De fotoshoot die mijn zelfbeeld veranderde

Op mijn 15e deed ik een fotoshoot die mijn zelfbeeld veranderde. Van lelijk eendje naar mooie vlinder. Ik was onlangs op een event, waar het ging over de marketingpropositie voor glamour fotoshoots… En toen moest ik er ineens aan denken. Aan toen ik 15 was. Onzeker, onopvallend en een outsider. Zou iemand me ooit mooi vinden?

Mijn basisschooltijd had me doen beseffen dat ik nooit een ‘pretty girl’ zou worden. Ik zag er uit als een jongen. Ik had scheve tanden want ik was een duimelot. Ik was graatmager én het langste meisje van de klas. Ik droeg geen Oilily, mijn ouders vonden dat soort merken ‘onzin’ en ‘zonde van het geld’. De rest van de klas was langzamer in de leerlijn dan ik en destijds had je je dan maar aan te passen. Verder gaan met Engels, taal of aardrijkskunde omdat je het zo interessant vond en er graag meer over wilde leren? Mocht niet. Ik werd gepest en voelde me een outsider. 

Zo ging ik dus mijn middelbare schooltijd in. Daar maakte ik wel wat vriendinnen, maar het outsidergevoel had zich al zo van mij meester gemaakt dat ik mij automatisch moeiteloos buiten elke groep wist te plaatsen. Het is een gave. 

Hoe kwam de fotoshoot op mijn pad?

Bij mijn familie (ik heb een erg grote familie, aan beide kanten veel ooms, tantes, nichtjes en neefjes) voelde ik me altijd wel op mijn gemak. En toen was daar ineens een tante die haar werk van mooi zijn had gemaakt met haar eigen schoonheidssalon. Zij vroeg me of ik het niet leuk zou vinden om als vaderdagcadeautje een metamorfose te ondergaan en een glamour fotoshoot te doen. Dat leek me wel wat, als meisje van 15 wil je dolgraag mooi zijn. Al is het maar voor heel even. Ik droeg nooit make-up, had geen gevoel voor stijl en voelde me zo onzeker over mijn magere lichaam dat ik het liefst wijde truien en longsleeves droeg. En dan had ik sinds kort ook nog een bril…

De glamour fotoshoot

De dag van de fotoshoot zelf was ik bloednerveus. Ik had verschillende spulletjes verzameld, zoals een zelf (op school) gemaakt petje, een spijkergilet, dat soort dingen. Mijn tante haalde me op en we reden naar haar salon aan huis in Hazerswoude. Had ik al eens gezegd dat ik vroeger verschrikkelijk verlegen was?

Afijn, enorm opgelaten moest ik dus in de make-up. Maar: 15 jaar, dus puistjes, waarvan er eentje ging bloeden tijdens het aanbrengen van de foundation. Dit was echt enorm spannend en totaal uit mijn comfortzone. Vond het vreselijk eng en was niet op mijn gemak.

Gelukkig wist de tante in kwestie wel van wanten. Bloedende puistje werd gedept en gecamoufleerd en er ging een flinke laag make-up op mijn gezicht. Welke outfits het meest glamoureus zouden zijn wist ze ook. Veel te bloot voor mijn gevoel, maar dat zou je op de foto’s toch niet zien. Mijn tante deed haar best om me op m’n gemak te stellen, maar er kwam niet zoveel uit haha. De zenuwen gierden door mijn lijf.

Het was nog in de tijd van voor internet en digitaal. Na de shoot reden we met het fotorolletje naar een fotowinkel in Boskoop, waarna ik werd thuisgebracht… Had ik al gezegd dat ik me best opgelaten voelde met al die make-up op? Bij thuiskomst werd ik keihard uitgelachen door mijn broertjes. Ze vonden dat ik er vreselijk uitzag. Bye bye restje zelfvertrouwen. Mijn moeder vond me wel heel mooi.

Het resultaat?

Goed, ik was dus duidelijk enorm uit mijn comfortzone getrokken. Maar het was het ZO WAARD! Dit heeft echt alles voor me veranderd qua zelfbeeld. Toen de foto’s klaar waren herkende NIEMAND me. Mijn vader dus ook niet toen hij op vaderdag de ingelijste foto kreeg…

Op de foto’s zag je een ontzettend mooi meisje. Ik had zo een fotomodel kunnen zijn. Jongens van de jeugdbrandweer vroegen om een foto, zodat ze konden zeggen dat dit hun vriendinnetje was. Jammer voor mij vroeg er niemand verkering, maar toch. Het idee dat IEDEREEN vind dat je er superknap uitziet terwijl je dat nog NOOIT had gehoord… Dat heeft veel voor mijn zelfbeeld gedaan.

Daarna ben ik af en toe wat mascara gaan dragen en experimenteren met een beetje make-up. Alleen al het idee dat er best wat van je te maken is, was voor mij een enorme boost. Uiteraard ben ik diep van binnen nog steeds een onzeker poppetje, maar sinds ik mijn wimperextensions heb voel ik me echt dat meisje van de fotoshoot. Heb ik het gevoel dat ik er mag zijn. 

Dus heb je geen idee wat je een tienermeisje moet geven? In deze tijd van Instagram en Facebook kun je ze nog steeds blij maken met een glamour fotoshoot, lijkt mij. Juist ook die verlegen onzekere grijze muisjes zoals ikzelf vroeger was. Dat gevoel gun ik alle jonge meisjes.

Oh… en ik werd deze week zelfs nageroepen “zullen we niet eens daten mop?” whahaahaha. Ik werd knalrood en ben heel snel doorgelopen, maar toch. Egoboost: check!

Heb jij al eens een glamourshoot gedaan?

Uitgelichte afbeelding: Shutterstock