de stress niet, dochterlief gelukkig wel dus die bleef goed wakker. Onze eerste vlucht zou om 23.10 naar Istanbul gaan. Vriendlief moest onverwachts werken, dus mijn vader bracht ons weg. Mijn vriend was toen net klaar met werk (op Schiphol) en kwam nog even dag zeggen, voor we achter de douane verdwenen. Pas vanaf 14 jaar mag je kind de zelfscanner voor paspoorten op Schiphol gebruiken, dus we moesten in de lange rij.
We kregen op verschillende punten wel vragen over onze gekke omweg naar Finland, maar goed. Een reis gewonnen, werd gelukkig geaccepteerd als uitleg. Het eten aan boord vluchten van Turkish Airlines is altijd erg goed, bovendien heb je aan boord je eigen videoscherm met nieuwe films als entertainment. Terwijl ik op een luchthavenstoel probeerde wat weg te dommelen, ging dochterlief doodleuk een mooi boek shoppen voor haar zus. In Turkse Liras. Trots op mijn 11-jarige, hoe ze zichzelf al red op zo’n luchthaven. (Ik was zelf 22 toen ik voor het eerst in een vliegtuig zat, even voor het perspectief.)
Eenmaal in Finland waren we meteen in kerstsfeer. De transfer in Helsinki was geen succes vanwege onze vloeistoffen. Gelukkig hadden we genoeg tijd om via de normale douane naar buiten te gaan en daarna opnieuw naar binnen, dan kun je namelijk wel je toilettas met inhoud meenemen. En nog even snel bij arrivals de Burger King in, haha.
Eenmaal in Rovaniemi voelden we ons heel welkom, de taxichauffeur stond al klaar met een bordje met onze namen. Toen door naar het hotel. Dat was echt awesome, we hadden niet zomaar een hotelkamer maar een suite in Santa’s Hotel Santa Claus! Er stond bovendien een cadeautasje voor ons klaar met informatie, onze Culture Pass én heerlijke Finse chocolade. Eerst sprongen we echter tegelijk onder ieder onze eigen douche, want om 19.00 uur werden we verwacht in het restaurant en het was al 18.15 uur.
Die smaken… mmm… het eten was verrukkelijk. En wat heerlijk om tijdens deze reis nergens aan te hoeven denken. We hoefden alleen overal op tijd te zijn en ik moest natuurlijk mooie content maken. We hebben rendieren gevoerd, gekletst met de kerstman, husky’s uitgelaten, veel geleerd over de dieren, ik heb nog een stukje in mijn uppie gewandeld, we zijn in musea geweest en dochterlief ging uit haar dak op een waterparcours waar we ook een stukje met de kano hebben gevaren. Finnen zijn ontzettend vriendelijk en het land is zo mooi en zo groen in de zomer met de middernachtszon.
Onvergetelijk deze reis en Finland smaakt naar meer! Blij, dankbaar en gezegend.
Kitten Jingle
Ik ben niet zo’n huisdierenfan, maar om de gezinsband te faciliteren is er een poezenbaby aan ons huishouden toegevoegd. Kitten Jingle is half april geboren bij een vriendin van mijn oudste thuis, precies toen ik haar daar moest ophalen. Je snapt ‘m wel. Als je zo’n nestje ziet ben je verkocht. Jingle is half Maine Coon en half ‘gewone rode kat’. Ze zal dus nog flink groeien en is ook nu al best een stuk groter dan toen we haar net hadden opgehaald. Het is nog even wennen af en toe en kijken hoe we haar het beste uitdagen en opvoeden.
Ik moest in de familieapp ook even vragen hoe je eigenlijk een kattenbak verschoont, want ik had geen idee. Haar brokjes lijkt ze niet zo lekker te vinden maar die moet ze toch eten. In de avond krijgt ze een schoteltje natvoer. Ze is erg gezellig, want normaal ben ik veel alleen thuis, maar vraagt ook best wat aandacht qua spelen. De eerste nachten mocht ze boven slapen, maar inmiddels slaapt ze beneden (anders slapen wij niet, haha). Ze wil dolgraag naar buiten, maar wij houden goed in de gaten of ze niet ontsnapt want ze heeft nog geen vaccinaties of chip en ze is ook niet gesteriliseerd. Eerst even sparen voor we dat kunnen regelen. Haar kattenmandje vindt ze ook niks, ze ligt liever op de bank of achter mij op bed als ik zit te werken.
We zijn in ieder geval allemaal gek op haar en ze spint veel, dus dat gevoel is wederzijds.
EHBO cursus
Heb jij kennis van eerste hulp bij ongelukken? De afgelopen weken heb ik een Uitgebreide EHBO cursus mogen volgen via Rode Kruis Haaglanden en geblokt op de theorielessen, die afgesloten werden met een praktijkdag in Den Haag. Leerzaam, nuttig en het geeft me een stuk zelfvertrouwen nu ik weet hoe te handelen als er een ongeluk gebeurt in mijn omgeving. Lekker ook om even met iets heel anders bezig te zijn dan mijn website, ondanks dat ik hiervoor was uitgenodigd in ruil voor een verslag op de blog.
Al met al dus veel mooie dingen, die mijn andere pijn wat verzachten en zorgen voor ontspanning in tijden van stress. Ondertussen heeft dochterlief ook haar groep 8 periode afgesloten door de school uit te glijden en mochten wij genieten van haar rol als Hero in Vlam in de Pan. Ze zong een prachtige solo, zo knap. Wat raakt dat je hè, als je kind dingen neerzet die je zelf nooit durfde? (Al hield ik ook altijd erg van toneelspelen.)
Voor de meiden is de zomervakantie begonnen, ik werk uiteraard gewoon lekker door en na de vakantie zitten ze beiden op de middelbare school. Hopelijk is dat straks ook voor mij de start van een nieuw begin.
Werk jij deze zomer ook lekker door met hier en daar een uitje of break? Of kun je vakantievieren op een mooie bestemming?
