Alle moeders kennen het wel denk ik? Zo heb je plannen over hoe je dag of avond zal verlopen, en zo loopt het toch weer anders. Een ongeluk zit in een heel klein hoekje. Dus kom ik net bij de HAP vandaan met een wekadvies voor mijn derde groeper.

Nu heb ik de HAP al vaker van binnen gezien, toch weer een flink stuk rijden maar ik ken de route inmiddels en heb de TomTom niet meer nodig. Meestal moet je erg lang wachten, maar vandaag was het er rustig. Ondanks dat we ruim op tijd waren, hebben we slechts 5 minuten in de wachtkamer gezeten. Mijn dochter vond daar een leuk voorleesboekje over Tsunami’s… maar klaagde al snel over hoofdpijn.

Wat was er gebeurd?

De dames zaten gezellig samen te spelen in bad. Waarbij de oudste lekker lag te chillen en de jongste bedacht dat ze bepaald speelgoed uit één van de mandjes wilde hebben. Dat ging mis. Het ijzeren mandje (met van die zuignappen, speciaal voor in bad of douche) trok ze per ongeluk over de opstaande badrand heen. Het viel op het hoofd van haar zus. “Ik heb haar wel meteen getroost mama…” (Ze voelde zich erg schuldig en was ook best upset toen ze hoorde dat haar zus naar de dokter moest.)

Toen ik haar onder de douche vandaan plukte, had ik niets in de gaten. Totdat mijn dochter aangaf dat ze een bult op haar hoofd had en dat haar oog heel erg zeer deed. Toen pas kwam het verhaal er uit. Er zat inderdaad een flinke bult op haar hoofdje en er was een klein sneetje zichtbaar, maar dat bloedde niet heel erg. Vanwege de oogklachten maakten we ons toch zorgen. Met hoofdwonden moet je voorzichtig zijn, leren ze je bij elke EHBO-cursus. Daarom even de HAP gebeld om te overleggen wat nu te doen: een icepack op het hoofd en even langskomen voor de zekerheid.

Bij kinderen nemen ze gelukkig geen risico. In de auto bleek dat mijn dochter nog goed kon zien en denken (ze begon over bloesembomen waarover ze had gelezen in het lenteboek op school). Wel klaagde ze over hoofdpijn en in de wachtkamer werd ze een beetje misselijk.

Als gezegd waren we gelukkig heel snel aan de beurt. De arts was erg lief en deed de benodigde testjes. Gelukkig waren die allemaal goed. Waarschijnlijk een lichte hersenschudding. We kregen een spuugbakje mee voor in de auto, just in case. Verder adviseerde ze ons om het matras wat rechter op te zetten, vanwege de hoofdpijn. Daar ligt nu een flinke stapel handdoeken onder. Ook moeten we ons meisje vannacht wakker maken. Als ze niet wakker wordt: meteen bellen. Er is dan mogelijk sprake van kindercontusie.

Wel of geen Paasontbijt?

Waar ik me afvraag of ik mijn dochter morgen wel of niet naar school laat gaan, telt voor haar maar één ding: het Paasontbijt! Morgen is juist de dag dat de kinderen al om 8 uur op school moeten zijn vanwege het paasontbijt… Ze heeft er ontzettend veel zin in en vanmiddag verfde ze enthousiast samen met haar zusje de eieren. Tja… vroeger opstaan dan normaal, terwijl je later naar bed bent gegaan, ’s nachts wakker bent gemaakt en misschien zelfs nog wat hoofdpijn hebt… Laten we het maar even aankijken!

Het is niet de eerste keer dat ze zich ergens op verheugde wat niet door kon gaan.

Ik hoop dat ze zich morgen beter voelt, maar we gaan het zien. En anders blijft ze gewoon thuis bij mama. Extra knuffelen en verhaaltjes voorlezen.

Update:

Ze is naar het Paasontbijt, wat ze zo graag wilde. De nacht is goed gegaan, ook het wekken. Ze heeft alleen nog wel hoofdpijn. Na overleg met de juf heb ik haar een paracetamol gegeven en ga ik haar om kwart voor 9 weer halen. Zo heeft ze toch het voor haar belangrijke momentje meegemaakt.

Bij jullie nog van dit soort suffe ongelukjes gebeurd?

Uitgelichte afbeelding: Shutterstock