Ik voelde mezelf lang een loedermoeder. Mijn kinderen hadden namelijk nog geen eigen bankrekening. Eigenlijk was het mooi geweest als we bij de geboorte al een spaarrekening voor ze hadden geopend. Maar het verplicht maandelijks inleggen, is nogal een dingetje. Als je het geld kunt missen, is het natuurlijk prima. Maar ik zat bij de geboorte van de oudste in de WW.
Tegenwoordig leveren spaarrekeningen eigenlijk weinig op qua rente, dus beleggen of een spaardeposito kan een optie zijn om meer rendement te behalen. Ik heb nogal een aversie tegen het meeliften op andermans harde werken (lees: bij je ouders of je ex bedelen om geld). Ik wil het allemaal graag zelf doen. Dus ook zelf sparen voor de studie van mijn kinderen.
Wie mijn weekoverzichten leest, weet dat ik een paar jaar terug een workshop ‘beleggen voor je kind’ heb gevolgd (lees hier). Robeco had mij en nog enkele bloggers hiervoor uitgenodigd in Rotterdam om in het kader van de #robecokids campagne na te denken over het kapitaal dat je later nodig zou kunnen hebben voor je kind. Om ze te helpen met het kopen van een huis bijvoorbeeld, om hun rijbewijs te halen óf om ervoor te zorgen dat ze zichzelf kunnen bedruipen met een goede studie als basis. Zoals eerder gezegd zou je met beleggen meer rendement kunnen halen dan met een spaarrekening, maar het beleggingsfonds stelt dat je hiermee pas moet beginnen als je een buffer op de bank hebt van 3 maandsalarissen (!), de lange termijn voor ogen hebt en ook bereid bent om meer risico te lopen. Dat is dus niets voor mij.
Haal dat papiertje!
Als ex-recruiter en met mijn ieder-jaar-een-andere-tijdelijke-baan carrière, weet ik hoe belangrijk het papiertje van een HBO, MBO of andere opleiding is. Zelfs wanneer je uiteindelijk een baan zoekt in een hele andere richting! Dat vind ik dus belangrijk. Dat mijn kinderen een papiertje halen, van een afgeronde opleiding. Maakt niet uit welke. Als je sommige mensen in televisieprogramma’s of op de werkvloer hoort, lijkt het wel alsof het tegenwoordig heel normaal is om aan je ouders te vragen om een financiële bijdrage aan je woning of om ze maandelijks te laten sparen voor de kleinkinderen. Dat vind ik persoonlijk dus niet normaal. Waarom zou je niet je leven op eigen kracht willen inrichten, geeft dat niet veel meer voldoening?
Hoeveel geld heb ik nodig?
Door persoonlijke omstandigheden (lees: ik raakte elk jaar weer een andere baan kwijt) was het voor ons niet mogelijk om maandelijks te sparen voor de kinderen. Terwijl ik het wel belangrijk vind dat ze later kunnen studeren. Mijn ouders hebben destijds voor mij het collegegeld betaald en de boeken en studiematerialen betaalde ik zelf. Dat motiveert ook om je studie tijdig te voltooien tenslotte. Zelfstandigheid vind ik een zeer belangrijke vaardigheid om mijn kinderen bij te brengen, dus ik wil het later ook op die manier gaan doen. Mijn dochters schelen slechts 15 maanden en zullen dus vrijwel tegelijk gaan studeren (als ze daarvoor kiezen natuurlijk). En dat wil ik dus ZELF betalen.
Een rekensommetje:
Collegegeld bedraagt nu ruim 2.000 euro per jaar.
x 4 jaar (als ze er net als mama in 1x doorheen fietsen)
= 8.000 euro
x 2 kinderen
= 16.000 euro
Ik heb dus 16.000 euro spaargeld nodig over 7 jaar (de oudste zit nu in groep 7). De rente op bankrekeningen is momenteel 0% dus sparen schiet niet echt op.
Hoe ga ik dat bij elkaar sparen?
Met beleggen kun je dus flink hogere rendementen halen, maar als het mis gaat met de fondsen waar ik in beleg door pak ‘m beet een corona pandemie ben ik de sjaak. Als alleenstaande moeder met ZZP-bestaan, wil ik dat risico niet lopen.
Na mijn scheiding besloot ik om voor de kinderen spaarrekeningen te openen bij mijn vaste bank, de Rabobank. Daar hangen de spaarrekeningen bij het telebankieren onder mijn eigen rekening en kan ik makkelijk in de gaten houden. Ik heb een maandelijkse spaaropdracht van 50 euro per kind aangemaakt een dag na de ontvangst van de kinderalimentatie. Dat inlegbedrag zal niet over 7 jaar de benodigde 16.000 euro opleveren, maar ik heb in ieder geval een beginnetje gemaakt.
Ik twijfel of ik het zo moet laten, want ik werd er onlangs op gewezen dat je het geld ook in een spaardeposito kunt stoppen. Met bijvoorbeeld deposito sparen bij Raisin krijg je wat meer rente, op het moment van schrijven tot maximaal 1,4%. Dat is veel meer dan de huidige rente op de kinderspaarrekeningen. Destijds had ik de benodigde 500 euro minimale inleg niet paraat, maar inmiddels spaar ik alweer even voor de meisjes en hebben ze dat wel.
Best gek, als getrouwde vrouw die gebruik maakte van kinderopvang had ik die 100 euro die ik elke maand inleg niet kunnen missen. Nu als alleenstaande ondernemende moeder zonder kinderopvang, kan het wel. En weet je, het bedrag dat ik straks nog extra nodig heb, dat zal ook wel goed komen. Heb iets geregeld dat ik niet compleet wakker hoef te liggen van de geldzorgen straks als er 2 kinderen straks tegelijk aan de studie gaan. Én ik doe mee aan de Postcodeloterij en de Bankgiroloterij, kwestie van tijd dus: ik weet zeker dat ze een keer met een grote prijs bij mij op de stoep zullen staan! Keihard knallen met mijn bedrijf dus en zorgen dat ik de benodigde buffer heb, zekerheid over mijn maandelijkse financiële plaatje en dan zorgen dat ik een studievoorziening voor de meisjes opbouw.
Heb jij al iets geregeld voor een eventuele vervolgopleiding?
