2021: geen gebakken lucht

In mijn nieuwjaarsbericht van afgelopen jaar schreef ik dat ‘spelen’ mijn krachtwoord zou zijn. Om het luchtig te houden en om jezelf te blijven lachen. Gelukkig heb ik dat kunnen doen, want ik had het hard nodig om het plezier in het leven te zien en de mooie momenten er uit te pikken. Mijn gevoel zegt dat ik voor 2021 luchtige observaties en verbinding centraal ga stellen. Hoe?

De wereld is klaar met neppers. Geen gebakken lucht meer. Mensen kunnen van alles van mij vinden, maar ik ben in ieder geval authentiek. What you see is what you get. En om met Mega Mindy te spreken: ik heb een hekel aan mensen die dat niet zijn. Daar ben ik het afgelopen jaar de strijd mee aangegaan. 

Dat zal ik op momenten ook zeker blijven doen. Zwijgen is toestemmen en ik stem niet toe waar het bepaalde zaken betreft. Iedereen die net als ik op de lagere school gepest is zal dat herkennen: de pesters zijn erg, maar dat niemand je wil helpen doet net zo veel pijn. Toen ik in mijn uppie in quarantaine ziek zat te zijn, kwam die oude pijn naar boven. “Nobody cares. Iedereen had het fijner gevonden als ik ter plekke dood was neergevallen. I am unwanted.”

Behalve mijn kinderen. En mijn ouders. 

En… zo bleek… een hele rits aan ex-vriendjes. Dat laatste vond ik dan wel weer grappig en gaf me de gelegenheid om het wat minder zwaar te zien. Hoe kort ook, ik heb voor veel mensen iets betekent in het leven. Vooral ook heb ik veel kansen gehad om zelf mooie momenten te beleven.

Toch mooi dat ik mijn plannen om er rond mijn 11e en 12e levensjaar een eind aan te maken niet heb uitgevoerd! Ik was er nog in 2020 en ik ben er nu in 2021 nog steeds!

Toen ik de stap uiteindelijk nam om de schaamte van “het land zit in lockdown maar ik heb toch covid gekregen” voorbij te gaan en erover te schrijven, bleken veel lotgenoten daar steun in te vinden. Andersom had ik ook steun aan hen. Bizar. Als gezonde 40-er dacht ik de buffer te vormen voor de zwakkeren in de samenleving, maar ik bleek zelf die 1 op de 5 wiens lijf een verbluffende veldslag moest leveren en nog altijd aan het puinruimen is.

Ik kon niets. Dus ik ben gaan observeren. Linkjes gaan leggen. Vanuit de wens om te weten wat er in mijn eigen lichaam allemaal aan de hand is. Op deze artikelen ben ik het meest trots: dat ik informatie en ervaringen heb weten te verbinden, in heldere taal heb uitgelegd zodat de meerderheid het begrijpt en vooral dat men er iets aan had. Regelmatig ontvang ik privé berichtjes van mensen die in het zelfde schuitje zitten, als ik er de energie voor heb probeer ik ze zo goed mogelijk advies te geven of een luisterend oor te bieden. Of oog. Detail. 

Ik wilde graag de bevestiging dat mijn bestaan er toe doet. Die kreeg ik niet zoals ik dacht dat het moest: in alle openheid. Nee. Mijn bestaan blijkt juist achter de schermen het meest waardevol te zijn. Op de momenten waarop niemand anders het ziet. En zeker niet op mijn blog. Ik hoef er dus niet meer bij te horen. Ik wil graag overal kunnen zijn waar het nodig is.

Een lezeres die uitspreekt dat ze zich gesteund voelt. Mensen die je hebt laten lachen. Iemand die ik een spiegel kan voorhouden van starre denkbeelden die nergens op slaan. Ik wil me niet meer verdedigen tegenover mensen die ervan genieten om door mijn blogs beledigd te zijn, onmogelijk. Liever beteken ik iets voor de mensen die open staan voor nieuwe ideeën en impulsen, de mogelijkheid om iets in een ander licht te zien. Lichter en luchtiger leven. In het bijzonder voor mijn dochters, want die zijn ook heel bijzonder…

Vaak zeggen ze voor het slapen gaan: “Mama, dankjewel voor deze mooie dag. We hebben dit en dit en dit gedaan en het was zo fijn. Je bent de liefste mama!”

Ik voel me vaak een falende mama, maar uit hun woorden en daden blijkt dat ik het heel goed doe. Achter de schermen. Waar niemand het ziet. Waar de kleine dingen er toe doen. Waar je liefde en persoonlijke groei kunt geven. Zelfs als je lijf het laat afweten. Dat ze hebben geobserveerd dat het ook anders kan gaan. Dat het niet vanzelfsprekend is om een moeder te hebben, een moeder die voor je zorgt en probeert om de bloem die je bent te laten bloeien. Misschien is de tuin niet zonder onkruid of de gieter niet ‘design’, de bloemen groeien en bloeien en worden steeds mooier. 

In 2021 neem ik nog steeds de tijd om te revalideren. Door rust en aandacht voor mijn lijf in te bouwen heb ik bovendien ook de ruimte om te observeren waar er nog linkjes te leggen vallen.

Zodra de wereld weer open gaat, wil ik ook mijn passie weer activeren: het verbinden van merken en hun publiek door events met bloggers te organiseren. Er stonden al 2 Blogboot edities op de planning die ik vooruit moest schuiven. Van deze events krijg ik zoveel energie! Verschillende organisaties hebben me benaderd om bloggerdagen en persreisjes te organiseren. Iets waar ik mijn creativiteit en planskills op kan botvieren en vooral waar ik verbindingen faciliteer tussen merken, bloggers en het lezende publiek. Inspireren en inspirerend om te doen!

Het afgelopen jaar was vol zorgen.

Het nieuwe jaar wil ik nog meer genieten en leuke dingen creëren: van blogartikelen en events tot een boek en vooral oneindig veel kleine en grote herinneringen met mijn kinderen. 

Elke stap vooruit is er één. 

Je bepaalt zelf je eigen route. Er is zoveel mogelijk. Het hele jaar ligt voor ons open! 

Zo. Nu eerst die postcodeloterij winnen want als je financieel gebakken zit, is de levensreis een heel stuk makkelijker. Verder dit jaar een feestje vieren van elk stukje wereld dat weer open gaat: van de scholen, naar grotere groepen naar uiteindelijk je dierbaren weer durven aanraken en afreizen naar een heerlijk vakantie oord in het buitenland. Ondertussen probeer ik mijn lijf krachtiger te maken met extra thuis trainen naast de fysio (al bleek dat vandaag op 1 januari al niet zo verstandig, auw…). Kom maar door met die gezonde conditie, dat geld en dat geluk. Het is van harte welkom in 2021 en ik zal mijn best doen om inspiratie en geluk door te geven waar het gewenst is!

Om de uitspraak van mijn wijler oma even om te buigen:

“We hebben in 2020 het kleine geëerd, nu zijn we in 2021 het grote wel weerd!”

kleine niet eert grote niet weerd

Een vreugdevol nieuw jaar gewenst, maak er je eigen feestje vol mooie momenten van,

Liefs,

Marguerita

Blogger

Marguerita

Over Marstyle

Hai, ik voel me een glitterkanon en probeer met mijn blog jouw leven op te leuken of in ieder geval een bende van glitters achter te laten Net hoe je het bekijkt. Mijn besluit is om na allerlei shit alleen nog maar door het leven te sprankelen en door mee te lezen kun jij dat ook! Mijn naam is Marguerita, ondernemer en co-ouder van 2 leuke dochters van 11 en 12 jaar. Je leest hier over intens genieten van het leven na longcovid, fijne perks, bijzondere ervaringen en de band versterken met je tieners.

Ik geef met mijn blog graag meer vuur aan je leven!

Design en lifestyleDesign en lifestyle

Recente Blogs

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Download de Marstyle App.