Wij zijn de eerste generatie ouders die hun kinderen opvoeden in de digitale wereld. Zodra onze kinderen met hun vingertjes kunnen wijzen, zijn er al leuke apps voor ze beschikbaar. Die vingertjes groeien op met schermen, in tegenstelling tot nog niet eens zo heel lang geleden. Wij waren vroeger één van de weinigen met een personal computer thuis toen ik op de basisschool zat. Man, man, man wat was het bijzonder toen dat apparaat werd voorzien van een Genius Mouse!

Printen gebeurde niet op losse velletjes maar op een lange rol. Mijn eerste brieven hierop zijn vol trots door mijn moeder in mijn plakboek geplakt. En je had floppy disks, van die flexibele dingen waar je heel voorzichtig mee moest zijn want een gekreukt exemplaar daar kon je niets meer mee… Toegang tot internet kwam pas op toen ik in mijn VWO examenjaar zat. De digitale opvoeding deed mijn vader, die daar verstand van had. Mijn moeder leerde dit pas op latere leeftijd (ook omdat ik zo aardig was om het vingertopje van mijn broertje er met een deur bijna af te hakken tijdens haar eerste echte ‘computerles’).

Pesten in cyberspace

Maar goed, geen internet, dus de digitale opvoeding beperkte zich tot de werking van de pc en de programma’s die wij beschikbaar hadden. Hoe anders is dat nu! Als blogger werd ik zelf pas nog anoniem gecyberpest, door een bekende notabene die niet had bedacht dat ik het IP-adres kon zien… En op een heel leuk vlogje van een medeblogger verschenen ontzettend nare reacties, niet over haar maar over haar kind! Bah! Zo zijn er veel meer voorbeelden te noemen, digitaal pesten is heel erg makkelijk maar zeker niet okee! Of dat niet genoeg is, is er ook gewoon erg veel ontzettend nare content heel makkelijk beschikbaar. Zelf schrik ik regelmatig van opduikende krantenkoppen waar ik onpasselijk van wordt, zoveel verdrietige zaken in de wereld…

Hoe pak je de digitale opvoeding aan?

Kortom je moet je kinderen hiertegen beschermen én je moet ze opvoeden in hoe ze zich horen te gedragen. En wat voor gevolgen bepaalde online acties kunnen hebben, ook voor later. Alsof dat allemaal niet ingewikkeld genoeg is, zijn er ook nog schermtijd richtlijnen. Wat moet je daar nu mee? Ik ontving een aantal tips in mijn mailbox van een bedrijf dat vroeger een stuk bekender was dan nu Norton by Symantec (ja, van de virusscanner), die ik graag met jullie deel. Want laten we eerlijk zijn, het wordt steeds lastiger voor ons ouders om alle technologische ontwikkelingen bij te houden.

Lees ook: les aan groep 6 over veilig online zijn

Veilig online met deze tips van Norton:

1. Praat met je kinderen
   Internet verandert constant, dus ook de online activiteiten van kinderen. Als kinderen ouder worden, bezoeken ze verschillende websites, proberen ze nieuwe activiteiten uit en creëren ze nieuwe sociale media accounts. Door hier met hen over te praten, zullen zij meer open zijn over hun online ervaringen. Een paar goede vragen om de discussie te beginnen:
   ➡ Wat doen je vrienden online?
   ➡ Wat zijn de coolste of nieuwste websites?
   Deze vragen werken goed als ze neutraal en algemeen worden gehouden, zodat kinderen niet het gevoel hebben dat het over hen gaat. Zodra het gesprek op gang is, kun je wat meer directe vragen stellen:
   ➡ Heeft iets online je ooit verdrietig, bang of oncomfortabel gemaakt?
   ➡ Wil je mij je favoriete website eens laten zien?
   ➡ Zullen we samen een vlogje kijken?
   Zo ervaar je zelf waar je kinderen mee bezig zijn. Geef je kinderen hierbij de ruimte (zowel mentaal als qua tijd), om eerlijk antwoord op je vragen te geven. Kinderen moeten gerustgesteld worden en weten dat ze niet gestraft worden voor de antwoorden die ze geven.

2. Stel huisregels op
   Stel duidelijk huisregels op die bij jouw gezin (de leeftijd van je kinderen) passen. Tieners hebben andere grenzen nodig dan jongere kinderen zoals die van mij. Huisregels kunnen bestaan uit tijdslimieten, beperkingen op het gebied van inhoud of websites en e-mailregels. Waar voelen jullie je als ouders wel of niet prettig bij? Bespreek dit met elkaar en met je kinderen. Mijn kinderen mogen bijvoorbeeld alleen YouTube filmpjes bekijken als wij erbij zijn óf als we een kanaal geselecteerd hebben, ze zijn 4 en 5 jaar en groot fan van vlogger MeisjeDjamila. Die richt zich alleen op een net iets oudere doelgroep, daarom bepalen wij wat ze wel of niet mogen zien (liever geen challenges, wél de shoppings en het uitproberen van snoepjes en speelgoed). Ook bij Netflix kijken we de eerste keer dat ze een nieuwe serie aanzetten even mee of het wel geschikt is. Zo kijkt ‘de hele klas’ in groep 3 blijkbaar Winx Club, maar dat is voor kleuterlief eigenlijk iets te spannend…

3. Houd inhoud in het vizier
   Van websites tot apps, games en online communities, kinderen hebben toegang tot heel veel informatie die hen zowel positief als negatief kan beïnvloeden. Met behulp van ‘Smart Family Security’, ‘Parent Web Safety Tools’ en de ingebouwde beveiligingsinstellingen in de browser, kun je ervoor zorgen dat hun kinderen veilig online zijn.Voor jonge kinderen in het bijzonder is het belangrijk dat je als ouders altijd zicht hebt op het apparaat dat ze gebruiken. Leer ze om het een ouder, leraar of vertrouwde volwassenen te vertellen als ze zich niet fijn voelen over iets dat ze online gezien hebben.

4. Stel redelijke tijdslimieten in
   Een lastige uitdaging is om kinderen te helpen bij het vinden van een gezonde balans online en face-to-face contact met familie en vrienden. Je kunt huisregels opstellen en een schermslot installeren om de tijd die online besteed wordt te beheren. Als je kinderen ouder worden, verandert dit omdat ze voor school of werk online moeten zijn. Wees een rolmodel – een gemiddelde persoon controleert de telefoon ongeveer 110 keer per dag (in mijn geval is dat meer de iPad, omdat ik geen data abonnement op mijn mobiel heb). Maar goed, wij ouders zijn niet onbekend met ‘screen time’ uitdagingen!

5. Bescherm online reputaties
   Wanneer kinderen ouder worden, zijn ze socialer en avontuurlijker in hun internetgebruik. Zo bespreken ze de nieuwste en ‘coolste’ websites met hun vrienden. Ze delen details over hun leven via sociale medianetwerken, e-mail, instant messaging apps, blogs en meer. Ook laten ze online digitale sporen achter in de vorm van tastbare gedachten. Vaak weten of beseffen kinderen niet dat het internet alles registreert en de informatie daarna nooit meer vergeet.
   Een kwart van de Britse, Duitse en Franse Millennials geeft toe niet te weten welke informatie over hen online beschikbaar is! Hun naam via Google opzoeken en laten zien wat er te vinden is, is een goede manier om ervoor te zorgen dat ze zich bewust worden van hun online reputatie. Ook helpt het hen te begrijpen dat andere mensen kunnen zien wat ze online zeggen en doen. Risico’s bespreken en bezorgdheid over de plaatsing van privé informatie, video’s en foto’s is essentieel. Er zijn regelmatig leermomenten in het nieuws over gênante foto’s of persoonlijke informatie waar misbruik van gemaakt kan worden.

Voor een meer diepgaande handleiding over hoe kinderen veilig online kunnen zijn heeft Norton een E-book in pdf-formaat en je kunt informatie vinden op de Norton website.

Goed om eens bij stil te staan, deze digitale opvoeding! Als blogger noem ik bewust de namen van mijn kinderen niet vanwege Google en denk ik ook na bij het plaatsen van artikelen, maar hoe je nu precies je kinderen beschermd is fijn om zo op een rijtje te hebben. Wel vind ik dat fatsoensvormen ook aan kinderen moeten worden overgebracht. Hoe gedraag je je op een forum? Hoe werken nu eigenlijk social media en wat is ‘done’ of ‘not done’? Zo zijn er nog veel meer aspecten van de digitale opvoeding, maar ik vond dit een mooie aanzet.

>> Lees ook: je kind wordt niet gevraagd om te spelen

Hoe ben jij met de digitale opvoeding van je kinderen bezig? Mogen ze vloggen als ze dat willen? Hebben ze een eigen device? Kies jij welke apps er worden gedownload of mogen ze dat zelf doen? En hoe ben je gestart met een eigen e-mailadres?

Uitgelichte afbeelding: Shutterstock