Dan gaan we draaien, shoebidoebidoe, dan gaan we zwaaien shoebidoebidee… Het liedje van Maya de Bij is lekker vrolijk en aanstekelijk. Hier in huis zijn we al tijden fan. Na het avondeten als de laatste energie er nog even uitgedanst mag worden, komt ie regelmatig op youtube voorbij. Ook op dansles is dit liedje populair.
Mijn kleuter speelde vaak jufje tijdens het dansen, omdat zij hem tijdens Kidsdans al ‘echt’ geleerd had. Peuterlief was nog geen 3 jaar en kon dus niet meedoen tot haar grote teleurstelling. Maar nu is ze 3 en de vakantie is voorbij. Ze mag dus ook naar Kidsdans, jippie! Vanmorgen ging ze voor de tweede keer. Dat was reuzespannend, want de eerste keer was ze heel stoer samen met haar zus. Maar grote zus is vandaag ziek. Keelontsteking en koorts. Nu was ze dus alleen. Ze ging bij aanvang van de les enthousiast spelen met de hoepels, totdat mama aanstalten maakte om weg te gaan… Toen kwam er een zielig stemmetje en een meisje dat zich aan mij vastklampte. De juf stond er gelukkig naast en die is heel lief en nam haar mee naar de kring. Waar deze juf vorige week nog zei “alsof ze er altijd al bij is geweest, zo goed ging het”, kreeg ik nu na afloop van de les te horen dat het zonder zus wel erg spannend was af en toe, maar gelukkig toch ook leuk.
De meiden hadden erg naar vandaag toegeleefd. Vanmiddag zouden ze namelijk op een groot podium mogen optreden op het Raadhuisplein, naast de kermis. Kleuterlief baalde verschrikkelijk dat ze ziek was. “Ik voel me nu echt beter hoor mama”, klonk het met een krakend stemmetje vlak voor vertrek. Arm ding. Peuter mocht kiezen of ze wel of niet wilde optreden, ze heeft tenslotte pas twee danslessen meegedaan. Het was te stoer, optreden… Dus ja natuurlijk wilde ze! Ik leverde haar af bij de juf om op het plein te wachten tot ze eindelijk aan de beurt zou zijn. Pfff… Nerveuze mama. En maar hopen dat ze niet van het podium zou vallen in haar enthousiasme. Het was best hoog.
Kleuterlief heeft eerder alleen een optreden voor de ouders gegeven. Dit was dus voor het eerst dat ik tussen een groot publiek stond te wachten op een show van mijn eigen kind. Primeur voor de jongste! Oh wat was ik trots en wat danste ze schattig mee met de andere kindjes, verkleed als een bijtje in een geelzwart-gestreept pakje met lieve wiebelende voelsprietjes op haar hoofd. *smelt* Papa was natuurlijk thuis bij de zieke kleuter, dus ik probeerde ondertussen zowel te filmen als te fotograferen. En mijn peutertje te spotten, hihi. Superfan mama.
Als groupie ging ik na afloop natuurlijk naar de plek waar ik haar weer op kon halen. Daar stond ook superfan oma om te vertellen hoe trots ze was op haar kleindochter. Die had een zere vinger en een zere lip want ze was gevallen achter de schermen. Ik gaf er een kus op en zag er niets aan, maar oma vond dat een ijsje de pijn wel zou verzachten <3 peuterlief was toch wel in haar nopjes dat ze 2 fans had. Toen zei oma ook nog dat we maar een klein cadeautje voor haar zieke zus moesten uitzoeken omdat die het optreden had gemist. Dat was helemaal leuk. Trots hielp ze oma om iets uit te zoeken en te betalen. Daarna aten we nog een lekker ijsje. Hoe fijn kun je je voelen als peuter? Alle aandacht voor haar en een stoer optreden achter de rug.
Oma vertrok weer naar huis en wij liepen nog een klein rondje over de markt. Daar zagen we een heel schattig paardje staan. Als cadeau voor het optreden van mama, mocht ze een ponyritje maken. Daar werd al eerder om gezeurd, maar nu mocht het. Niet tegen grote zus vertellen! We keken nog wat diertjes in een mini-boerderij en keerden toen moe maar voldaan huiswaarts. Peuterlief, die vanwege vermoeidheid de afgelopen weken veel dwarse buien heeft, was vrijwel de hele dag erg lief en gezellig. De 1-op-1 tijd was helemaal haar ding met alle aandacht voor haar dansles en optreden. Dit soort echte aandacht schiet er toch vaak bij in op mijn vrije dagen als ik ook nog wil bloggen en het huishouden doen. Maar ze kan er weer even op teren, want donderdagavond gingen we ook al samen naar de optocht (grote zus wilde niet mee, die was te moe) en reed ze zelfs een stukje mee met haar nieuwe kinderdagverblijf. Ook hier heeft ze het nog steeds over.
Plannen jullie vaak 1-op-1-tijd? Ik vind het meestal zo sneu voor de ander als ik met slechts één van de twee op stap ga…
