Splinters, argl!

Argl… Met het mooie weer is ook de tjd van de splinters weer aangebroken. Mijn oudste heeft er al een week één in haar voetje zitten die er maar niet uit komt. Het is een kleintje en ze kan nog gewoon lopen. Het is ook nog niet ontstoken. Had er al wel wat trekzalf op gesmeerd, maar op die tube staat dat het vooral voor puisten bedoeld is. Ook de jongste kwam vlot na haar zus met de term splinter. Ik dacht echter dat het om naäpen ging en kwam er pas later achter dat ze gelijk had. Zucht… Fail.

Papa kon die gelukkig snel met een pincet uit haar voetje krijgen. Vandaag werd ik gebeld door de BSO dat de oudste klaagde over een splinter, maar dat zowel de BSO-leidster als haar eigen kleuterjuf niet in de buurt mochten komen om te kijken. Gelukkig was ook nu papa al onderweg. Ik vond het overigens wel heel netjes dat ik direct geïnformeerd werd. Thuis zijn ze vaak alweer vergeten wat er overdag allemaal is gebeurd.

Wat was er gebeurd? Met buitenspelen was mijn kleuter gevallen in de houtsnippers op het speelplein. Bij thuiskomst zag ik twee erg vermoeide meisjes op de bank zitten. Mijn mopje probeerde haar strakke legging omhoog te hijsen, maar ik zei dat ze die beter naar beneden uit kon doen zodat ik even kon kijken. Inderdaad zat er een hele flinke splinter in de zijkant van haar knie. Ik hoefde er maar naar te wijzen of ze gilde het al uit. Met een pincet kwamen we dus al helemaal niet in de buurt. Deze was echter zo flink, dat hij er wel uit moet!

In bad of niet?

Na het eten hebben we haar in bad gezet om de huid te weken. Volgens het splinteradvies van Wij Jonge Ouders is dat slim, volgens Dokterdokter kun je dat beter niet doen… Fijn al die tegenstrijdige adviezen. Als de jongedame had meegewerkt, hadden we de splinter er inderdaad uit kunnen krijgen. Er was al een beginnetje. Mevrouw was echter flink upset en reageerde panisch. Hierdoor schoot de splinter weer terug. Zelfs met een ijsje (ook gebruikt om de plek even te koelen) kregen we haar niet kalm. Normaal is het altijd zo’n rustig en verstandig meisje, maar ze was nu compleet over haar toeren. Trekzalf en een pleister er op en naar bed.

Ik hoop dat er morgenochtend een stukje uitsteekt, zodat we hem kunnen verwijderen. Zo niet, dan bel ik de huisarts en hoop ik dat die hem er onder verdoving uit kan trekken. Pfff wat een toestand. Nare dingen die splinters.

De vervelendste splinter die ik zelf ooit heb gehad, was een metaalsplinter in mijn oog. Doodeng als die er uit wordt gehaald door de huisarts, want je krijg eerst verdoving in je oog en blijft daarna zien hoe ze hem eruithalen. Brrr… Krijg nog de rillingen als ik er aan terugdenk.

Hopelijk wordt het voor mijn dochter niet zo’n naar verhaal. Duimen jullie mee voor een goede afloop? En heb je misschien nog een goede tip? Zijn bij jullie kinderen ook de eerste splinters alweer geconstateerd dit jaar?