Wat was het stralend weer zondag! Erg fijn, want samen met mijn dochters en een vriendin bezocht ik de filmpremière van De Sneeuwkoningin 2 in Koningin Julianatoren. Om kwart over 8 stapten we in de auto om op tijd in Apeldoorn te zijn. Dubbel pret voor de meiden: én een film kijken én het pretpark in.
Vanwege de vele televisiereclames verheugden de meiden zich al een paar weken ontzettend op dit uitstapje. Een pretpark bezoeken stond hoog op de wensenlijst en Julianatoren kenden ze nog niet. Het park richt zich specifiek op wat jongere kinderen, van 2 tot 10 ongeveer. Alle attracties zijn dicht bij elkaar. We zagen erg veel leuke dingen toen we naar de rode loper liepen.
De Sneeuwkoningin 2, losjes gebaseerd op het bekende sprookje van Hans Christian Andersen, is een spannende en avontuurlijke animatiefilm. De jonge trol Orm ontdekt dat je geen vriendschap, geluk en ware liefde kunt vinden als je iedereen voor de gek houdt.
Maar eerst moest er nog een film gekeken worden! De Sneeuwkoningin 2 om precies te zijn. Een première inclusief de BN-ers die deze stemmen hadden ingesproken. Als Netflix en ipad-verslaafde kijk ik weinig Nederlandse tv, dus ik herkende ze niet,maar de stemmen klonken wel bekend.Bij binnenkomst kregen we een kopje koffie en de dames mochten een grote emmer popcorn en een Slimpie meenemen naar hun stoelen. Mevrouw Suikerspin en Meneer Kaasgaaf van Julianatoren kondigden de film aan. Deze was best heel spannend. Mijn kleutermeisje genoot van ieder moment, maar mijn peuter kroop veel bij me op schoot en vond het te eng. Ze wilde eigenlijk weg, maar dat vond ik niet nodig. Andere peuterouders verlieten wel de zaal met huilende kindjes. Conclusie: leuk vanaf 4 jaar 🙂
Verhaal
De Sneeuwkoningin lijkt verslagen te zijn en de trollen vinden het heerlijk om eindelijk vrij te zijn. De trol Orm heeft een belangrijke rol gespeeld in de overwinning en vertelt daar graag in geuren en kleuren over. Het hele dorp ziet hem als een held. Dat smaakt naar meer, vindt Orm, en daarom worden zijn verhalen steeds sterker. Na verloop van tijd beweert hij zelfs dat hij hoogstpersoonlijk heeft afgerekend met de Sneeuwkoningin. Intussen is de werkelijkheid minder rooskleurig. Orm en zijn oma kunnen de huur van hun huisje niet meer betalen en worden door de huurbaas op straat gezet. Tot overmaat van ramp verdwijnt de prinses plotseling spoorloos. Haar vader belooft dat degene die zijn dochter veilig thuisbrengt met haar mag trouwen. Orm zet alles op het spel om de prinses te vinden en zo een rijk leven te kunnen leiden. Maar met zijn stoere gedoe brengt hij wel zijn vriendschap met Gerda in gevaar…
Na afloop kregen we een goodiebag mee met onder andere De Sneeuwkoningin deel 1. Die gaan we binnenkort thuis bekijken. Toen was het tijd om het pretpark te verkennen! We deden een soort van babyswitch bij de zweefmolen en olifantjes, zodat mijn vriendinnetje en ik om de beurt bij de buggy bleven. Het zal niet lang meer duren voordat we deze niet keer mee hoeven nemen, maar het is zo handig om al je zware tassen aan te hangen. Toen had iedereen trek en haalde ik voor de meiden een soort happy meal met daarin een piratenmuis als speeltje. Ondertussen bewonderden we het kabouterritje waar we pal naast zaten. Dit gingen we daarna doen!
En zo vermaakten we ons de hele middag. Het was stralend weer en ontzettend druk. Een paar keer maakten we dan ook een vergissing met een iets te lange wachtrij. Gelukkig weet ue die dingen van tevoren niet. De mega blijdschap van mijn kleutertje toen ze samen met mij het allereerste achtbaanritje van haar leven maakte… Ja, daar doe je het voor als moeder! “Het was zo gaaf mama, want in de achtbaan mag je heel hard gillen!” Dat deed ze dan ook vol enthousiasme, heerlijk! Bovenin zwaaiden we nog naar kleine zus die we op een bankje konden zien zitten. Die stoere dame had wat paardritjes gemaakt en in een schud-ding gezeten waar ze erg om moest lachen 🙂
Het was een ontzettend leuke dag! De peuterprinses viel onderweg binnen 5 minuten in slaap. Maar goed ook, ze was het zat 😉 En bij thuiskomst had papa het eten klaar en mochten ze over hun belevenissen vertellen. “Mogen we daar nog eens een keertje heen?”
