Ik wilde aan mijn blog werken. Een leuke, vrolijke review schrijven. Maar ik was zo stom om nog even door mijn Facebook te scrollen. Had ik niet moeten doen. De tranen staan in mijn ogen. Ik lees al even geen kranten meer en probeer nieuwswebsites een beetje te vermijden. Sinds ik moeder ben kan ik er namelijk niet meer tegen, al die nare berichten.
Ik las vanmorgen al wat gruwelijke berichten met betrekking tot kinderen. En net was ik zo suf om door te klikken op de kindermishandelingszaak van een 4-jarig meisje uit Amerika. Mijn jongste dochter is 4. Mijn oudste is 5. Ze zijn nog zo klein. Een kindje met overal blauwe plekken, dat denkt dat ze Idiot heet, met littekens omdat ze met tie-raps werd vastgebonden en geslagen. Opgedroogd bloed in haar mond. Ondervoed. Mijn hart huilt.
Normaal schrijf ik nooit dit soort emotionele blogs. Die negativiteit sluit ik liever buiten. Maar deze kwam binnen. Mijn dochter is ook 4. Zo klein, zo tenger, zo kwetsbaar…
Kindermishandeling. Dit is zo ondenkbaar. Zo misselijkmakend. Bij volwassenen is dit al te gruwelijk voor woorden, laat staan bij zo’n klein weerloos kind. Op de afschuwelijke kinderporno-zaak in Cambodja durfde ik niet eens te klikken. Dit vreselijke bericht komt al zo hard binnen. Het lukt me niet om een vrolijke review te schrijven. De tranen staan in mijn ogen. Lief meisje toch, ik ken je niet eens…
Wat is er ontzettend veel onrecht in de wereld. Wat zijn er nare mensen in de wereld! Wat hoop ik ontzettend dat er meer positieve aardige mensen zijn, die hun stukje blijdschap kunnen overbrengen op anderen als een vloedgolf die leed uitbant. Die hoop hebben meer mensen. Al heel lang. Het is nooit gelukt… En toch hoop ik het! Daarom ga ik hard mijn best doen om niet meer dit soort nare berichten te lezen en vrolijkere blogjes te schrijven.
Het lukt alleen nu even niet.
Heb jij dat ook? Dat dit soort dingen kei- en keihard binnenkomen sinds je moeder bent?
Lees ook: hartverzakking door je kind, hoe help ik mijn kind na een trauma
Reacties
Je komt het overal tegen dit soort nare berichten. Bah. Overal gebeurd wat.
Ja, volgens mij heeft bijna iedereen dat. Je wordt toch wat gevoeliger voor dat soort berichten.
Heel herkenbaar inderdaad.. het is soms alsof ik mijn eigen meisje in zo’n situatie zie als ik dit soort nieuwsberichten zie.. verschrikkelijk!
Het raakte mij enorm. Ook hier iemand die juist geen kranten meer leest en nieuwssites eigenlijk vermijd. Toch kwam ik dit nare bericht tegen. En het deed mij zo intens veel. Ook hier een vierjarig meisje in huis. Hoe is het mogelijk dat dit soort dingen gebeuren in de wereld? Ik heb het letterlijk van mij af moeten schrijven.
Ja verschrikkelijk he. Komt extra hard binnen…
Dat is zeker herkenbaar,ja. Ik vermijd het meeste nieuws ook gewoon. Noem het struisvogel politiek, maar ik wil het niet weten en gewoon lekker in mijn eigen bubbel leven met mijn kindjes zolang ze nog klein genoeg zijn om te denken dat de wereld een mooie plek is.
Hier ook iemand die het nieuws af en toe mijdt en verder probeer ik het om te draaien en te bedenken wat ik zelf hoe klein ook kan bijdragen aan de wereld om deze positiever te maken… het verschil maken kan enkel vanuit jezelf… je kan niet heel de wereld redden, maar wel een klein gebaar doen al is het maar iemand helpen oversteken, of de weg wijzen… 😉
Ik kijk amoer nieuws omdat het niet normaal meer is. Al het onrecht en leed in de wereld. Nergens meer een plekje dat veilig is, het is allemaal maar schijn. Het kwaad kan zo toeslaan. In welke wereld groeien mijn kinderen op. Gelukig groeien mij kinderen op. Een tegenhanger met normen en waarden die wij belangrijk vinden. Een ander met respect behandelen en geen kwaad doen. Lief zijn naar de ander. Love yoh ipv hate you.
Ik kijk ook vaak geen journaal meer. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat mensen elkaar zulke dingen aandoen! Vreselijk gewoon….en dan inderdaad te bedenken dat mijn jongsten nog maar 4-6 jaar zijn
Ik ben geen moeder, maar vind het toch verschrikkelijk. Net als dierenmishandeling, daar kan ik ook van wakker liggen. Er zijn helaas veel te veel slechte mensen op de wereld. En teveel goede mensen die wegkijken. Met zijn allen kunnen we wel degelijk proberen om een verschil te maken, al is het maar door naar een ander te luisteren of eens naar een onbekende te glimlachen.
Het lijkt alsof mensen steeds wreder worden, maar mijn mening is dat we met de komst van alle internet mogelijkheden gewoon veel meer te zien krijgen. En dát is juist iets wat je niet moet willen. Al het leed bestond al, maar toen wist ik het niet en nu wil ik het niet weten. En nee, ik verstop me niet voor de werkelijkheid, maar ik kan er niets aan veranderen, het maakt je alleen maar machteloos en verdrietig. Ik weet dat het bestaat, maar alle details hoef ik niet te weten en al helemaal niet zien.
En ja, als je moeder bent komt het nog harder binnen. En ik wil, net als jij, positieve dingen in mijn leven. 😉 Dus snel weer over naar vrolijk nieuws!