ZZP update: Even vergeten… 10 jaar Marstyle.nl

Oh lieve lezers, mijn blog bestond gewoon 10 jaar deze maand en het is glad aan mij voorbij gegaan… Er is zoveel gebeurt de afgelopen maanden. Er staan ook al die tijd al verschillende conceptartikelen klaar die ik nog steeds niet heb afgemaakt. Na maanden in de overlevingsstand doorgaan, lukte het me in december gewoon helemaal niet meer. Ik hield daarom even de focus op mijzelf, mijn baan, leuke tiktokjes en zo goed mogelijk alle administratieve rompslomp en het huishouden managen. In de kerstvakantie deed ik lekker NIKS.

Elke keer nam ik me voor om toch eindelijk eens een artikel af te maken en te publiceren. 

Dat lukte niet. 

Er is inspiratie en grappige content genoeg. Ik heb hier zelfs al tig maanden een fantastisch mooi schoonmaakapparaat van Black & Decker in huis dat nog onaangeroerd nieuw in de doos staat omdat het me niet lukte de energie te vinden om het uit te pakken. Mijn broer bood me een koelkast aan en ik heb nog steeds de maat van mijn huidige exemplaar niet opgemeten. Kortom… ik schoot niet op en ik vond dat ook wel even prima.

Hier en daar heb ik wel wat stories en posts op instagram gezet. En vooral heb ik best veel geinige tiktokjes gemaakt en ben ik diverse keren live gegaan op tiktok, waar ik compleet ander soort volgers heb dan op de blog en andere kanalen. Hier is 85% vrouw, op tiktok is 70% van mijn volgers man. Voor adverterende merken ben ik daar ook verder nog niet echt relevant, ben nu sinds deze week de 2000 tiktok volgers voorbij dus ik kom net kijken. Maar hey, het is leuk om te doen en kost me niet zoveel energie als het bijhouden van deze site en alle administratie daaromtrent waar ik mijn handen vol aan had.

Ik was gewoon verdrietig en overspannen

Dus ja, wat was er aan de hand? Ik was gewoon verdrietig, extreem moe en overspannen. Nu mijn kinderen ook weer naar hun vader kunnen, kan ik alles wat meer loslaten qua dingen die ‘moeten’. Maar het verdriet van ‘alleen zijn’ kwam daardoor ook keihard binnen. Niet dat ik geen leuke dingen doe, maar toch. Met de kerstperiode was ik 1,5 week helemaal alleen en dat is gewoon nooit mijn grote droom geweest. Overigens heb ik heus gezellige dingen gedaan en geprobeerd te socialisen, naast het genieten van eindelijk eens niets hoeven en op de bank onder mijn dekentje series bingewatchen. En lekker eten.

Voor het eerst in jaren hoefde ik eigenlijk niets. 

Ik hoefde niet ‘aan te staan’ of content te maken. Kon wel natuurlijk. Maar het luxe van loondienst is dat je gewoon een salaris gestort krijgt. Tot mijn verrassing kreeg ik nog een gratificatie ook! (Dat is een bonus, voor bij wie gratificatie niet in het vocabulaire zit.)

Wat ik wel heb gedaan is alle screenshots van bedreigingen en stalking naar de wijkagent appen. Als er dan iets met mij of mijn kinderen zou gebeuren, weten ze waar ze het moeten zoeken. Alles is toegevoegd aan een bestaand dossier. Ik weet dat er hier meegelezen wordt en het interesseert me geen ruk. Ook naasten die bij me klagen dat ik niets persoonlijks meer mag delen op mijn blog, omdat zij last hebben van mensen die graag over me roddelen, hebben pech. Authenticiteit is nog steeds waar ik in geloof. 

Nare mensen niet.

Ik neem een voorbeeld aan die mevrouw uit Frankrijk: de lelijke mensen in dit verhaal gaan zichzelf maar eens goed schamen. Waar ben je mee bezig stelletje idioten?

Op nieuwjaarsdag vroeg ik me af of het misschien handiger was voor iedereen als ik niet meer op deze planeet zou rondlopen. Alleen. Relatie bleek een aanfluiting. Bedrijf naar de knoppen. Spaarrekening leeg. Alles wat ik had willen bereiken is het afgelopen jaar kapot gegaan.

De conclusie is een keiharde nee. Met de komst van AI, de enorme hoeveelheid fakers en neppe mensen, grote groepen idioten die anderen onrecht aandoen en steeds meer machthebbers die zogenaamd uit naam van ‘ons het volk’ spreken… denk ik dat het belangrijk is dat mensen die ‘echt’ zijn – zoals ik – hun geluid moeten laten horen. Er zijn genoeg mensen die het niet durven (daarom wordt een nare praat nooit recht in mijn gezicht uitgesproken, dan kan ik me er ook niet tegen verdedigen) of die monddood zijn gemaakt (vrouwen in Afghanistan en Iran bijvoorbeeld).

Dus irriteer je je aan mijn artikelen? Lees dan niet. Zoekmachines sturen de laatste jaren toch al 75% minder verkeer naar deze site, dus je kunt gewoon lekker meegaan met de grote bazen achter de Googles, Bings, Meta’s en andere algoritmes van deze wereld. Zijn genoeg mensen op aarde die me niet aardig, relevant of interessant vinden, sluit je aan bij de meerderheid en focus op je eigen leven.

Deze blog is bedoeld voor de mensen die net als ik hun stinkende best proberen te doen een voorbeeld te zijn voor anderen. In de dingen die je zou kunnen doen. Zonder dat die mening wordt opgedrongen aan anderen. Bovendien ben ik een ster in onverwachte avonturen meemaken, dus dat kan nog best geinig en entertaining zijn.

Voor die mensen die hopen meer geluksmomenten uit hun leven te halen, gewoon omdat de citroenen soms de overhand hebben, daarvoor schrijf ik deze blog. Die citroenen die deel ik dus ook. Want rozen hebben doorns. Om maar even 2 soorten beeldspraak door elkaar heen te mixen. Hou ik van.

Mijn Bofit wandelcoach zei nog: je zat dik in de shit, maar kijk eens hoe ontzettend snel je jezelf hebt herpakt! Niet in de rotzooi blijven hangen, afstand nemen en beter terugkomen.

Dus ja, het ging even niet. Ik liep vast. Er moesten andere keuzes gemaakt worden. En na 10 jaar bloggen is de blog weer meer hobby voor mij, omdat ik er niet meer van kon leven en het afgelopen jaar (ook door een slechte relatiekeuze en gezondheidsshit) amper mijn boodschappen kon betalen.

Wel haal ik al 10 jaar steun uit de mooie reacties van mensen die zich in mijn verhalen herkennen. Die allemaal ook zo de eigen poepjes op het bord hebben gekregen. Ik blijf dus doorgaan met bloggen, al is dat nu dan ‘parttime’. 

Wat is het verhaal achter de limousine?

Intussen vroegen heel wat mensen zich af wat nu het verhaal is achter de limousine. Het ziet er wel indrukwekkend uit toch? Zo’n luxe auto vol ballonnen. Er zit een karaoke set in (houd ik van), de rookmachine en discolampen werden speciaal even aangezet. Heel tof om daar eens in te zitten, en gezellig samen met een vriendin ook nog eens. 

Vanwege alle nare verhalen die via een omweg bij mij terechtkomen, had ik expres alleen de foto’s gepost. Wie het echte verhaal wilde weten, kon dat aan mij vragen. Een aantal mensen heeft dat ook gedaan inmiddels. Minder spectaculair dan de roddels. Hoe gezellig het ook was, ik was niet het 10-jarig bestaan van mijn blog aan het vieren. 

Wat dan wel? Tja, moet ik dat wel delen? Met zulke foto’s in een limo gaat de waarheid natuurlijk het superstoere beeld dat ik op de foto’s liet zien helemaal teniet doen. Hoop jij niet stiekem dat ik echt zo glamoureus ben? Uitgenodigd op een gala… Een megarijke nieuwe liefde uit één of ander oliestaatje… Een grote prijs gewonnen… Een vrijgezellenfeestje… Maar goed, wie authentiek wil: ik organiseerde een bordspellenavond en hielp een vriend met parkeren. Hij was met de limousine. Expect the unexpected. Dat was het.

Geef toe, het verhaal dat je zelf in je hoofd had na het zien van de foto’s was vele malen spectaculairder toch?