Naar de bioscoop, het kan weer! De echte grote kaskrakers draaien nog niet. De bioscopen hopen natuurlijk op compleet gebruik van hun zalen wanneer ze bijvoorbeeld de nieuwe James Bond uitbrengen. Maar er zijn echt leuke films die je nu wel op het grote witte doek kunt zien, zoals The High Note. Een feelgoodfilm over de personal assistent van megaster zangeres Grace Davis. Ik werd compleet in het verhaal meegezogen, hoe heerlijk! En zeg nou zelf, we kunnen allemaal wel wat feelgood-momenten gebruiken toch?
Het verhaal van de film
Grace Davis (Tracee Ellis Ross) is een superster in de overweldigende muziekscene van Los Angeles. Zowel haar talent als haar ego zijn tot ongekende hoogtes gestegen. Maggie (Dakota Johnson) is haar trouwe assistente, die non-stop met de meest uiteenlopende klusjes bezig is, maar er nog steeds van droomt om ooit muziekproducent te worden. Als de manager van Grace (Ice Cube) haar een keuze voorlegt die haar carrière een andere wending kan geven, komen Maggie en Grace met een plan dat hun levens voorgoed kan veranderen.
Review
Ik ben verslaafd aan feelgood-films op dit moment. Films waarin je wordt meegesleept in een verhaal met de nodige plot twists waarvan je weet dat het goed zal aflopen. Dit is een film voor alle leeftijden: geen seks, drugs of scheldwoorden. Maar een kinderfilm zou ik het niet willen noemen. Deze is voor mama! (Of mama’s met tienerdochters.) Net een romannetje dat lekker wegleest maar dan op het witte doek. Dakota Johnson speelt hier een zelfde soort rol als Anne Hathaway in The Devil Wears Prada. Dakota is echter geen PA in de mode branche, maar haar karakter Maggie werkt in de muziekbusiness. Maggie wil dolgraag producer worden en weet dankzij haar vader alle ins en outs van muziek. Naast haar drukke baan gaat ze daarom ‘voor de hobby’ in haar vrije tijd met een artiest aan de slag… als je de film kijkt, voel je al aan hoe dat gaat aflopen. Desalniettemin zeg ik: “loved this movie!” Haaaa… zo heerlijk om te zien, lekkere muziek, fijn verhaal, likeable karakters, af en toe rolde er een traan over mijn wangen omdat ik er helemaal in zat. Deed het genre feelgoodfilm eer aan: ik voelde me super na het zien van The High Note.
Mijn bioscoop ervaring
Wel confronterend is de 1,5 meter maatschappij in de bioscoop. Alles netjes aangegeven met tape op de vloer. Je mag maximaal 15 minuten voor aanvang naar binnen. Ze vragen of je thuis naar het toilet wilt gaan. Geen pauzes meer tussen de film door. Er draaien slechts enkele films die allemaal qua timing van bezoekstromen op elkaar zijn afgestemd. In de zaal houd je afstand van andere bezoekers. Voor de popcornbalie hangen plastic schermen, net als in de supermarkt. Het was zo rustig… er was bijna niemand. Wij zaten met in totaal 3 dames in de zaal. Heel verdrietig om te lezen in de kranten dat bioscopen ook omvallen bij gebrek aan inkomsten. Ze hadden het in Woerden bij Annex Cinema, waar ik ben geweest, heel goed ingericht allemaal. Bij het verlaten van de bioscoop stonden er slechts enkele auto’s extra op de parkeerplaats. Ik houd van de bioscoop en hoop echt dat meer mensen dit uitstapje weer aandurven voor alle mensen die er werken.
>> Meer filmtips lees je hier.
Ik ben blij dat ik deze date met mezelf heb gedaan. Na je televisie thuis is het heerlijk om weer eens te kunnen genieten van een mooie film op het grote witte doek. Lekker rustig op een fijne stoel jezelf laten meeslepen met het verhaal en de muziek. De beleving van een film is toch compleet anders dan thuis op de bank. De bioscoop blijft het leukste uitje in het donker! En als je na een shitty tijd een goed gevoel kunt gebruiken, tip ik The High Note <3. Dankjewel Universal voor de uitnodiging, dit had ik echt even nodig!
Ben jij alweer naar de bioscoop geweest?
