Eindelijk, eindelijk hebben we dan een nieuw bed. Slaapt heerlijk! Ik ben er echt zo blij mee. De onderbedden – die we ruim 4 jaar geleden van mijn ouders leenden toen het bed op klossen moest en ons oude onderstel brak – zijn weer terug naar de rechtmatige eigenaren. Wat overbleef was ons enorme 2-persoons matras…
Tijdelijk lag ie even op de kamer van de jongste, wat de meisjes geweldig vonden. Lekker springen en stunten! Mama vond dat niet zo geslaagd.
Gebeld dus met de Cyclus om hem af te laten voeren. Nou wát een aanfluiting is dat: als ik 75 euro zou betalen – de dame aan te telefoon wist niet of dat aan de gemeente of aan Cyclus moest – dan zouden ze eind mei langskomen. Twee maanden later! Service á la likmevestje voor dat bedrag dus. De dame adviseerde mij om hem toch zelf maar naar het afvalstation te brengen. Maar hoe?
Eerst deed ik nog een oproepje op de lokale ruilsite of er misschien een asiel of dierenopvang gelukkig van zou worden. Je weet maar nooit tenslotte, maar daar werd niet op gereageerd.
De enige resterende optie? Slopen! Had ik natuurlijk zelf kunnen doen, maar ik gun mijn man ook een genietmomentje 😉 In een paar minuutjes hielp hij met brute spierkracht het matras naar de filistijnen en werden alle stukken de trap af gesmeten.
Ik zou in mijn ervaren bouwauto alles afvoeren. Kinderzitjes eruit, banken plat en stouwen maar. De verwachting was dat ik 2x zou moeten rijden, maar wonderwel paste alles er in één keer in. Niet dat ik nog achteruit of naar rechts kon kijken, maar er stak niets uit. Bovendien is het slechts een klein stukje rijden.
Snel griste ik het pasje uit het mandje in de gang en ging voorzichtig op weg. Heel voorzichtig reed ik richting de slagboom van het afvalstation, pakte mijn pasje om deze te openen en… ontdekte dat ik het werkpasje van mijn man mee had. Niet de benodigde afvalpas… Sukkel! Niet opgelet! Maar achteruit rijden ging ook niet natuurlijk. Wat nu? Ik zwaaide naar de werkmannen en gelukkig konden ze er om lachen en wilden ze me wel doorlaten.
Nou al met al heb ik 75 euro en 2 maanden tijd bespaard en is het weer opgeruimd! Raar verhaal weer, dus ik dacht laten we maar even bloggen over dit mamastressmomentje.
Wie had ooit gedacht dat er een matras van 1.80 bij 2.00 in een Ford Ka zou passen?
Uitgellichte afbeelding: Shutterstock
Reacties
Hahaha het is je gelukt in ieder geval!
Hahah leuk om te zien. Wat een troep komt daar allemaal uit zeg.
Whahaha geweldig! Brute kracht is ook een kracht ?
Hahaha en ik maar denken dat je een nieuwe had gekocht (met die titel). Dit is wel creatief. Maar je had hem natuurlijk ook gewoon op het dak kunnen binden….
Wat een bedrag. Hier mag je 150 kilo per jaar gratis dumpen. Onze schuur is weer leeg ?
Haha geweldig! Vooral de foto’s…. maar het is gelukt. Top 😀
haha en iedereen die Ford Ka autootjes altijd maar uitlachen voor de gek houden! Ik heb er zelf een gehad als allereerste auto en wat vond ik hem fijn! Helaas vorig jaar afscheid moeten nemen van mijn trouwe waggie maaaaaar hij heeft me nooit in de kou laten staan en startte altijd! Dus ik vind dit echt geweldig om te lezen! Dat je er nog vele jaartjes plezier aan mag beleven!
Ja echt he? Ik heb hem al sinds 2003 en ik ben ontzettend aan mijn autootje gehecht
Volharden werkt! 😉
Leuk verhaal!
Wat grappig. Past inderdaad meer in een kaatje dan je denkt. Heb zelf ook een ka en sta er soms ook versteld van.
Haha het ziet er wel grappig uit zo. Maar kom op zeg 75 euro om hem te dumpen.. wat een geld.
Whaha volle bak! En eind mei, dat kan toch niet!? Gelukkig mocht je er zonder pasje ook door. Mazzel