Het was een huiselijk weekje. Ik blafte zojuist een energie collectief af met weer zo’n zeurtelefoontje over mijn contract. Je kent ze wel. Deze namen aan dat “mijn man” wel daarover zou gaan. Ik vroeg: “welke man?” In de hoop dat ik er eentje gewonnen had. Maar nee, het ging over ‘hun belofte voor een vast laag tarief en korting’. Sodemieter op. Ik ben niet eens klant!
Ik word daar altijd een beetje recalcitrant van. Net als de LinkedIn uitnodiging met als bijschrift “je hebt mijn post geliked, zullen we daarom linken?” die bij mij net even de verkeerde snaar raakte. Ik ben geen klapvee! Zijn jullie ook niet tenslotte, al waardeer ik heus de likes op mijn posts! Maar een duimpje betekent nog niet dat we dan maar direct in elkaars 1,5-meterzone moeten komen. Vandaar het filmpje op mijn LinkedIn met de vraag hoe je wel of niet contact maakt.
Linkedin: zo doe je dat wel!
Een wel helemaal passend schot in de roos, vond ik namelijk de PERSOONLIJKE ILLUSTRATIE met mijn naam er in van een illustratrice op Linkedin. Heb gevraagd of ik ‘m hier mag delen met credits, maar hoe gaaf? Als ik ooit een opdracht qua illustraties heb is zij de eerste waar ik aan denk. Simpelweg omdat ik dit zo tof vind, terwijl ze notabene mijn naam verkeerd heeft geschreven.
Kei Tof gevonden
Zaterdag hielpen mijn dochters me om de kerstspullen van zolder te halen. Verder hebben ze zoet gespeeld met hun sinterklaascadeautjes. De beide Harry Potter adventskalenders werden uitgepakt en in elkaar gezet “want mama dat doe jij ook altijd met je decemberloten”, touché. Ik haalde de sinterklaasdecoraties weg en ruimde al het inpakpapier dat er nog slingerde op. Dochterlief was zo behulpzaam om – terwijl ik zat te werken – de basis van de kerstbomen al een beetje in elkaar te bouwen. Sinds vorig jaar heb ik 2 boompjes: een kleintje voor mijzelf en een extra dunne (ook niet zo grote) voor de meisjes.
We maakten een Ommetje en vonden een bijzondere schat: een beschilderde steen. Gemaakt door een plaatsgenote die meedoet met de Kei Tof beweging om mensen een stukje blijdschap te brengen. Je kunt haar vinden op instagram onder @leukestenen wij zijn haar en Kei Tof op facebook gaan volgen. Wat een mooie dingen maken ze allemaal! Een heel mooi initiatief. Eenmaal bijna thuis – dochterlief had na het vele vallen op mijn verzoek de skeelers uitgedaan en liep op haar sokken, het was een nogal intensieve wandeling en we zaten er redelijk doorheen – kwamen we ook nog een lieve Piet tegen. Die pepte ons weer op met zijn kruidnootjes. De enige Piet die ik dit jaar in het echt gezien heb, dus extra leuk!
Lampjes uit de knoop
Zondag gingen we verder met de bomen in elkaar zetten, uitvouwen en optuigen. Wasn’t pretty want de lampjes en kerstslinger zaten compleet in de knoop. Uiteindelijk hebben we de slinger kapotgeknipt en met elkaar de lichtjes uit de knoop gekregen. Wat een drama toch ieder jaar weer. Om strontchagrijnig van te worden. Maar ja, het staat zo gezellig hè? En als de klus klaar is, vinden wij dat toch wel weer heel leuk… We keken nog wat Hopeloze Heks afleveringen, ik moest nog even achter de laptop en daarna konden ze naar papa.
Zelf kon ik mijn kapotte koffiezetter langsbrengen ter reparatie bij een bedrijf waar ook een pooltafel staat. Yes! Superleuk, met de horeca dicht kun je dat nergens doen. Dus paar potjes gespeeld en kreeg ook nog een lekker tomatensoepje. Daarna thuis verder met het optuigen van de boom. Verder de Mi Fit band weer in gebruik genomen om een aantal dagen mijn hartslag te monitoren en daar screenshots van te maken.
Matrixmethode en belletje van C-Support
Maandag leek de woonkamer nog ontploft met alle kerstrotzooi. Tussen het werken door probeerde ik er wat orde in te scheppen en nog wat spul in de boom te hangen. Ik houd ervan als deze zo vol mogelijk hangt! Mijn boom is lichtroze met zilver en wit dit jaar.
’s Middags sprong ik op de fiets naar mede Platform Z lid Rianka, die proefpersonen zocht voor het gebruik van de Matrix-methode. Met deze methode kun je psychische rotzooi opruimen. Leek mij fijn om dit toe te passen op mijn langdurige corona rotzooi. Alles om van de pijn af te komen is welkom! Gezien mijn heftige stressterugval toen mijn ouders covid hadden en de herbelevening die dat oprakelde, wilde ik dit graag aanpakken. Wil hier nog een aparte blog over schrijven, maar een mooie methode. Ik heb wat rotzooi opgeruimd (beelden van toen ik naar adem happend uitgeput in mijn bed lag) en daar met deze methode kerstversieringen met lampjes voor in de plaats gehangen. Nam wel wat scherpe randjes van de pijn weg, maar het lichamelijke stuk wordt er natuurlijk niet mee opgelost. En een stukje fietsen en daarna praten, zorgden toch voor pijn tijdens de behandeling.
Thuis op de bank werd ik gebeld door een medisch specialist van C-Support, een huisarts die mijn dossier bekeken had en tips voor me had. Zij gaf aan dat ik toch via de huisarts nogmaals een consult bij de longarts moet aanvragen om de artefacten op de longscintigrafie te bekijken in het licht van het Engelse onderzoek waar ik zelf via de patiëntengroep over las. Dit kan wel de pijn aan de binnenkant verklaren, die erger wordt bij langdurig spreken. En bespreken of consult door de cardioloog mogelijk is. Voor de spieren verbonden aan het ademhalingsapparaat adviseert ze mij een thermohemd, alles zo warm mogelijk houden, elke avond inmasseren met huidolie. En om eventueel toch een verwijzing naar een ergotherapeut aan te vragen vanwege mijn slechte belastbaarheid en alle inspanning beter over de dag te verdelen. Maar ja, praten is nu juist één van de meest belastende activiteiten (en dat doe ik zo graag). Was erg blij met de tips in ieder geval!
Voor het slapen gaan als verwennerij mezelf op de pijnlijke plekken ingesmeerd met mijn Chanel No. 5 huidolie… een goed excuus om die eindelijk eens uit de verpakking te halen.
Kennismaking nieuwe werkster
Dinsdag fietste ik naar de fysio waar we op dinsdag trainen met een klein groepje longpatiënten. Langer dan 45 seconden hardlopen ging niet, maar ik heb het wel gedaan en kon daarna nog de krachtoefeningen doen. Goed bezig vond ik zelf! Daarna een preischotel gehaald bij de groentenboer én op de koffie bij mijn ouders die uit quarantaine zijn. Even kijken of het ook echt goed met ze gaat. Mijn vader krijgt zijn geur en smaak alweer terug gelukkig, mijn moeder heeft als restklacht misselijkheid. In de patiëntengroep las ik dat COPD patiënten na covid soms bloedtransfusies nodig hebben door ernstig ijzertekort, dus ze krijgt mijn fles Blue Iron (mijn eigen ijzer is altijd goed eigenlijk en liever ‘safe than sorry’).
In de middag kwam er een nieuwe werkster kennismaken. De oude heeft een vaste baan gekregen en ik lig gewoon een middag plat wanneer ik – in etappes – 1 bed verschoon. De investering meer dan waard dus, als dat betekent dat ik zelf in staat ben om achter mijn laptop te werken. Volgende week kan ze beginnen, superfijn.
’s Avonds werkte ik aan mijn surprise die af moest. Lampjes bevestigen, meer glitter toevoegen, extra laagje glitterverf… en natuurlijk het gedicht bevestigen. Tussendoor belde ik mijn broertjes op om de plannen voor kerst door te spreken. In de persconferentie van deze avond werd verteld dat je maar met maximaal 3 volwassenen bij iemand op bezoek mag. We kunnen dus niet met z’n allen tegelijk aan de kerstdis bij mijn ouders. Wat zijn hun wensen?
Kerstkaarten schrijven
Woensdag schreef ik mijn eigen kerstkaarten voor familie, want die wilde ik ’s avonds op de bus doen. Ik ging namelijk ook met Platform Z kerstkaartjes schrijven voor alle zzp-ers die lid zijn én voor de leden van de andere ondernemersverenigingen in ons dorp waar we vorig jaar nog een leuk walking dinner mee deden. Dat was gezellig met een klein clubje dames. Carin van Theepost kwam ook nog langs om ons van ontzettend lekkere thee uit naar net geopende webshop te voorzien.
Reiskriebels
Donderdag begon lichtelijk gênant. Ik was in pyjama vanuit mijn bed nog bezig met de e-mails toen de deurbel ging. Daar stond een slotenmaker, die door het bureau al was afgebeld vanwege een vertraagde levering van de slimme sloten. Hij had in ieder geval iets te lachen, whahaha. Ik zag er niet uit natuurlijk.
Eenmaal aangekleed stortte ik me op de reiskriebels, omdat Lisette van Alleenopreismetjekinderen mij had gevraagd een gastblog te schrijven over mijn vakantie ervaringen als gescheiden mama. Hoe heerlijk om even terug te denken aan alle leuke reisjes die ik met mijn kinderen heb gemaakt. Het artikel werd dan ook langer dan gepland, ik droomde lekker weg!
’s Middags zag ik mijn lieve meisjes weer, toen ik ze uit school mocht halen. Na een paar dagen zonder – die ik echt nodig heb om bij te komen, helaas – geniet ik er zo van als ik ze weer kan knuffelen. We deden met z’n drietjes boodschappen zodat ze konden uitkiezen wat we die avond en in het weekend zouden eten.
Dips en pieken in mijn hartslag bijhouden. Eigenlijk de hele week hetzelfde: in de ochtend een hoge piek, later op de dag meerdere dips onder de 60 zowel tijdens activiteit als in rust.
Lekkere appeltjes!
Vrijdag kids naar school, ik naar de fysio! Hatseflats, lukte me om 1,5 minuut hard te lopen! Daarna werd alles op mijn rug, nek en schouder weer los gemasseerd. Ik kan er weer even tegen. Volgende week gaan we een conditietest doen om te zien waar ik nu sta.
Thuis aan de bak. En er werd een pakketje met allemaal verschillende Marlene appeltjes bezorgd. Superleuk, de vorm van het pakje deed me aan wijn denken, maar het is gewoon een ‘reep’ appels. Gezond en lekker perspakketje, heel erg leuk!
De meisjes hadden Krea middag op school. De jongste had een kaart geknutseld en ging bij haar vriend spelen. Waar mijn oudste bleef was een raadsel… tot ik de school inliep: ze had een kookles gehad van een creatieve moeder met keukenskills. Ik moest nog even wachten tot haar kip met paprikakorstje en barbecuesaus uit de oven kwam. Ondertussen dus maar even praatjes gemaakt met de leerkrachten, omdat ik zelf in 2021 ook een ‘Krea’ workshop ga geven en daar hulp bij nodig heb omdat praten nog steeds pijn doet en zorgt voor vermoeidheid. Thuis hebben we lekker samen alles opgepeuzeld, smaakte heerlijk! De recepten had ze mee, dus in de kerstvakantie mag ze dit een keertje maken.
Mooi weekend gewenst. Wij gaan nog maar een keertje Sinterklaas vieren, wat zijn jouw plannen?
