In de meivakantie gingen wij een weekje naar vakantiepark Hof van Zeeland. Kleuterlief was de week ervoor ziek, en de avond voor vertrek kreeg ook kleine zus koorts. Gelukkig was het slechts 1,5 uur rijden en hadden we een comfortabel huisje geboekt met wasmachine. Wij zijn niet van de volgeplande vakanties en met een ziek kind was dat maar goed ook 🙂 De kindjes van 2,5 en 4 vermaakten zich prima bij het huisje, in de speeltuintjes en bij de animatie.
Manlief droomt ervan om nog eens te gaan kamperen met het gezin, maar ik houd meer van het comfort van een huisje of hotel. In de selectie van deze vakantie kwamen toch de wensen van het hele gezin bij elkaar. We vroegen de kinderen waar ze graag heen zouden willen en de jongste riep direct “het strand!” Aangezien de meiden nog niet eerder de zee hadden gezien, een goed plan. Zus vond alleen het idee van vakantie al een feest. Polderpapa koos provincie Zeeland en aan mij de parkselectie 🙂 Mijn criteria waren prijs, wasmachine en gratis wifi. Ik kwam uit op een redelijk onbekend park: Hof van Zeeland.
Prijsvergelijking?
Jammer alleen dat door (een week tijdsverschil) tussen het uitzoekwerk met prijsvergelijking en het daadwerkelijke boeken voor dezelfde week ruim 100 euro meer moest worden betaald. Dat was een beetje een domper als je zo prijsbewust op zoek bent. Toch hadden we veel zin in ons weekje weg. Een week voor vertrek ontvingen we heel netjes bericht van het park over werkzaamheden en de omleidingsroute die we moesten volgen. Bij aankomst werden we ontvangen met muziek, een springkussen en karakter Theo. We sprokkelden bij de receptie de nodige foldertjes bij elkaar van wat er in de omgeving te doen is met kinderen. Daarna konden we het modern ingerichte huisje verkennen.
Tussen de regenbuien door was het heerlijk zonnig. De meiden zochten Madeliefjes en Paardenbloemen in ons omheinde tuintje en bouwden ‘kampvuurtjes’ van stokjes. Het terrasje was voorzien van een windscherm, erg prettig. Bij het boeken had ik een huisje uitgezocht precies tussen twee speeltuintjes in, erg fijn. In ieder speeltuintje was een bankje aanwezig voor de ouders. Iedere ochtend kwam Theo op een kar met muziek langs ons huisje rijden om de kinderen uit te nodigen voor de knutselactiviteit en iedere avond kwam hij langs om de Minidisco aan te kondigen. Dit was een erg leuk vast ritueel. Zodra ze de muziek hoorden, gingen de kinderen bij het raam staan om te zwaaien naar Theo en de rest van het animatieteam.
De eerste dagen waren we vanwege een zieke peuter aan het huisje gekluisterd en de animatie bleek ideaal voor ons kleutertje. We brachten haar dus elke dag naar het knutseluurtje, waar ze eerst iets leuks maakten en daarna spelletjes deden. Ze vond het ontzettend leuk, ondanks dat het best spannend was met vreemde mensen en kinderen die je niet kent. Het animatieteam was erg lief voor de kinderen en ze maakten leuke grapjes. De eerste dag maakte ons meisje een placemat die we de hele vakantie gebruikten. Ook kwam er een dromenvanger, een rups, een samba-bord en een sleutelhanger.
De enige keer dat ik erbij gebleven ben, was met het verven van de rups. Verf en een onbegeleide peuter (en kleuter) vond ik geen goed plan. Er was die dag een mega opkomst en iemand van de animatie was ziek, dus het erbij blijven was maar goed ook. Een meisje van een jaar of 8 aan onze tafel knipte al voor de start in haar vingers, auw! Kun je je voorstellen dat er ook een moeder met twee kleine kindjes van een jaar of 1,5 en 3 aan onze tafel zat en die liet haar kind met diezelfde scherpe schaar in haar mond spelen… Ik had het niet meer! Toen er echt niets gebeurde sprak ik de vader aan die toevallig even langskwam (de moeder was druk met het oudere kind), of hij alstublieft dat gevaarlijke ding uit de mond van zijn kind wilde halen. Zijn respons: “ach, meestal gaat dat wel goed hoor…” Ik heb me omgedraaid en tot tien geteld. Hij haalde gelukkig wel de schaar weg. Het kind van 1,5 had overigens ook al op de kwast gesabbeld, de kwast met blauwe verf in haar neus geduwd en een slok uit de beker met verfwater genomen… Pfff… Andere opvoedstijl dan die van mij…
’s Avonds liepen we in optocht achter Theo aan naar het veldje naast de Brasserie waar we in de openlucht aan de discodans gingen. Thuis dansen we zo nu en dan met youtube de Tsjoe Tsjoe Wa met Theo, dus de meiden kenden het figuur al. Ze vonden het jammer dat hij dit dansje niet deed. Het stamlied was Tante Rita, die ze al snel onder de knie hadden. Ook de andere dansjes waren leuk en herkenbaar. En iedere avond hetzelfde 🙂 aan het eind van de week waren onze meisjes er een beetje op uitgekeken en weigerden ze halverwege verder te dansen. Lekker op tijd naar bed dus ;-).
Bij het park hoort ook een meer waar je omheen kunt wandelen. Op onverharde paden, dus niet met buggy. Polderpapa heeft met de kleuter deze wandeling gemaakt, terwijl ons peutertje een middagdut deed. Wij vonden het een klein maar fijn vakantiepark. Enige minpuntje was de wasmachine die toch niet zo droog centrifugeerde als thuis. Vanwege regen stond de was veel binnen en dan krijgt het zo’n naar geurtje. Toch was het fijn dat hij aanwezig is 🙂 Ieder huisje is voorzien van een eigen wifi-code, onze meegebrachte Apple-tv zorgde hierdoor probleemloos voor Netflix-vermaak (dat lukte bij Efteling Bosrijk niet, dus erg prettig). We hebben al met al een fijne vakantie beleefd in het Hof van Zeeland.
