Een diepe zucht is op zijn plaats. Poldermama zette zich over haar angst heen en deed iets met haar kinderen dat ze normaal niet doet. Omdat ik dat eng vind. Voor andere mama’s is het waarschijnlijk heel normaal, maar ik ervaar echt een drempel. Dus, wat deed ik met de kinderen dat ik normaal niet doe? Wij maakten een fietstocht… Naar de fietsenmaker. 
Poldermama is geen held op de fiets. Zonder kind is het met mijn gebrek aan evenwichtsgevoel al een uitdaging om te fietsen. Nu ging ik dus op pad met een kind achterop en de ander naast mij op haar fiets met zijwieltjes. Want ze moet toch oefenen. Ik hoop namelijk voor haar dat ze behendiger zal zijn op de fiets dan haar mama. Vooraf gaf ik instructies. Kind achterop: goed stil blijven zitten zodat we niet samen omvallen! Kind op eigen fiets: als je omvalt, moet mama eerst je zusje van de fiets halen voor ik je kan helpen. Goed bij de stoep blijven fietsen!
Het angstzweet stond al op mijn rug voor we op pad gingen. Maar goed, opa had de peuter haar band al geplakt deze week en mijn band ook. En zowel opa als Polderpapa kregen het fietszitje niet naar behoren gemonteerd op mijn fiets. Als ik vaker de fiets wil pakken in plaats van de auto, moet dat toch in orde zijn. En ja, ondanks dat ik fietsen heel eng vind, wil ik dat. Want ik heb twee kleine meisjes die moeten leren fietsen. Het was eindelijk droog, dus we gingen op stap. Ter voorbereiding deed ik een (gewonnen) flesje drinken in mijn tas en checkte ik of er nog pleisters, koekjes en een portefeuille in zaten. Telefoon ook nog. Check. De peuter was ietwat teleurgesteld dat zij niet zelf mocht fietsen, maar dit was al even spannend genoeg voor mama. We gingen dus op weg. Onderweg moest ik mijn kleuter geregeld wijzen op de veilige kant van de weg en dat ze een beetje sneller moest fietsen, zodat mama niet om zou vallen. Ondanks de harde tegenwind ging het goed. Alleen bij de spoorwegovergang zijn we afgestapt en omhoog gelopen, dat lukte haar nog niet.
Onderweg stopten we bij een speeltuintje. Waar Poldermama’s fiets omwaaide. Waar we even wat dronken en de meisjes mochten spelen. Waar Poldermama er achter kwam dat ze alweer een erg zachte achterband had… Zucht. Gelukkig waren we over de helft en was onze bestemming toch al de fietsenmaker. In het centrum van ons dorp was het gelukkig rustig qua verkeer, dus mijn kleuter kon ook dat stuk netjes meefietsen. Ik ben zo trots op haar! Het ging ontzettend goed! Ik moet dit dus vaker gaan doen 🙂
Bij de fietsenmaker moest ik mijn fiets achterlaten, want hij had pas de volgende dag tijd. Wat nu? We zijn naar opa en oma gewandeld, kleuter op haar fiets. De meiden, die normaal erg zeuren dat ze te moe zijn om te lopen, gingen enthousiast mee. Bij opa en oma lekker een kopje thee genomen om uit te puffen. En opa wilde ons wel naar huis brengen 🙂 Inmiddels is mijn fiets weer gemaakt. We moeten alleen de kleuterfiets nog even ophalen bij opa en oma, maar dat komt goed. Gaan we lekker wandelen als het mooi weer is. Dat kunnen ze best, die dochters van mij. Want terwijl ik mijn fiets ophaalde, hebben ze met de buurvrouw en haar honden een hele flinke wandeling gemaakt 🙂
Nieuwsgierig wat de andere blogmama’s normaal niet doen met hun kind? Linda ging naar het Rijksmuseum met haar peuter. Kaboutertuin nam met kids een kijkje bij de Nijmeegse Vierdaagse. Marisca deed met haar kleuter vrijwilligerswerk, leuk idee!
