“Als je kind naar de kleuterschool gaat herken je ze niet terug”

Mensen met een 3-jarige krijgen het allemaal te horen van meer ervaren ouders, “als je kind eenmaal naar de kleuterschool gaat, herken je het schattige peutertje al snel niet meer terug”. Ik kon me er niet echt iets bij voorstellen. Helemaal niet bij mijn ietswat bedeesde, zorgzame, rustige en meestal lieve meisje. Enfin, we hebben inmiddels de wendagen achter de rug en de helft van de eerste schoolweek. Iedereen is erg nieuwsgierig hoe het gaat. Naast het wennen aan dit nieuwe ritme, is inderdaad al een duidelijke verandering in gedrag te merken. Dat belooft nog wat!

Laat ik het maar lekker smeuig vertellen voor mijn lieve lezers, denk er gerust een korreltje zout bij ;-). Sinds de meiden per half december fulltime bij mama thuis zijn, is ons tempo flink omlaag geschroefd. Ze sliepen steeds langer uit en we startten extreem rustig de dag op. Zaten we om 9 uur pas aan het ontbijt! Je kunt je voorstellen dat het voor iedereen even wennen is dat de wekker weer als vanouds om half 7 afgaat. Als het bord niet op tijd leeg is hebben ze pech, want we moeten op tijd op school zijn. Woensdag haalden we het net, maar dat kwam door een gevulde poepluier van kleine zus. (Yes, I know grote zus was allang zindelijk op deze leeftijd, we’re working on it.) Maandag ging prima, dinsdag aan de late kant, donderdag ruim op tijd. Yes! Oh, en elke avond binnen een minuut in slaap!

Domme ik dacht dat het gezond zou zijn om lekker naar school en huis te wandelen. Ik was wel zo slim om de peuter in de kinderwagen te zetten zodat we een beetje de vaart erin hielden, mijn kleutertje vond het ook fijn, maar het was net even te vaak heen en weer op een dag. Iedere dag werd er met de lunch dan ook flink gebunkerd, de boterhammen waren niet aan te slepen. Dinsdag in de regen toch maar de auto gepakt, omdat de peuter en ik boodschappen wilden doen en naar de markt. Eind van de dag was mijn kleuter daardoor minder moe. Woensdag weer gewandeld en naar huis – toen we allerlei bekenden tegenkwamen – maar ze was op, huilen, huilen… Arme pop. Donderdag weer een combi met andere boodschappen en dus de auto en daardoor ging ze ook ’s middags fris er fruitig naar school. Ze heeft het naar haar zin!

Op school wordt er door het mooie weer ook veel buiten gespeeld, ’s ochtends en ’s middags en ze doet daarnaast heel veel nieuwe indrukken op. Namen leren van haar klasgenootjes is nog geen prioriteit, maar ze weet die van haar nieuwe vriendinnetjes al wel. Ieder dagdeel zoeken we weer naar haar stoel, naast wie zit ze nu? Het wisselt steeds. Soms staan de stoelen aan een tafeltje, soms in een kring, soms in theateropstelling. Er is deze week ook een snuffelstagiair in de klas die fanatiek meedoet met boevenvangertje buiten. Mijn kleuter kan fantasie en echte dingen nog niet altijd uit elkaar halen, dus af en toe check ik iets bij de juf. Ze doet goed mee in de klas hoor ik van de juffen en van haar zelf. Ze haalt zelfs al wat streken uit! Dat ze dat durft had ik niet gedacht, maar ook thuis wordt ze steeds bijdehanter. Een echt dametje. En ze kwebbelt wat af, erg leuk en gezellig. En interessant want ik ben razend nieuwsgierig 🙂 de juf wees me vanmiddag subtiel op de evaluatie over 3 weken. Oeps…

Ik vind het heerlijk om mijn meisje zo enthousiast te zien. Ze was blij dat er een liedje werd gezongen dat ze al wel kent, “want toen zong ik heel hard mee mama”. Ook is ze trots dat ze al enkele werkjes mocht maken. “Een jongetje prikte met de prikpen in zijn vinger, maar hij was een bikkel hoor.” Later hoorde ik dat er ook een jongetje was dat zijn eigen haar had afgeknipt in de klas… Misschien had ze daar inspiratie opgedaan, want woensdag gebeurde het thuis 🙁 gelukkig viel de schade mee en konden we direct bij de kapper terecht. In deze week kreeg ik ook al twee keer een brief mee. Dat ze werken over het thema ‘Boerderij’ en ik iets mee moest geven en de indeling voor de spelletjesochtenden. Ik ben ook een aantal keer ingedeeld, leuk, kunnen we eens van dichtbij zien wie de kindjes in de klas nu zijn en kan de peuter ook trots mee naar school. Want het is toch best stoer!

Drama’s met gedag zeggen zijn er niet geweest. Had ik ook niet verwacht. Zelfs de eerste wendagen keek ze alleen maar nieuwsgierig om zich heen naar alle kinderen en ouders, vol gezonde spanning over wat er zou gaan gebeuren op school. De liga’s vallen in de smaak, af en toe een extra bakje met blauwe besjes in de tas en op woensdag was het fruitdag. Haar tas met beker en koek draagt ze trots op haar rug. Toen we een keer op tijd bij het schoolplein waren en de klas net naar binnen ging, kon ik haar even gadeslaan. Ze zag ons niet. Ze luisterde ook niet naar de juf… Nee, heel aandoenlijk liep ze hand in hand zwaaiend met een nieuw vriendinnetje over de rand van de zandbak (tot de juf haar riep). Hoe schattig!

De grootste tegenvaller vond ik zelf dat maandagmorgen het kleuterplein lag bezaaid met glasscherven. Met een andere moeder maar even de conciërge opgesnort. Dat de peuter van een klimrek viel (ging net goed). En het racen tussen de middag (snel dooreten we moeten zo weer naar school). In het begin voelde ik me nog wat onwennig op het schoolplein, maar nu ik steeds meer mensen spreek wordt ook dat steeds gezelliger. Het was te verwachten dat mijn kleuter thuis ander gedrag zou vertonen. Ik zei al dat ze bijdehanter werd. Ze vindt het niet leuk om de jongste van de klas te zijn, zegt ze. Haar zusje wordt daarom aardig rondgecommandeerd en ze projecteert andere dingen die ze op school heeft gezien. Maar het valt mee hoor. Ze was er aan toe mijn kleine meid. Vandaag heeft ze aan de juf verteld dat haar tante een Tinkerbell taart gaat maken voor haar verjaardag en de juf legde uit dat ze mag trakteren als ze jarig is. Een bevriende juf waarschuwde mij al voor “de juf zegt dat…” En inderdaad. Die heb ik al heel wat keren gehoord deze week ;-). Al met al geniet ik erg van haar enthousiasme, blijheid en verhalen. Heerlijk, ik heb een kleuter!