Wervelend weekje weer. Voor een hittegolf heb ik me best druk gemaakt, of eigenlijk: had ik best een druk programma. Er moest van alles gebeuren en ondanks dat de energie er niet was om alles af te tikken, is er veel gebeurd. De postbode kreeg een ijsje en een mevrouw in de wachtkamer kreeg een schouder om te huilen.
Buurten bij oma
Zaterdag hebben we lekker uitgeslapen. De meisjes appten een boodschappenlijstje door naar hun papa voor Vaderdag: ze wilden pizza en een lekker toetje voor hem maken. Wij gingen ’s middags buurten bij mijn moeder voor een lekker bakkie thee. Zij heeft even op de kinderen gepast, zodat ik boodschappen kon halen en bij Kruidvat mijn eigen vaderdagcadeautje kon regelen. Ik heb foto’s afgedrukt van de vakantie in Kaapverdië voor op hun fotomuur. Er stond nog geen gezinsfoto van na de scheiding namelijk en ik deed er ook meteen een afdruk van opa met de meisjes bij. Verder haalden we de kasten in het stapelbed van de meisjes leeg en kregen ze een gezamenlijke kledingkast op mijn kantoortje. Flinke klus, maar het ziet er netjes uit nu en ze kunnen makkelijker kleding van elkaar lenen.
Bios
Zondag was het Vaderdag, maar de meisjes waren bij mij en dan zijn we altijd van het uitslapen. Voordat iedereen fris gedoucht was en ontbeten had, was de halve dag alweer voorbij. Rustig aan doen is het meest stressloos tenslotte. De meiden zochten al hun vaderdagknutsels bij elkaar – of nou ja, vooral de jongste raakte niet uit geknutseld en had er nogal wat. Daarna reden we naar hun papa die wat lekkers had bij de thee en druk was om al die cadeaus te bewonderen.
Thuis ging ik meteen naar bed en toen ik wakker werd kreeg ik foto’s van de dames die pizzadeeg aan het maken waren. Erg leuk! Zelf had ik die avond een bioscoopdate met … mijzelf. Dat was genieten, The High Note is echt een heerlijke film en ik zat er helemaal in. Fijn om na al die maanden weer eens een film op het grote doek te kunnen zien.
Etentje
Maandag lekker gewerkt en aan het eind van de dag naar Rotterdam gereden. Er stond bij Ortam een etentje met een zakenrelatie op het programma. Ook dat was alweer eeuwen geleden zo lijkt het wel: uit eten. Heerlijk gegeten maar die paar uurtjes zitten en gezellig praten, hakten er wel in. Na het toetje was mijn long weer pijnlijk, dus snel naar huis gereden om een pufje te pakken en plat. Toch voel ik me deze week iets energieker, ook al is mijn lijf het er nog niet mee eens.
Fysio
Dinsdag de dag gestart bij de longfysiotherapeut. Ik mocht weer 10 minuten op de loopband, wat zowaar heel goed ging. Daarna proberen hoe het met de armkracht ging. Na mijn terugkoppeling van het effect vorige week (terugval) deden we het voorzichtig aan en dat ging goed. Al was ik wel kapot na deze sessie, ik haalde toch even snel een boodschapje. De batterijen waren namelijk op en die had ik nodig om mijn bankzaken te kunnen regelen.
’s Avonds lekker spaghetti gemaakt en de meisjes wisten niet hoe snel ze hun zwemkleren aan moesten doen toen ze thuiskwamen. Ze mochten bij de buurmeisjes in het zwembad, dus dat was feest. Ondertussen kon ik met hun papa de plannen voor het kinderfeestje van de jongste en de zomervakantie bespreken.
Haloclinic
Woensdag de meisjes weer naar school en ik aan de slag. Snel even rusten voordat het alweer tijd was om ze op te halen. ’s Middags reden we met z’n drietjes naar Zaandam voor wederom een bezoek aan de Haloclinic. Sessie 5 van 2 uur zoute lucht inademen. Afgezien van de puberbuien was het gezellig en hebben de dames nog even een Donald Duckje gelezen.
Na afloop had ik ze beloofd dat we patatjes zouden eten. Na mijn vorige weekoverzicht kreeg ik de tip om de McDonalds Airport Schiphol te bezoeken, omdat je daar op het terras precies naast een startbaan zit. Helaas werd deze op dat moment niet gebruikt, maar we hadden wel een prachtig uitzicht op de vliegtuigen en de luchthaven. Mooi plekje!
Verdriet in de wachtkamer
Donderdag was hectisch. Eén van de meisjes was ’s nachts nogal in de weer geweest en bleef ziek thuis. Ik bracht haar zus naar school. Gaf mevrouw een beker om in te plassen en bracht vervolgens de urine weg. Even wat werk gedaan en daarna samen rusten op bed. Snel lunchen en zus weer uit school halen. We kwamen precies de postbode tegen, die op deze loeihete dag wel wat verkoeling kon gebruiken dus ik bood haar een waterijsje aan. #leteenbeetjeopelkaar
In de middag hadden we de afspraak bij de huisarts. Zus bleef thuis, maar moest later door opa worden opgehaald. Ons bezoekje liep wat uit. In de wachtkamer raakten we aan de praat met een lieve mevrouw die haar man aan corona verloren is. Een heftig verhaal. Ze zouden 60 jaar getrouwd zijn dit jaar, maar hij werd ziek in het verpleegtehuis en zij mocht er niet bij. Tegen de tijd dat ze zich in het beschermende pak had gehesen, was hij al overleden. Ze mocht hem niet meer zien. Ik gaf aan dat wij de ziekte ook gehad hadden en daarom in de wachtkamer zaten en vroeg of ik haar mocht troosten met een knuffel. Als het goed is ben je minimaal 3 maanden immuun en ik vond het zo verdrietig. Ze vond dat heel fijn, dus ik heb haar een schouder gegeven om te huilen en haar getroost. Een mooi, maar intens emotioneel moment. Dit soort dingen… gewoon even contact en een arm om iemand heen, is tegenwoordig helemaal niet meer gewoon…
Be the change you want to see in the world.
Dochterlief werd nagekeken en bleek in ieder geval een beginnende oorontsteking te hebben. Daarvoor kreeg ze iets voorgeschreven en voor de overige klachten moest ze bloed laten prikken. Wat ze uiteraard niet zo leuk vond. De dokter bood mij ook meteen een antistoffentest aan, er zijn nu betrouwbare testen beschikbaar. Daarvoor zou ik wel naar het ziekenhuis in Woerden moeten, terwijl dochterlief moest prikken in Gouda. Even zeker weten dat de corona geen stolsels of andere schade in haar lijfje heeft aangericht. Dus reden we samen naar Gouda. Had ik al gezegd dat ze het niet leuk vond? Dus dat. Bij de prikpoli vroeg ik voor de zekerheid of ik met mijn antistoffen verwijzing ook in het Groene Hart Ziekenhuis geprikt kon worden. Gelukkig, dat kon! Scheelt weer een rit. De kinderkamer werd voor ons geopend en ik mocht eerst zodat mijn meisje kon zien hoe het gaat. Alsnog was er een stevige houdgreep nodig, maar nadien mocht ze iets leuks uitzoeken voor haarzelf en haar zusje.
Met het vervelende gebeuren achter de rug, reden we naar opa en oma waar haar lievelingseten stond te wachten: oma’s spinazie met gehaktballen. Een fijne afsluiting van de dag!
Nog steeds warm
Vrijdag was het nog steeds warm. Beide dames waren fit genoeg voor school, ik haalde een boodschapje en ging aan het werk. Allemaal leuke ontwikkelingen voor de Blogboot die ik ga organiseren en fijne opdrachten voor mijn blog. Meer dan genoeg te doen, maar het gaat helaas nog altijd niet in het tempo van voorheen met de benodigde bedrust.
Steady as she goes richting het weekend! Heb jij leuke plannen?
