De dingen die je niet mag van andere mensen…

Hoeveel mensen zijn er in jouw wereld aanwezig die je klein houden? Welke mensen weten continu tegen jou te zeggen wat je wel of niet mag doen? Ik heb veel van dit soort mensen in mijn leven gehad. Maar nu leef ik een ander leven en lijkt het erop dat deze mensen als sneeuw voor de zon verdwijnen…

Nou ja, ze verdwijnen niet echt natuurlijk. Was het maar zo’n feest hè? Ik heb ervoor gekozen om ze niet meer binnen te laten. Ik wil ze weg hebben uit mijn leven. Omdat ik zelf wil bepalen wat ik wel of niet zou mogen. 

Als je goed terugkijkt op je leven. En dan met name naar de momenten waarop je wél luisterde naar ‘dit soort mensen’… De mensen die jou willen vertellen wat je wel of niet moet doen. Wat je wel of niet mag delen. Hoe jij je zou moeten kleden. Hoe jij je zou moeten gedragen. Hoe je moet denken omdat zij ook zo denken. Hoe voelde dat voor je?

Natuurlijk zijn er bepaalde klankborden die altijd hout slaan. Er zijn fatsoensnormen. Er zijn wetten. Er is ethiek. Maar daar heb ik het nu niet over. 

Ik heb het over die mensen die hun mening op jou projecteren. Op mensen die hun angsten op jou projecteren. Op je eigen gedachten die je klein houden, vooral wanneer deze worden gevoed door de ‘verkeerde’ mensen. De narrowminded people. Het gros. De mensen die nooit kunnen zien wat jij ziet. Die ook nooit zullen bereiken wat jij zou kunnen bereiken. 

Dit zijn de mensen die proberen om je klein te houden. Eerst via kleine dingetjes. Daarna gaan ze keihard in de aanval. Want oh wee als jij jouw ding blijft doen. En dan… wat dan? Je vraagt je soms af waarom het ze in vredesnaam iets kan schelen wat jij doet. 

Ben jij dan zo bijzonder? Nee. Ben jij succesvoller dan zij? Nee. Zijn er andere dingen waarop je hoger scoort? Ze voelen zich duidelijk bedreigd. Anders zouden ze niet in de aanval gaan. 

Denk even goed na over de ‘dingen die je niet mag van andere mensen’…

Zou daar misschien juist jouw kracht liggen? Je ontsnappingsroute?

Ik houd er niet van als andere mensen voor mij willen bepalen wat ik wel of niet moet doen. Schrijven over spiritualiteit is zo’n dingetje. Het is niet mainstream, dus is het eng. 

Maar weet je, ik ben er mee bezig. En ik wil erover schrijven. Ik houd ervan om te schrijven over de dingen die mij bezighouden. Ik houd er niet van om mainstream te zijn. Ik houd er al helemaal niet van om altijd te luisteren naar wat allerlei andere mensen vinden dat ik moet doen. Want die mensen zijn mij niet. 

Ik schrijf al heel lang over van alles dat mij bezig houdt. De mensen zonder kinderen lezen de artikelen over speelgoed niet. De mensen zonder dochters lezen de specifieke girly content niet. Iedereen kan zelf kiezen. De ene lezer vindt het heerlijk om over ondernemen te lezen. De ander houdt van de tips voor dagjes weg. De weekoverzichten trekken een flinke groep die graag op de hoogte blijft van mijn persoonlijke real life soap. Weer een ander komt alleen op mijn blog vanwege de winacties. En de mooiste mensen zijn natuurlijk de ‘fans’ die mijn schrijfstijl gewoon grappig vinden en alles willen lezen. Ik hou van jullie <3

Het mooie is dat je gewoon zelf mag weten wat je wel of niet zou willen lezen. Dat ik je niet verplicht om al mijn content te lezen. En al helemaal niet om alles wat ik doe geweldig te vinden. Mag wel uiteraard. Doe dat vooral. Maar je mag ook zelf een mening vormen. Ik hoef niet dezelfde dingen te doen als andere mensen. Ik mag af en toe best een deurtje open zetten naar een andere manier van denken. Zodat jij in je hoofd ook eens kunt nadenken wat jij daar nu van vindt. Kan zijn dat het niet bij je past. Kan zijn dat het jouw denksporen ergens anders brengt.

Iemand die mijn ‘denksporen ergens anders brengt’ is mijn coach Kelly Smit. Zij vraagt nooit of ik het met haar eens ben. Ze zegt weleens wat ik niet moet doen. Dat wel. Zoals ‘niet in negativiteit blijven hangen en even nadenken’. Ze is daar retegoed in. Je persoonlijke denkspoor even lekker aan te zwengelen een totaal andere kant op.

Ik vind dat zelf ook fijn om te doen. Andermans denksporen opschudden. Maar ik praat ook graag over koetjes en kalfjes. Van altijd maar denksporen opschudden word je ook een beetje moe ten slotte. Maar zo’n positief klankbord is prettig. 

Mensen die zeggen dat je niet mag lachen om je eigen opvoedskills, mensen die zeggen dat je niet mag ondernemen ‘want dat kun je vast niet’, mensen die continu vragen stellen over de dingen die je doet, mensen die vinden dat je hetzelfde moet geloven als zij, mensen die vinden dat je altijd huisje, boompje, beestje moet nastreven… Kortom, mensen die vinden dat je niet buiten het voor hen perfecte plaatje mag kijken, die kun je beter niet in je leven hebben. En hoe vaker jij zegt ‘stop’, hoe eerder die mensen als sneeuw voor de zon verdwijnen. Want zeiken tegen iemand die toch niet luistert is ook geen ruk aan. 

En dan verschijnen de mensen in je leven die op een positieve manier je denkpatroon opschudden. Wat niet wil zeggen dat je leven ineens een stuk makkelijker wordt. Zo schudde Kelly mijn leven op met haar traject Spiritueel Leiderschap. Wat weer hele nieuwe ‘gevechten’ in mijn leven bracht. Een strijd tussen mijn ego en essentie.

Ja, een strijd tussen ego en essentie. Iets waar ik voorheen nooit 1 seconde over had nagedacht. Dat je daar een strijd tussen zou kunnen hebben. Hoe dat allemaal werkt. Wat het voor je kan betekenen om daar anders mee om te gaan. 

Een strijd tussen jezelf en de dingen die je van jezelf wel of niet mag… Die is potverdikkie heel anders dan als andere mensen het tegen je roepen. Dit gaat namelijk écht ergens over. En wat gaat er dan winnen? Je ego of je essentie? Wat zou je willen dat er wint? Welke gevolgen heeft het voor hoe je in het leven staat?

De dingen die andere mensen voor je willen bepalen vallen daarbij in het niet. Ze zijn irrelevant. Doen er niet toe.

Zoals Kelly het zou zeggen gaat het om je innerlijke ‘Wonder Woman’. En daar wil ik wel heel graag naar luisteren. Maar het vraagt veel moed. Want het betekent dat er dingen anders gedaan gaan worden dan voorheen. 

Het gaat niet om de dingen die je niet mag van andere mensen.

Het gaat om de dingen die je van jezelf mag!

Omdat jij het waard bent.

Omdat jij het kunt.

En vooral omdat je stiekem allang weet dat daar jouw levensgeluk te vinden zal zijn.

De mensen van wie je ‘dingen niet mag’ omdat ze niet bij die mensen in het straatje passen, die verdwijnen vanzelf uit je leven. Daarvoor in de plaats komen de cadeautjes. De mensen die precies op het juiste moment het juiste doen of zeggen om jouw gedachtenkronkels een sprongetje te geven. Om ze aan te jagen zodat je verder kunt.

Ik ontdek steeds meer van dit soort geheime klankborden in mijn leven. Sterker nog ik trek het aan, zo lijkt het wel. De warm wishes. De positieve vibes. Als je uit de smerige shit komt zie je dat soort bloemetjes beter en helderder dan als je altijd in een prachtige bloementuin hebt geleefd. Ik zie mijn ‘bloementuin’ opbloeien en ik ben daar zwaar dankbaar voor.

De Big Impact podcast van Kelly Smit vind je hier.

Hopelijk zet dit gezwets in de ruimte jouw gedachtenkronkels ook eventjes op een ander spoor. Kreeg je ineens een ingeving van een gebeurtenis in jouw leven die je in een ander licht kunt zetten.

Wens je een mooie dag.

Uitgelichte afbeelding: Shutterstock