Maak je nu andere beslissingen?

“Maak je nu andere beslissingen dan voor je ziek werd?” Een vraag die regelmatig wordt gesteld. Het antwoord is ‘ja’. Ik was me al heel bewust van de eindigheid van het leven. Waarom het belangrijk is dat je er vooral ook nu iets van maakt. Kan zomaar afgelopen zijn tenslotte, genoeg jonge mensen die de 40+ of 50+ nooit halen. Maar het besef dat een gezond lijf niet vanzelfsprekend is…

Het daadwerkelijk voelen dat je niets meer kunt. Of niets… even in perspectief: dat je niet meer kunt wat je voorheen kon. Wat vanzelfsprekend was. Wat vroeger pijnloos en vanzelf ging. Wat nu onhaalbaar lijkt. Dat je in je koppie heel hard moet omdenken. Vooral in wat je wel kunt, en niet wat niet meer kan. Dat is best een groot ding. Naast de fysieke pijn en beperkingen lever je een gevecht om die knop in je hoofd om te zetten. Een ‘life changing event’ wordt het genoemd.

Maar als die knop eenmaal om is. En als je lijf dan gelukkig toch stapje voor stapje herstelt. Dat je – hoe oneindig langzaam het ook gaat, hoeveel geduld er ook voor nodig is – het geluk hebt om verbeteringen op te merken. Dan maak je dus andere beslissingen.

Wat is belangrijk?

Waar draait het leven om?

Het gaat om mooie momenten beleven. Om verrukt zijn. Verbaasd en dankbaar voor de kleine én de grote mooie momenten. Om het plezier in je hoofd wanneer je weet dat een ander een geluksmomentje beleeft door jouw schijnbaar onzinnige kleine actie. Kijk maar naar de enorme beweging van bijvoorbeeld Kei-tof die voor hun eigen plezier prachtige stenen beschilderen en ze daarna verstoppen zodat een ander die het steentje vindt een mooi moment beleefd.

Er zijn zoveel mensen met mooie hobby’s, projecten en initiatieven die precies dat bereiken.

Ik haal dat plezier uit mijn blog. Uit de mooie producten, diensten of berichten die ik de wereld in kan slingeren. Opdat mensen er een beetje blij of verrast door zijn. En natuurlijk vooral om de vele verrassende mooie momenten die het mijzelf ook brengt. En mijn kinderen.

En waar zij mij steeds weer onverwachte blije momentjes bezorgen met hun eigen bedachte verrassingen, probeer ik dat – ondanks het vele werken – ook voor hen te doen. Als ze later groot zijn, of als ik er niet meer ben of dingen niet meer kan… dan denken ze terug aan hun jeugd en wat ze toen hebben beleefd.

Het mooie huis met voor elk van hen een eigen slaapkamer, een prachtige badkamer met bad en die geweldig leuke inrichting… tja laten we eerlijk zijn, dat is alleen haalbaar als die postcodeloterij eens een keertje goed loot. Haha. Maarrr… omdat wij sociale huur wonen, heb ik geen hoge onderhoudskosten. De tuin opknappen vind ik zonde van de investering van mijn spaargeld bijvoorbeeld. Dat bewaar ik dan liever voor de studie van de kids. En… gebruik ik graag om fijne herinneringen te maken.

Kijkje achter de schermen

Dat extra weekje kerstvakantie is dan ook heerlijk!

Mijn werk kan ik overal doen en hoe leuk is het om even een weekje wat minder uren te draaien en meer tijd te besteden aan fotograferen en social media posts? Texel stond op mijn wishlist om met de kinderen te bezoeken. Sowieso leek het me een mooie belevenis voor ze om een keer op een waddeneiland te zijn.

Ik was bezig met een 1-op-1 reis met alleen de oudste naar Spanje, maar de nieuwe maatregelen maken dat ingewikkelder. Daarom nu even veilig in Nederland, maar wel helemaal weg. Als sport (ik haal daar echt plezier uit) probeer ik om het extra speciaal te maken door het voor mijn werk als workation aan te merken. Inspirerend om over vakanties te schrijven. En een mooie manier om met verschillende partijen samen te werken.

Even een kijkje achter de schermen dus, voor jou als vaste lezer. De verrassingsweek valt buiten de officiële vakanties en is daardoor een stuk goedkoper. Ik profiteer van de laagseizoentarieven én kon via mijn partner Roompot ook nog eens een fijne personeelskorting krijgen. De midweek heb ik dus zelf geboekt en betaald, maar met een voordeeltje. Daarom koos ik voor een huisje met ligbad en infraroodsauna, lijkt me heerlijk als het buiten koud is. En voor een park met tropisch zwembad omdat mijn kinderen daar zo van genieten. Via VVV Texel kreeg ik onverwachts de overtocht met de boot gesponsord en mogelijk nog een leuk uitstapje op het eiland ook. Erg leuk en inspirerend. We gaan hier toch wel over schrijven. En dan hoop ik dat mensen die het verslag lezen boeken via mijn affiliate linkje in het artikel. Zo kan ik er hopelijk nog iets aan verdienen.

Op de Blogboot kreeg ik van citytrip aanbieder Bebsy een handig reiskoffertje mee, wat ik op het eiland wil fotograferen. Ook dochterlief fotografeert heel graag. Als ik dit zo vooraf allemaal bedenk en partijen aan elkaar koppel om er een mooie belevenis van te maken voor mijn kinderen en mijzelf maar in dit geval dus ook voor de genoemde partijen én inspirerende content te maken voor mijn lezers, dan geniet ik al enorm van de voorpret.

Ik wilde deze kans graag met mensen delen, maar niemand die ik vroeg bleek in de gelegenheid om met ons mee te gaan. Dat heeft dan zo moeten zijn: het universum heeft bedacht dat we in alle rust met z’n drietjes mogen genieten. In ons eigen tempo. Zonder schuldgevoel achter de laptop, naar het zwembad of op mijn mobieltje socials bijwerken terwijl de kinderen hun eigen ding doen. Of gewoon een middagdutje doen als dat nodig is.

Lekker een midweek weg zonder schuldgevoel heeft het me dus gebracht. Voorheen zou ik teveel getwijfeld hebben of andere mensen me niet decadent zouden vinden, of ik mijn spaargeld daaraan moest uitgeven en niet bewaren om eventueel ooit een huis te kopen en mezelf bedacht hebben dat we thuis toch ook genoeg te doen hadden. Allemaal lulkoek smoesjes, kortom. Mijn dochters hebben mij nu weer terug en ‘later’ zijn ze wellicht te groot om dit soort dingen nog leuk te vinden. Mensen die me eventueel decadent zouden kunnen vinden waren er ook niet voor me toen mijn gezondheid het af liet weten. Je moet het zelf doen in het leven. Het kan. We vinden het leuk. We kunnen het nog combineren met werk ook. We gaan ervan genieten!

“Mama zet iets op haar bucketlist, maar dan gaat ze wel meteen kijken of ze het snel kan afstrepen.”

Zoals mijn oudste laatst tegen iemand zei… “Mama zet iets op haar bucketlist, maar dan gaat ze wel meteen kijken of ze het snel kan afstrepen.” Dat was vroeger niet zo.

En daarna hebben we nog 2 weken over voor ander kerstgedruis en om ervan bij te komen. In plaats van school een midweek ‘life lessons’ van ‘juf mama’. Eens even zien: de topo van waar ligt Texel, biologie mochten we zeehonden zien, gym in het zwembad… ja, dat zit wel goed.

Heb jij dit na het verlies van je gezondheid of een dierbare ook? Dat je andere keuzes maakt omdat het niet vanzelfsprekend is dat je over een jaar die zelfde keuze zou kunnen maken?