Binnenkijker: “Help! Mijn vriendin wil een nieuwe bank…”

Het is najaar 2005. Mijn vriendin en ik zijn aan het winkelen in Utrecht. Nog niet zo lang geleden hebben we een huis gekocht, maar de overdracht moet nog plaatsvinden. We lopen over de Vismarkt en zien plotseling een klein leuk woonwinkeltje. Binnen is het verrassend diep. We worden er verliefd op onze eerste bank, een bruin exemplaar met ruige gewoven stof, tweezits met een chez longue eraan. Nu is het 2017, mijn vriendin (Dezelfde als toen. We zijn inmiddels al ruim 18 jaar samen) wil een nieuwe bank. Help!

Gastblog door Ferry Bisschop

Tja, het zit namelijk zo: ik vind die oude bank nog prima. Hij ziet er voor een 12 jaar oude bank nog heel goed uit en hij zit nog steeds super goed, hoewel we er ’s avonds vaker op liggen dan zitten. Maar in de afgelopen tijd hebben we het hele huis een opfrisbeurt gegeven. Dat was een meerjaren plan, waarbij we van boven naar beneden zijn gegaan. En beneden is inmiddels gebeurd.

Styling als hobby

Mijn vriendin heeft het huis stylen als hobby, en ze weet dus precies wat ze wil. Ze kijkt honderd en één woonprogramma’s, en vindt het leuk om urenlang op Instagram en google naar leuke ideeën te surfen. Ze heeft er écht gevoel voor en is er goed in. Tenminste, dat vind ik. Zo nu en dan koopt ze weer nieuwe spullen. Dat stemt ze meestal goed met mij af, en soms is het even slikken als ik zeg dat ik iets niet mooi vind. Maar uiteindelijk komt er altijd een prachtig resultaat uit voort, waar we beiden trots op zijn. En nu is het zover dat we onze liefde op het eerste gezicht van 12 jaar geleden, in willen ruilen voor een fraai mooi fris nieuw exemplaar.

Concept Store

Daarom togen we weer naar Utrecht, naar Rachmaninoff, de woonwinkel waar we 12 jaar geleden verliefd werden op onze oude bank. Rachmaninoff heeft inmiddels een 2^e winkel, de Concept Store, aan de Burgemeester Reigerstraat, even buiten het centrum. We hadden ons al goed voorbereid, en al een paar modellen gezien die we erg mooi vonden.

Grijs is het nieuwe bruin

We houden van strak, maar toch warm. Geen leer, gewoon geweven stof. Losse zitkussens is niet ons ding. We vinden het mooi als de bank uit één stuk oogt. Ik heb af en toe last van mijn schouders, nek en rug en houd daarom van een stevige zit, waarin ik goed ondersteund word. Net zoals onze oude bank. Maar dan nieuw. Waar 12 jaar geleden bruin voor ons mooi was, is anno nu grijs voor ons het nieuwe bruin. We willen ditmaal geen chez longue meer, maar een grote bank, met een hoek erin.

Utrechtse straatnaam

De banken die online al onze aandacht trokken waren de ‘Catharijnesingel’ en de ‘Pauwstraat’. De banken hebben bij Rachmaninoff namelijk Utrechtse straatnamen. Dat voelt eigenlijk wel gezellig. Onze oude bank had geen naam. Die heette gewoon ‘bank’. Maar goed, ‘Catharijnesingel’ en ‘Pauwstraat’ dus. Enig probleem, de één staat in de winkel aan de Vismarkt. De ander in de Concept Store. Logisch als je twee winkels in Utrecht hebt, dat je niet bij alle twee dezelfde collectie voert. Maar toch ook weer niet logisch als je een bank zoekt, dat je naar twee winkels moet.

Ervaring in de winkel

Ons eerste bezoek was aan de Concept Store. Het was een zaterdagochtend ergens in mei. We waren wat te vroeg, dus dronken schuin aan de overkant in een leuk klein hipster achtig koffietentje eerst een bakje koffie. Even later gaat de winkel open en gaan we naar binnen. We worden direct aangesproken door de enige verkoopster in de winkel. Ze is erg aardig, en geeft ons ook direct de ruimte door lekker verder te gaan met haar eigen ding. Wel lekker vind ik dat. Niet zo’n claimerige pittbull die je met moeite van je af moet trappen. Nee, niets van dat alles. Ze laat ons relaxt voelen dat we welkom zijn, geeft ons de ruimte om volop banken te testen en staat ook gelijk klaar om vragen te beantwoorden waar we die hebben. Uiteindelijk blijkt voor ons de Pauwstraat inderdaad de mooiste bank in de winkel.

Druk druk druk

We vervolgen onze weg naar de Vismarkt. Ca. 10 minuten rijden met de auto. Maar de parkeergarage vinden blijkt iets lastiger te zijn, omdat de halve stad daar open ligt. Uiteindelijk lukt dat natuurlijk ook. En al snel lopen we langs de Stairway To Heaven, verder door het centrum naar de Vismarkt. Ook daar worden we goed geholpen. Maar je merkt dat het er drukker is qua aanloop, en dat de verkoopster haar handen vol heeft aan het beantwoorden van ieders vragen. Iets meer geduld is vereist als je wat wilt weten.

Belangrijk: de zit

De ‘Catharijnesingel’ staat er ook, zo’n beetje in de kleur die we zoeken. Enig nadeel vind ik de zit. Die is te zacht naar mijn smaak. Het is weliswaar een showmodel waar al vele honderden voor ons op gezeten hebben. Maar ik vind: Een bank is een bank. En die heeft maar één functie: mensen laten zetelen. En dat moet ie gewoon goed doen. Direct na aanschaf, maar juist ook nog na 12 jaar. Dán is het in mijn ogen een goede bank. Navraag leert dat er voor een meerprijs ook steviger schuim in gemaakt kan worden. Dat klinkt goed. Maar kunnen we niet uittesten. Na veel zitten, óók op andere banken dan de twee die we vooraf gezien hebben, gaan we met nieuwe indrukken weer naar huis.

Welke is het mooist?

Thuis bedenken we dat we toch de Pauwstraat het mooiste vinden. We zijn alleen vergeten om uit te testen of hij goed lag… Pfff beginnersfout. Ook is het vinden van de juiste kleur stof ook nog een ding. Het moet grijs worden. Maar sinds dat ene boek, lijkt het echt of er wel meer dan vijftig tinten grijs bestaan. We moeten dus weer terug.

Uitdaging: kinderen mee naar de winkel

Dat doen we een aantal weken later. Bij de Vismarkt. Met kinderen. We hebben twee schatten van zoons, van 4 en 6 toen nog. Maar ze meenemen naar een winkel waar je wilt dat ze rustig blijven, bleek die dag toch een brug te ver. Je kon er leuk rondrennen. Maar dat vonden wij niet zo’n goed idee. Uiteindelijk na een paar keer boos worden, wat echt niet helpt, zoeken we een paar stofjes uit. Die mogen we mee naar huis nemen, om ze thuis in onze eigen huiskamer, met onze eigen lichtinval, te zien. Een week lang liggen de stofjes op de oude bank. Uiteindelijk kiezen we de kleur: ‘Board Grey 65’.

Dormeuse, say what?

Dan nu de taak uit te testen of de Pauwstraat goed ligt. We gaan weer terug naar de Concept Store en testen de bank. En hij ligt heerlijk. We kiezen een model met een 3,5-zits en daaraan een dormeuse. Een dormeuse betekent dat de rugleuning net als bij een hoekbank de hoek om gaat, maar dat aan het uiteinde van dat deel, geen armleuning zit. Een dormeuse dus. Wist ik ook niet. Nu dus wel. Weer wat geleerd. We laten een offerte maken. De 3,5-zits is eigenlijk niet standaard. Dat gaat maar tot 3-zits. Wij willen groter en dat kan. Tegen meerprijs, dat dan weer wel…

De bank wordt besteld. We geven opdracht per e-mail, en betalen de bank via bankoverschrijving. Dat gaat allemaal soepel. We moesten wel 25% aanbetalen. Daar houd ik eigenlijk niet zo van. Maar goed, we willen maatwerk, dus begrijp het ook wel. Dus ja, niet verder over nadenken…

Rode wijn preventie

Nu ca. 10 weken later is het zover. We krijgen bericht. De bank is er. De inspuitset ook. Die hebben we er voor de zekerheid maar bij besteld. We zijn wel eens onhandig in ons huis, met drankjes en zo. En als dat helpt om de 1^e vlek nog heel lang uit te stellen, dan doen we dat gewoon. Kost ook weer dikke knaken, en we hoeven hopelijk nooit uit te vinden of het echt gewerkt heeft, maar we hebben het erbij besteld. En krijgen een keurig pakketje thuis bezorgd.

Dag oude bank…

De bezorgdienst belt een paar dagen later om een afspraak te maken. Die wordt gemaakt voor twee dagen later. De volgende dag halen we onze oude liefde uit elkaar en zetten hem op het dak van de auto. Dit hoef je niet over te laten aan dakwerken Capelle aan den IJssel, dat doen we gewoon zelf. Samen met m’n pa breng ik hem naar mijn zus, waar hij een tweede leven krijgt. Mijn vriendin en onze jongens staan op de stoep, te zwaaien. Dááág bank!

Wat een enorm ding!

Eenmaal thuis is de woonkamer kaal en leeg, zonder onze eerste bank. Slik. De volgende dag wordt de bank bezorgd. Spannend! Want je zoekt een kleur uit op een stofje van 15 bij 15 centimeter. Dat is dan maar afwachten of het echt mooi is. De bezorgdienst komt ‘keurig’ een uur voor het afgesproken tijdsvenster. Gelukkig was mijn vriendin de hele dag thuis. Ze zetten de bank netjes in elkaar. Het plastic en karton laten ze achter (want dat nemen ze écht niet mee). Jammer. Maar geen ramp.

De nieuwe bank is er. Wat een enorm ding. Het is even wennen. Met name voor mijn vriendin. Maar eenmaal ontdooid, gaat ze lekker aan de slag en styled de bank binnen no time met wat dekens en kussens tot een prachtig masterpiece in onze woonkamer. Wat een ding. We zijn er trots op!

Niet eten op de bank

Maar op zaterdag op de bank eten bij de televisie? Dat doen we niet meer. Althans, dat is ons goede voornemen. Voortaan picknicken we in de woonkamer op zaterdag. Ook leuk. En daarna kruipen we met z’n vieren lekker bij elkaar op de bank. Heerlijk!

Lief broertje, ik vind jullie nieuwe bank prachtig! En mijn schoonzus heeft er inderdaad talent voor, interieurstyling. Echt heel erg gaaf gedaan allemaal. Wij zijn ontzettend blij met jullie ‘afdankertje’, kleurt goed bij ons interieur. Dankjewel daarvoor én voor deze leuke blog natuurlijk!

Mag mijn broertje vaker een gastblog schrijven? Wat vinden jullie? En wat vind je van het stylingtalent van mijn schoonzus?