Waar zijn die verwende bloggerskinderen?

“Vinden je kinderen het nog wel speciaal als ze een cadeautje krijgen?” Die vraag kreeg ik deze week. Ik merk dat er soms bij mensen het oordeel leeft dat de kinderen van bloggers behoorlijk verwend zijn en zich daar ook vast wel naar zullen gedragen. Zelf heb ik dat gevoel helemaal niet en toen ik de vraag stelde aan andere mamabloggers gingen ze massaal compleet los: NIEMAND herkent zich in dat beeld. Dus waar zijn dan die verwende bloggerskinderen? En hoe kijken de bloggende mama’s hier zelf tegenaan? 36 mamabloggers geven hun reactie.

Mijn kinderen vinden het inderdaad geweldig als de postbode langskomt met een pakketje! Maarrrrrr… deze pakketjes worden meestal niet direct na ontvangst open gemaakt. Dat kan zomaar een week of langer duren. En al die tijd staat het in de kamer zonder dat ze er om zeuren. Of het pakje is wel open gemaakt en staat in het zicht… maar ze mogen er niet mee spelen en de nieuwe kleren of schoenen mogen ze ook niet aan doen tot er foto’s zijn gemaakt. Zo staan er supertoffe sneakers als meer dan een maand in het zicht, maar is fotografier er nog niet van gekomen dus ze mogen niet aan. Ze weten bovendien heel goed dat het niet vanzelfsprekend is om regelmatig nieuw speelgoed te ontvangen. Maar ze krijgen zeker in de periode van september tot en met december veel meer nieuw speelgoed dan het gemiddelde kind.

In dit artikel een heleboel reacties van mamabloggers die vinden dat hun kinderen NIET verwend worden! (En een paar wel, haha.)

Na het lezen van al deze antwoorden, denk ik dat in vergelijking met andere bloggers mijn kinderen best veel nieuw speelgoed krijgen. Want ik houd vrijwel alles waar ik voor werk zelf. En toch vind ik ze niet verwend en ervaar ik ook niet dat ze erover opscheppen tegen andere kinderen (anders wordt dit direct gecorrigeerd, want daar houd ik niet van). Wij verdelen het speelgoed en de kleding na de review wel over 2 huizen: bij papa thuis en bij mama thuis. Ik laat gastbloggers ook weleens reviews doen, maar meestal vraag ik items dan ook speciaal voor hun kinderen aan (omdat mijn kinderen er dan bijvoorbeeld te oud voor zijn).

Discipline en zelfbeheersing

Ik denk dat mijn kinderen door de aard van mijn werk inmiddels over heel wat meer discipline en zelfbeheersing beschikken dan het gemiddelde kind. Want hoe reageert jouw eigen kind als er nieuw speelgoed in het zicht staat en ze daar niet aan mogen komen omdat mama even geen tijd of puf heeft om te fotograferen en spelregels of instructies door te nemen? Dus ja, mijn kinderen krijgen veel maar dit zijn niet noodzakelijk de dingen die zij zelf willen hebben. Ik vind het interessant om erover te schrijven, daarom vraag ik de producten aan.

En nee. Ik denk niet dat ze verwend zijn. Zolang mijn dochters vragen of we misschien als eerste tijd willen maken voor het unboxen van de Monsterdoos (met boodschappen, geen speelgoed), zal het wel meevallen toch? (En nee lieve schat, daar had mama dit weekend even geen puf voor maar ik bewaar hem voor als je er weer bent.) Bovendien zien ze mij 7 dagen per week werken om ervoor te zorgen dat we een fijn leven hebben met z’n drietjes. Het zijn intelligente kinderen, ze weten heel goed hoe het zit en we hebben het daar regelmatig over.

Op school leggen ze ook aan andere kinderen uit hoe het zit met hun favoriete Youtubers die nieuw speelgoed laten zien, omdat wij dit thuis op een vergelijkbare manier ervaren. Ze hebben er niet altijd zin in, maar als ze dan iets willen… dan moet ervoor ‘gewerkt’ worden. Dan maken we tijd om te kijken hoe iets werkt, dan moeten ze ervoor zorgen dat mama een goede, scherpe foto van het product kan maken waarmee goed we kunnen laten zien wat het is. Speelgoed testen is een serieuze zaak tenslotte, waarom zou het leuk zijn voor andere kinderen? Hoe vertellen we aan andere mensen dat dit misschien iets leuks is voor op hun verlanglijstje? Ze spelen graag hun Youtube-helden na en vinden het meestal leuk om te doen. Hebben ze geen zin? Dan doen we het even niet, maar dan moeten ze geduld hebben en blijft het item ingepakt. Vriendjes en vriendinnetjes die komen spelen mogen ook meetesten op het moment dat we iets uitproberen, maar ik overleg met de ouders of ze wel of niet op de foto mogen.

We spreken thuis veel over ‘hoe het werkt’ zo’n speelgoedreview:

• Mama krijgt een persbericht met iets leuks.
• We overleggen samen of mama beslist alleen of iets van toegevoegde waarde zou kunnen zijn voor haar lezers.
• Soms krijgen we het dan ook. Soms niet. Zo vraagt mijn oudste nog regelmatig naar de GlamGoo die ze graag had willen uitproberen, maar waarvoor wij niet werden geselecteerd. En dat is prima. Je hoeft niet altijd alles maar te krijgen als je er om vraagt. Ik leg ze uit dat er heel veel bloggers zijn met kindjes die speelgoed willen testen (en die kindjes komen ze op events tegen) en dat het ook niet leuk is als iedereen over hetzelfde schrijft. Dat het eraan ligt hoe relevant je bent en dat mama dus moet uitleggen waarom wij iets willen uitproberen.
• Als we iets krijgen, moet er werk geleverd worden: foto’s, een mening (wat is een mening, ook interessant om uit te leggen), een goede tekst (daarom krijg je op school spelling en taal) en je moet ervoor zorgen dat je lezers weten dat het artikel online staat én dat ze dit willen lezen.
• Soms stuurt mama daarna ook nog een factuur (daarom moet je leren rekenen).

Kortom: ik leg alles uit. Ook aan vriendjes en vriendinnetjes als die er om vragen, want deze generatie groeit op met influencers. Net zo belangrijk dat zij weten hoe het werkt, als dat ons vroeger werd verteld over reclame op televisie en in tijdschriften. Ik vind dat ze moeten weten hoe het werkt.

Ik merk wel dat ze het thuis reviewen van speelgoed prettig vinden om te doen. We hebben dan echt even quality tijd met elkaar. Deze mama maakt verder weinig tijd om samen te spelen namelijk, omdat er geld verdiend moet worden (en een huishouden gerund). Naar een voorstelling, pretpark of bloggerevent gaan, vinden ze ook leuk maar het slurpt ook veel energie. Thuis speelgoed testen geeft minder prikkels dan een uur in de auto ergens naartoe, allerlei indrukken opdoen en weer een uur in de auto (met ook nog files) naar huis. Als je in 2 huizen woont, is dat af en toe een beetje too much en dan heeft voor de meisjes iets op hun gemak thuis uitproberen vaak de voorkeur.

Zolang mijn kinderen zich niet verwend gedragen. Blij zijn met kleine dingen. Dankbaarheid tonen voor geluk in allerlei vormen. Vreugdevol en gul in het leven staan. Denk ik dat mijn moppies nog altijd kleine pareltjes zijn qua karakter en niet verwend.

Hoe zien andere bloggers dit?

Nou, die gingen dus compleet los. Ik heb op een bepaald moment het topic gesloten omdat er té veel reacties binnenkwamen en het artikel dan wel heel erg lang zou worden. Nieuwsgierig hoe mamabloggers omgaan met het vele speelgoed dat ze ontvangen voor een review? Lees dan zeker even door, er komen 36 mamabloggers aan het woord!

Zijn jouw bloggerkinderen verwend? Of krijg je die opmerking weleens?

Karin: Ik krijg deze reactie niet via de online wereld, maar van enkele mensen om mij heen. Ik realiseer me inderdaad dat wij veel opgestuurd krijgen en dat dat op een gegeven moment heel normaal lijkt voor mijn kinderen. Mijn kinderen zijn nog net te klein om het goed duidelijk te maken en uit te leggen dat dat niet zo is. Volgend jaar wordt de oudste 3 en dan wil ik rond de decembertijd afspreken dat ze enkele dingen mag houden en enkele dingen van haar speelgoed mag weggeven aan de kindjes die geen cadeautje van Sinterklaas krijgen. Ben heel benieuwd hoe anderen hiermee omgaan.

Elke: Nou, ik krijg die reactie niet maar ik realiseer het me wel. Daarom heb ik een paar items apart gelegd voor de feestdagen. Nu is mijn zoon nog te klein om dit allemaal te begrijpen maar ik weet nog niet hoe ik dit in de toekomst ga doen. 

Anna: Nee en ik vind het niet zelf. Ik werk hard voor wat ik krijg of goederen of op factuur dus nee zeker niet. Elke foto op instagram kost mij gemiddeld 4 uur tijd aan fotografie, content, editen, interactie. Blog nog meer ivm meerdere fotos en text.
Maar ik ben dan geen blogger ik ben Influencer daar zit enorme verschil vaak in kwaliteit van wat je ervoor doet.. Ik kan mij voorstellen dat als je grote blogger bent wordt je overgespeeld ermee en 1 foto met je mobiel met wat korte tekstje voldoende is maar in mijn werkelijkheid werk ik veel meer dan voor wat ik ervoor krijg.. en ik ben heel kieskeurig ik zeg bijna dagelijks nog “nee”..

Lisette (schreef dit artikel over haar verwende bloggerkinderen):  Ja het is echt dramatisch hier???

Judith: Ik denk dat mijn kinderen best verwend waren. Op een bepaald moment werd er niet eens meer dank je wel gezegd. De oplossing hier was dat er gedeeld wordt. Dus ze mogen testen, maar dan gaat het bijvoorbeeld naar een vriendinnetje. Ik moet ook eerlijk zijn dat ik dan zelf niet ook speelgoed koop. Dat gaat nu prima. Ze waarderen echt alles en vooral de kleine snapt goed dat ze heel bevoorrecht is dat ze een geheime hulp is van Sinterklaas en de kerstman. Daarom mag zij alles nu al proberen zodat de Sint weet wat hij voor de andere kindjes moet kopen. Dat betekent wel dat zij voor Sinterklaas weer minder krijgt omdat ze nu al zoveel heeft gehad. In vergelijking met niet bloggers kinderen denk ik niet dat ze echt verwend zijn.

Charlene:  Ha dit is er eentje voor mij ?. Afgelopen maand werd mijn blog gedeeld onder de noemer ‘ik ben niet jaloers hoor, maar die kinderen krijgen zoveel’. Ik leer de kinderen om hun speelgoed te delen. Heel veel van wat we krijgen gaat na het uittesten naar de kringloopwinkel of gezinnen (vooral vluchtelingen) die niets hebben. Idem met kledij. 

Mahwish:  Of ze verwend zijn? Ik zou liegen als ik zei dat het niet zo is. Ik bespreek regelmatig met ze dat het niet de standaard is dat kinderen zoveel speelgoed krijgen. Er moet hard voor gewerkt worden en dat weten ze ook, want “mama is hard aan het werk achter de computer”. Ik krijg van anderen eigenlijk niet te horen dat ze verwend worden, misschien denken ze het stiekem wel haha.
Als het iets kleins is, dan doe ik er niet moeilijk over. Maar als het om iets groots gaat, bv. op dit moment de L.O.L. Surprise! Bigger Surprise! dan moeten ze het verdienen. Ik maak dan een soort van spaarkaart, waarop ze tekens een smiley krijgen als ze een klusje in huis hebben gedaan. Bijvoorbeeld meehelpen de was ophangen, vaatwasser uitruimen, tafel opruimen etc. Als het vol is, krijgen ze het speelgoed.
Als ik zie dat er teveel speelgoed binnenkomt, dan moeten ze twee spelletjes/poppen weggeven aan een ander kindje. Zo hebben ze weer ruimte voor nieuw speelgoed. Dat gaat niet altijd goed, vorige week moest mijn jongste bv. een van haar poppen wegdoen om een nieuwe pop te krijgen. Ze werd er enorm verdrietig van. Toen hebben we afgesproken dat de nieuwe pop getest wordt en de kast ingaat. Dan kan ze het af en toe omwisselen. 

Mirjam: Bij mij kwam het besef toen onze peuter bij het zien van de PostNL bus “cadeautjes” begin te roepen. Ik zeg nu vaker nee en breng ouder speelgoed naar de kringloop als ik vind dat het thuis too much wordt. Onze peuter weet dan dat er andere kindjes mee kunnen spelen… 

Judith: Ik vind soms wel dat mijn kinderen verwend zijn. Ze krijgen vaak “zomaar” even tussendoor best grote cadeaus. Ik besef goed dat dit een luxe is die andere ouders niet zomaar kunnen geven. Met de feestdagen probeer ik dan bewust wat kleinere cadeautjes te geven of spelletjes en boeken die ik scoor bij de Kringloop. Niet omdat ik het niet kan betalen, maar omdat ik ook wel dat mijn kinderen weten dat het niet gewoon is dat ze vaak het nieuwste speelgoed hebben. Wij geven trouwens ook best veel weg, want ik wil niet dat mijn huis wordt overgenomen door het speelgoed van mijn kinderen. Iets nieuws erin, dan iets ouds eruit. Er is altijd wel iemand die je er blij mee kunt maken. 

Linda: Mijn kinderen zijn gewend dat niet alles wat hier binnenkomt ze mogen houden. Een deel gaat ook naar hun neefje en nichtje of vriendjes. Zo leren ze ook samen te delen en hebben er meer mensen lol van.

Merel: Onze dochters weten wel dat het speelgoed voor mama’s werk is. Ze mogen het pas uitpakken als de foto’s zijn gemaakt. Misschien niet altijd leuk, maar aan de andere kant hebben ze meer dan genoeg. Daarnaast geef ik ook veel weg (ook via mijn blog). Ten eerste omdat anderen niet altijd de financiële middelen hebben en ik ze zo misschien kan helpen, ten tweede omdat we onmogelijk alles zelf kunnen en willen houden.
Ik zie het eerder zo: we zijn rijk dat we deze kansen krijgen en het speelgoed mogen testen, maar we proberen ervoor te waken dat ze verwend raken. En aangezien ze nog steeds dolblij kunnen worden van een simpel tekenpotlood met regenbooggummetje, denk ik dat het goed zit  😀 Wat Judith hierboven trouwens ook zegt: we kopen geen extra speelgoed meer voor de feestdagen en hebben dat aan de familieleden ook met klem gevraagd. Dan liever een pyjama of feestjurk voor de kerst o.i.d.

Leyla: Haha, tja aangezien ik vooral duurzame onderwerpen heb, valt het hier enorm mee qua speelgoed dat er via blogs komt, bijna niks eigenlijk. Ik verwacht zo met de baby wel weer wat meer aangezien je daar wat meer producten voor hebt die erbij passen. Ik krijg overigens wel voorstellen voor die hippe speelgoed dingen, maar ik vind het niet bij ons passen, dus sla het af. Op het moment is het vooral kleding, daar hoor je niemand over haha, maar ons zoontje is daar alsnog wel heel blij mee. Op zijn verjaardag krijgt hij trouwens elke keer wel echt mega veel speelgoed, dan vind ik hem wel verwend en dat mag ook.
Sinterklaas en kerst vieren wij niet met cadeaus, Hij is er precies tussen in jarig. 

Linda: Ja, ik geloof zeker dat mijn kinderen veel van het nieuwste speelgoed hebben in vergelijking met leeftijdsgenootjes en dat we vaker op pad gaan. Toch probeer ik heel erg op te letten met dat ze niet verwend worden. Ik denk dat de helft van de reviews betaald is, dan kan je het niet maken om ze te laten liggen tot na de feestdagen (vind ik trouwens ook als er niet voor wordt betaald, je krijgt het niet omdat ze je zo lief vinden maar omdat ze reclame willen maken voor het product en dus een review verwachten in de periode ervoor, als je het dan echt wilt bewaren moet je zelf de foto’s maken). Om te voorkomen dat ze te verwend worden kijk ik heel selectief naar wat wel en wat niet; ik vind de bigger surprise bijvoorbeeld verschrikkelijk met al dat plastic in een tijd dat plastic rietjes verboden worden. Dat komt er dus niet in, en ook niet als review door een ander.
Op het moment laat ik ongeveer de helft (of nog meer) van de reviews door een gastblogger doen. Aan de ene kant om te voorkomen dat ze te verwend worden en aan de andere kant om de kwaliteit van de review te bewaken. Bij teveel druk gaat hoe je het ook went of keert de kwaliteit naar beneden en wordt het te afgeraffeld omdat je nog ‘snel even’ een review moet plaatsen. Want als je tegen je kinderen zegt dat het werk is, moet je er ook zelf op die manier mee om gaan. Speelgoed dat ongevraagd wordt opgestuurd of in goodiebags zit, verzamel ik op kantoor en geef ik over het algemeen weg (tenzij het echt heel erg gaaf is) via school zijn er aantal kinderen bij de voedselbank/met alleenstaande ouder of in de bijstand die daar heel erg blij mee zijn. Twee keer per jaar (voor de verjaardagen) zoek ik ook al het speelgoed uit en gaat een deel weg voordat er nieuw binnenkomt.Om het in evenwicht te houden krijgen ze met Sinterklaas minder, ze krijgen wel wat (zodat ze niet denken dat ze niet lief zijn geweest) maar geen grote/dure cadeaus omdat ze die daarvoor al hebben gehad. De waarde daarvan zien ze toch nog niet; ze kunnen een potje slijm net zo gaaf vinden als een interactieve pop en kunnen ze heel blij zijn met een dino beestje van de Action die ze krijgen op een kinderfeestje. 

Marisca:  Ja, mijn kinderen worden ook behoorlijk verwend, maar er is een verschil tussen verwend worden en verwend gedragen. Ik leg Milan (Floris is nog te jong) altijd uit dat dit niet de standaard is en dat mama hier hard voor moet werken. Ik probeer er een les aan te koppelen door te zeggen dat je je best moet doen en hard moet werken omdat dat loont. Tenminste, niet letterlijk zo, maar wel in die richting ☺️ Oh ja, we delen overigens ook met vriendjes en vriendinnetjes. Zo hebben we de buurvrouw ook een keukentje gegeven omdat ze altijd op haar kleinkinderen past en zij er heel blij mee was.

Nele: Even overlegd met mijn man, die door mij verwend wordt: ja, mijn kinderen worden verwend. Maar door echt te kijken naar wat mijn kinderen interesseert en dus niet op alles ja te zeggen voorkom ik dat ze overweldigd worden. Ik verschuif ook best wel wat speelgoed naar Sint en verjaardagen. Overigens ben ik met het eens dat je ook werkt voor die spullen en dat beseffen mijn kinderen maar al te goed. Zij werken overigens er ook voor: ze gaan al automatisch in de goeie pose staan met de geschenken en laten gewillig toe dat ik film en fotografeer. Kijk, zulke opmerkingen krijg ik niet zo van mijn omgeving maar mijn antwoord zou klaar zijn: begin zelf een blog zou ik zeggen!

Josan: Nee, ik vind niet dat mijn kinderen verwend zijn omdat we voor ons blog regelmatig producten krijgen opgestuurd. Het zou verwennen zijn als ik liefde en aandacht compenseer met materialisme. Maar wat lezers niet weten is dat er achter elke review die online verschijnt heel veel moeder-kindertijd zit. Door mijn blog breng ik heel bewust veel tijd met mijn kinderen door. Buitenstaanders zien het product, de première, de vakantie. Maar mijn kinderen en ik maken herinneringen, hebben samen plezier en kunnen terugkijken op waardevolle momenten samen. En dat is niet in geld/producten uit te drukken.
Bij verwennen hebben we altijd de angst dat we kinderen nare eigenschappen aanleren waardoor ze niet zijn opgewassen tegen het echte leven. Maar ik denk dat bloggerskinderen beter dan lezers weten dat een blog keihard werken is. En het niet zomaar iets is wat je ‘even’ doet. Ze zien je op de avonden teksten schrijven, Ze zijn er bij als je foto’s maakt, weten dat het editten de meeste tijd kost bij een filmpje schieten. Dus ik vind het hele idee van verwennen erg achterhaald. Mijn kinderen zijn inmiddels zo oud dat ze ze ook bepaalde vaardigheden (fotograferen en videobewerking) leren. Kortom: ze zijn klaar voor het echte leven. En hebben geleerd dat je er hard voor moet werken. 

Linda: Om deze reden verzorg ik nog maar heel weinig reviews en recensies. Ik heb thuis schoon schip gemaakt, d.w.z. voor onze verhuizing de schoolbibliotheek en weggeefhoek verblijd. En nu handhaven. Ik schrijf wel over echte cadeautjes of iets waar ze voor gespaard hebben.

Bertine: Ik benadruk wel altijd dat we enorme bofkonten zijn. Ik krijg vooral boeken en zet deze dan weer in voor winacties of geef ze weg tegen verzendkosten. Zo probeer ik wat doorstroming te houden. Je kunt ook teveel spullen hebben en dat wil ik niet.

Janske: Mijn kinderen denken dat ze speelgoed uittesten om Sinterklaas te helpen met kiezen voor alle andere kindjes. Ik maak ze er zeker van bewust dat het niet vanzelfsprekend is dat ze zoveel speelgoed hebben een geef graag ook speelgoed weer weg. Omdat ik het ontvang voor mijn blog koop ik vrijwel geen speelgoed zelf. Dit is echt niet nodig. Maar wat Josan zegt, echt verwend vind ik te negatief klinken. Het zijn bofkontjes en mama werkt er hard voor. Dat weten ze ook. 

Cassandra: Ik sluit me aan bij janske. Mijn dochter denkt ook hulpje te zijn van sint en kerstman. Daarnaast laat ik haar regelmatig speelgoed uitzoeken wat we hier aan het buurthuis doneren (waar ik vrijwilliger ben), dat komt dan weer terecht bij minima gezinnen. 

Marjolein: Gisteren toevallig over gehad, we geven hierdoor heel veel weg. Na het testen en reviewen gaat het in de verpakking en doneren we het aan stichting Jarige Jop of aan uitgestelde kinderfeestjes. Mijn kinderen weten gelukkig dat ze niet alles kunnen houden maar er wel mee kunnen spelen. Het houden voor de kerstdagen dat gaat niet lukken, is ook niet netjes t.o.v de opdrachtgever. En tsja we gaan er heel veel op uit, maar we houden hier wel een balans in en we nemen vaak vriendjes of vriendinnetjes mee.

Melanie: Ik hou niet alles. En nu met de feestdagen, komt er extra veel binnen. Veel laat ik ze niet zien, wordt door mij bekeken/ gefotografeerd en direct ingepakt. Zo voorkom ik dat ze te veel krijgen.

Lisanne: Ik denk dat ze er “verwend” door kunnen worden, maar dat hangt toch alles af van hoe de ouders ermee omgaan ? Maar ik denk dat je daar als blogger juist bewust van bent!

Natascha: Ik blog nog niet zo lang op mijn eigen domein en ben er sinds kort echt serieus mee bezig. Echt aanbiedingen zijn er dus nog niet. Maar ik maak elke week wel iets nieuws. De ene keer is het voor de oudste, dan weer voor de jongste of voor hun samen of gewoon lekker voor mezelf. Het wordt dus eerlijk verdeeld. En ik maak eigenlijk altijd wel iets waar we aan toe zijn, zodat het heel natuurlijk voelt in plaats van weer iets extra’s… al zijn de meiden altijd heel erg dankbaar. 

Minke: Ik heb idd wat spullen door gedaan naar de verjaardag. Vandaag zei iemand toevallig dat onze dochter zo veel had gekregen. En ja dat was ook zo. Maar een aantal waren dus van mijn blog waar ik een review over plaats. Dat zien ze niet maar vind het dan fijner met een verjaardag te geven als steeds tussendoor. Zeker de oudste weet goed hoeveel tijd er in gaat zitten. Hij vind het erg leuk ook om te helpen dus dat scheelt.

Jolanda: Hier ook! Ook manlief denkt het zo over. We bewaren regelmatig dingen voor verjaardagen en de feestdagen en geven soms wat tussendoor. En ja… mijn kinderen zijn verwend. Niet alleen wat dit betreft maar in meerdere opzichten. Of ik dat erg vind? Nope   

Miriam: De momenten dat we samen reviewen koester ik. Verder besteed ik gewoon heel veel uit. Ook omdat andere kinderen daar ook blij van worden. Mijn meisjes vinden het gelukkig niet vanzelfsprekend dat wat binnen komt voor hun is. Ze vragen ook of het voor hun of voor andere kindjes is. Ik geef ook vaal genoeg de spulletjes weer weg na een review. Dus ja, ze spelen met meer dan gemiddeld en gaan zeker meer op pad. Maar nee, verwend zijn ze niet.

Femke: Wat toevallig dit! Ik had het hier vanmorgen over met een mede blogger. Ik wil er kost wat kost voor waken dat onze jongens al dat speelgoed als ‘normaal’ gaan zien. Sowieso ben ik heel kritisch in waar ik over schrijf op mijn blog en probeer ik het zoveel mogelijk bij duurzaam speelgoed te houden. Ze zijn nog te jong om dit te begrijpen, maar de oudste (2,5 jaar) is wel zo gewiekst dat je niet meer ff een speeltje tevoorschijn kunt halen om er foto’s van te maken en het vervolgens weer opbergen. Dus extra kritisch zijn en geen overdaad. Af en toe iets weggeven aan familie, vrienden. En de kringloop krijgt ook regelmatig iets. Speciaal voor Sinterklaas gaan we kritisch erdoorheen zodat we spullen kunnen weggeven aan gezinnen die geen geld hebben voor cadeaus. 

Tikva: Niet met spulletjes maar wel met reizen. Dat je 5 jaar bent en in meer dan 25 landen geweest is natuurlijk niet normaal. Ik schreef er al een keer dit blog over. Ik leg mijn dochter wel uit dat hst niet gewoon is dat ze zo vaak weg gaat. Dat je dan naar heel veel leuke dingen mag. Als we naar een hotel gaan is haar eerste reactie “oh dan ligt er vast een cadeautje voor mij”. Aan de andere kant vraag ik ook wel veel van mijn bloggerskind. Netjes een handje geven, rondleidingen, ben je op een leuke plek moet je alweer door. 

Daphne: Niet met speelgoed, maar wel met reizen, uit eten gaan, kinderkookboeken en meer gerelateerde spullen die regelmatig gewoon luxe zijn. Daar tegenover staat wel dat de kinderen vaak veel geduld moeten hebben. Tijdens de reizen moet mama ook regelmatig werken, bij het eten moeten er foto’s gemaakt worden. Het begrip werken voor wat je krijgt is al niet meer vreemd en ook geduldig zijn niet, je even voorstellen, dankjewel zeggen en een open en nieuwsgierige blik. Ik hoop dat goed voorbeeld doet volgen en dan vind ik het niet verwend, maar ook een stukje opvoeding. Er zijn veel manieren waarop je je kind veel kunt laten zien, proeven en ontdekken, maar een ‘bloggerskind’ zijn heeft voordelen, maar ook zeker nadelen. Ik vraag uiteindelijk ook veel van ze.

Melissa: Mijn kinderen weten heel goed dat het “niet normaal” is wat ze krijgen. Ik vertel het er ook elke keer weer bij. En dan laat ik ze dat nog even herhalen ?

Loukie: Ik krijg niks maar verwen ze zelf helaas te erg. Heb geen eigen blog maar ik schrijf gastblogs. ?

Kimberly: Het is hier nu ook wel druk maar veel reviews doe ik stiekem inmiddels i.v.m. de Sint en haar verjaardag. Ik maak er foto’s van en verstop ze weer. Met winacties geef ik veel weg momenteel en mijn dochter weet heel goed dat het dankzij mijn werk is, mijn blog, en dat ik er dus voor moet werken. Dat het niet gratis is, dat we het niet zomaar krijgen. Het is nu ook voor het eerst zo dus voor ons nog erg nieuw.

Sofie: Nee, ik vind niet dat mijn kinderen verwend zijn. Ja, er komt kei veel speelgoed en andere gadgets binnen, we mogen heel veel op uitstap gaan. De uitstapjes zijn dan ook vaak pure quality time, een leuke tijd met gezin waar er wel af en toe verplichte foto’s zijn en ik film ook altijd. Qua speelgoed let ik sowieso heel goed op wat ik aanvaard en wat niet. Ik leg altijd heel goed uit aan mijn kinderen dat dit niet zomaar krijgen is maar dat het dient zodat ik er een eerlijke review over kan schrijven op mijn blog. Het zijn geen gratis spullen, het hoort bij mijn werk. Wij letten heel goed op dat er niet te veel in huis blijft hangen, we doneren veel aan een goed doel of aan school of andere mensen die het goed kunnen gebruiken. In die context vind ik niet dat verwennen op zijn plaats is, ik koop mijn kinderen ook helemaal niet om met die spullen en het is geen vervanging van mijn liefde en aandacht voor hen. Ik merk ook dat ze nu zelf kritischer kunnen kijken naar hun speelgoed en een betere afweging kunnen maken wat ze echt leuk vinden en wat niet. Ze beslissen ook mee wat we gaan weggeven en dat vinden ze heel fijn om te doen. Ze gaan in mijn ogen dus ook bewuster om met speelgoed. 

Goed. Waar zijn die verwende bloggerskinderen? Bij een paar van bovenstaande moeders  😆 , niet bij mij. *kuch*

Nee, ik denk dat iedereen er op zijn eigen manier heel erg mee bezig is en voor haarzelf de juiste modus zoekt. Bovendien zijn in Google dagelijks heel veel zoekopdrachten van moeders zoals jij en ik, die zoeken naar een review over een bepaald stuk nieuw speelgoed. Is het wat? Er is iets misgegaan met dit speelgoed, wat doe ik eraan? Hoe vind ik in hemelsnaam een cadeautje voor een kind van leeftijd X? Dus er is behoefte aan en de kinderen vinden het leuk om te doen. Iedere baan of hobby heeft zo zijn ‘perks’.

Voordat ik ging bloggen was ik zelf al verslaafd aan speelgoed kopen voor mijn kinderen en ik ben heel blij dat ik dit door mijn werk kan voortzetten zonder de bijbehorende financiële gevolgen die het daarvoor had.  😳  Ik creeër graag een ‘rijke leeromgeving’ voor mijn kinderen. En ze zijn niet verwend.  😎 

Wat vinden jullie?

Uitgelichte afbeelding: Shutterstock